โยชิโกะจัง
เขียนอะไรลงไปในกระดาษเขียนคำอธิษฐานเหรอ?

ไม่ใช่โยชิโกะ โยฮาเนะต่างหาก

ฉันไม่ได้เขียนอะไรทั้งนั้นแหละ

อ้าว? อย่างนั้นเหรอ

เห็นจิกะจังบอกว่ามีประดับต้นไผ่ต้นใหญ่ๆ
ให้เขียนคำอธิษฐานแขวนอยู่เยอะแยะเลยในย่านการค้า
ฉันเลยคิดว่าทุกคนเขียนกันหมดเลยซะอีก

หึหึหึ…

โยฮาเนะไม่เสียเวลา
ไปกับธรรมเนียมของโลกมนุษย์แบบนั้นหรอก

นางฟ้าตกสวรรค์น่ะงานยุ่งนะ

งั้นอย่างน้อยตกกลางคืนแล้ว
ไปดูทางช้างเผือกที่จุดชมวิวกันไหม?
ท้องฟ้าปลอดโปร่งทั้งที

จากสถิติที่ผ่านมาแล้ว
ดูเหมือนว่าวันทานาบาตะที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งเนี่ย
จะมีไม่บ่อยด้วยนะ

ไม่ไปหรอก

งั้นเหรอ…

ท้องฟ้าปลอดโปร่งทั้งทีนี่นา
ฉันว่าก็ดีแล้วน่ะ

เอ๊ะ?

…หรือว่าโยชิโกะจังจะกังวลเรื่องสภาพอากาศเหรอ?

ไม่ใช่! ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย!

ฉันไม่ได้คิดว่า “ไม่เอานะ
ถ้าเกิดฝนตกเพราะฉันตั้งตารอขึ้นมาล่ะ”
หรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ ไม่ได้คิดเลยสักนิดเดียว!

พอได้แล้วน่า เรื่องนี้น่ะ

เอาเป็นว่า
ดูท่าทางวันทานาบาตะจะท้องฟ้าปลอดโปร่งนี่นา
เธอก็ไปดูทางช้างเผือกสิ?

…ถ้าโยชิโกะจังไม่ไปละก็ ฉันก็ไม่ไปหรอก

เอ๊ะ!? ไม่เอาสิ เธอไปเถอะ

ตรงจุดชมวิวนี้น่ะจะมองเห็นได้สวยสุดๆ เลยนะ!?
อุตส่าห์น่าจะมองเห็นทางช้างเผือกได้ทั้งที
ก็ควรจะไปไม่ใช่เหรอ

ฉันก็แค่อยากเจอโยชิโกะจังเท่านั้นเอง
การได้อยู่ด้วยกันกับโยชิโกะจังสำคัญกว่า
การชมท้องฟ้าตอนกลางคืนสวยๆ นะ

เอ๋!?

เธอเนี่ย เปลี่ยนไปนะ…

ชะ ช่วยไม่ได้นะ
ถ้าเธอพูดว่าไม่ว่ายังไงก็อยากไปกับโยฮาเนะแล้วละก็
จะยอมตามไปด้วยก็ได้!