เอาล่ะ วันนี้ก็ตั้งใจซ้อมกันเถอะ~!

ฮ่าๆ คานาตะจังไฟแรงน่าดูเลยนะ~

แต่ก็แพ้ความตั้งใจของคาสึมินอยู่ดีนะคะ!

จ้าๆ สุดยอดกันทั้งคู่นั่นแหละ

อ้าว แล้วไอจังล่ะ?

คุณไอกลับไปก่อนแล้ว

เอ๊ะ!? ทำไมล่ะ!?

ดูเหมือนว่าพี่จะเข้าโรงพยาบาลค่ะ…

งั้นเหรอเนี่ย… พี่เป็นอะไรมากรึเปล่า?

คือฉันไม่รู้ถึงขนาดนั้นน่ะค่ะ…

นะ นั่นสินะ

ไอจังจะเป็นไรไหมเนี่ย? ไม่เป็นห่วงพี่แย่เลยเหรอ?

คงเป็นห่วงแน่เลย ถ้าฉันเป็นไอจังก็คง…
แค่คิดก็กลัวแล้วล่ะจ้ะ

…นี่ ทุกคน
ถ้าชมรมเลิกแล้ว…

[Fade in/out.]

กลับมาแล้วค่า

ยินดีต้อนรับกลับนะ ไอจัง!

ฮะ!? เอ๊ะ!?
ทะ ทำไมทุกคนถึงอยู่บ้านฉันล่ะ?

เพราะเป็นห่วงไอจังน่ะสิ…
คุณมิซาโตะเป็นอะไรมากไหม?

งี้นี่เอง ตกใจหมดเลย พี่ก็สบายดีแหละ
แค่ไปนอนโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเอง

ยังไงก็ขอโทษนะ เป็นห่วงเลยมาหานี่เอง?
แต่คราวนี้แค่เข้าโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเฉยๆ แหละ
ไม่เป็นไรหรอก!

งั้นเหรอ… ดีแล้วล่ะค่ะ!

ทุกคน ขอบคุณที่อุตส่าห์มาหากันนะ

ไม่ต้องขอบคุณหรอก~
พวกเราต้องเป็นห่วงไอจังอยู่แล้วสิ~?

แหม~
คุณไอนี่มีพวกพ้องที่แสนวิเศษห้อมล้อมนะเนี่ย~

บ้านรุ่นพี่ไอเนี่ยเป็นร้านมอนจะสินะคะ

คาสึคาสึนี่ละก็อยากกินออกหน้าออกตาเชียว♪ อืมๆ ฉันเข้าใจ!
ทุกคนก็ถูกกลิ่นซอสนี้ดึงดูดกันทั้งนั้นแหละ!

คาสึมินต่างหากค่ะ!

แต่ก็ไม่เถียงเรื่องกลิ่นซอสมันดึงดูดหรอกนะคะ…

ไหนๆ ก็มากันแล้ว เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง
สั่งมอนจะที่ชอบกันได้เลย!

เอ๊ะ!? จริงเหรอ!?

อะ เอ็มม่า!
เกรงใจหน่อยสิ…

คารินนี่ละก็ทำตัวห่างเหินเชียว!
พวกคุณไอไม่ใช่เพื่อนที่ต้องเกรงใจกันสักหน่อย♪
คารินไม่อยากกินมอนจะร้านคุณไอเหรอ?

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย!

งั้นก็กินเยอะๆ เลยนะ!
จะทำเมนูคุณไอสเปเชียลให้เอง!

พระเจ้าขา!

ไม่ล่ะ แค่เลี้ยงมอนจะไม่ได้ถึงขั้นเป็นพระเจ้าสักหน่อย?