Yoshiko #212: เธอก็เป็นลิตเติ้ลเดมอนของฉัน
โยชิโกะ
ขอโทษที่ให้รอนะ ลิตเติ้ลเดมอนทั้งหลาย!
นี่คือ “ครัวนางฟ้าตกสวรรค์” ในค่ำคืนนี้!
จงรับคลื่นความมืดที่ปลดปล่อยจากอาหารของโยฮาเนะไปซะ!
[Fade in/out.]
Player
…อ๊ะ ขอโทษที โยชิโกะจัง
เมื่อกี้หลุดเฟรมล่ะ
โยชิโกะ
เดี๋ยวเถอะ!
อุตส่าห์บล็อกเอาไว้ เอาออกทำไมเล่า!
แล้วก็เรียกโยฮาเนะสิ!
Player
ขอโทษนะ คิดว่ามุมมันไม่ค่อยดีเลยน่ะ…
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ก็อยากจะถ่ายเสน่ห์ของนางฟ้าตกสวรรค์ให้ดีๆ
โยชิโกะ
งะ งั้นเหรอ?
งั้นก็ ช่วยไม่ได้นะ
Player
หรือเอาขาตั้งมาติดกล้องไว้น่าจะดีกว่าให้ฉันเป็นคนถือนะ
ภาพก็ไม่สั่นด้วย
โยชิโกะ
อืม… นั่นสิ
ถ้างั้นมาเปลี่ยนการเซ็ตฉากหน่อยแล้วกัน
เอาโต๊ะไว้เหมือนเดิมไหม?
Player
อื้ม! ถ่ายจากด้านหน้าดีกว่าจริงๆ แหละ…
งั้นก็วางกล้องไว้ตรงนี้ อื้ม เยี่ยม
โยชิโกะ
เตาแก๊สปิคนิกก็เรียบร้อย! หม้อที่กำลังเดือดปุดๆ ก็เรียบร้อย!
เครื่องปรุงของปิศาจกับหยาดน้ำตาของนางฟ้าตกสวรรค์
แล้วก็การล่อลวงของปิศาจน้อย… พร้อมทุกอย่างแล้ว
Player
ขอโทษที่ให้รอน้า! งั้นมาเริ่มถ่ายเลยแล้วกัน~!
โยชิโกะ
อ๊ะ เดี๋ยวก่อน! ต้องซ้อมออกเสียงก่อน…
อะแฮ่ม อะ อา โยฮาเนะจุติ! อา อะแฮ่ม!
[Fade in/out.]
Player
3, 2, 1, คิว!
โยชิโกะ
ขอโทษที่ให้รอนะ ลิตเติ้ลเดมอนทั้งหลาย!
นี่คือ “ครัวนางฟ้าตกสวรรค์” ในค่ำคืนนี้!
จงรับคลื่นความมืดที่ปลดปล่อยจากอาหารของโยฮาเนะไปซะ!
โยชิโกะ
หึๆ…ระดับการตกสวรรค์ของพวกเธอ ปกติคงไม่มีทางได้ยล
เราจะให้ดูเป็นพิเศษในค่ำคืนนี้เอง…!
โยชิโกะ
ใส่เสียงกระซิบของปิศาจ ปีกแห่งนางฟ้าตกสวรรค์
และการล่อล่วงของปิศาจน้อยลงไปในสัตว์ในทุ่งราบ
กับขนปีกสีขาวที่อยู่ในเตานรกอันมืดมิด!
Player
(เตานรก… อ๊ะ หมายถึงหม้อสินะ!
ขนปีกสีขาวคือผักกาดขาว สัตว์ในทุ่งราบที่ว่าคือเนื้อหมู…
ไม่รู้ว่าเสียงกระซิบของปิศาจคืออะไร…แต่คงเป็นเครื่องปรุงละมั้ง?)
โยชิโกะ
เอ้า! ตอนนี้ล่ะ ใส่ผนึกพลังอันบริสุทธิ์ลงไป!
เหล่าปิศาจ นางฟ้าตกสวรรค์ และปิศาจน้อยเอ๋ย จงเริงระบำ!
หึๆๆๆ…! นี่แน่ะ!
Player
(เขย่าขวดสามใบลงในหม้อ…
ผงสีประหลาดมัน…
อ๊ะ! มือของโยชิโกะจัง…!?)
[Fade in/out.]
โยชิโกะ
อ๊ะ อึก…!
| Option 1: “ไหนดูมือหน่อย!” |
|---|
| Player โยชิโกะจัง! ไหนดูมือหน่อย! โยชิโกะ เอ๊ะ! เอ่อ อะ อื้ม… |
| Option 2: “เป็นอะไรไหม!?” |
| Player ปะ เป็นอะไรหรือเปล่า!? โยชิโกะ อ๊ะ อะ อื้ม ชักมือออกทันทีเลยน่ะ… |
โยชิโกะ
แค่ตกใจนิดหน่อยเอง ไม่ต้องห่วงนะ…
เดี๋ยวเถอะ! กุมมือทำไมเล่า! แค่โดนเตานิดเดียวเอง…
Player
ก็อาจจะใช่แหละ!
แต่โยชิโกะจังทำหน้าเหมือนเจ็บมาก ฉันเลยตกใจน่ะ
เป็นห่วงนะ ขอดูชัดๆ หน่อยสิ!
โยชิโกะ
อะ อะไรเล่า จู่ๆ ก็…
ทางนี้ต่างหากที่เป็นฝ่ายตกใจ…
โยชิโกะ
…โธ่…จู่ๆ ก็มากุมมือแบบนี้
…ฉันก็ใจเต้นหมด ขี้โกงนี่นา…
Player
เอ๊ะ? พูดอะไรรึเปล่า? เริ่มเจ็บแล้วเหรอ?
โยชิโกะ
ไม่หรอก ไม่เป็นไร ไม่เจ็บหรอก
คือว่า…ขอบคุณนะ…ที่เป็นห่วง
โยชิโกะ
…มีเธออยู่ด้วยก็ไม่เลวนะ
Contributors to this page: