[Taking out phone.]

เอาล่ะ จะถ่ายแล้วนะ~

[Putting phone away.]

…แย่ล่ะ

เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ฉันคิดว่าถ้าย้อนแสงแล้วน่าจะเกิดภาพคล้ายปีกนางฟ้าตกสวรรค์
แต่มันมองไม่เห็นปีกเลยอะ

เอ๋!? อุตส่าห์โพสท่าที่ค่อนข้างยากได้แล้วแท้ๆ…

…ทั้งสองคน ทำอะไรอยู่น่ะซึระ?

ฮานามารุจัง! สวัสดี มาเดินเล่นเหรอ?

สวัสดีจ้ะ เพิ่งกลับมาจากที่ถูกใช้ไปธุระน่ะซึระ
พอผ่านหน้าสวนสาธารณะเมื่อกี้
ก็เห็นคนแปลกๆ อยู่บนกระดานลื่นเข้า

อย่าพูดว่าคนแปลกๆ นะ!

โยชิโกะจังกำลังถ่ายภาพที่จะอัปขึ้นเน็ตน่ะ
เห็นว่าจะบันทึกชีวิตบนโลกมนุษย์แสนตระการตา
ของนางฟ้าตกสวรรค์โยฮาเนะเก็บไว้

…โยชิโกะจังให้เธอทำอะไรอยู่น่ะซึระ

โย ฮา เนะ ย่ะ!
ช่วยไม่ได้นี่นา การเซลฟี่มันก็มีขีดจำกัดด้วย!
การจะถ่ายรูปด้วยท่าโพสที่มีพลังน่ะยังไงก็ต้องมีคนช่วยถ่ายให้!

ฉันสนุกมากเลยล่ะ รู้สึกอย่างกับได้เป็นช่างภาพแน่ะ
จริงด้วย! ทั้งสองคนลองโพสท่าด้วยกันดูสิ

เอ๋ มารุด้วยเหรอ?

หึ ซึระมารุ ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ
ขืนถูกชิงวิญญาณไปจะแย่เอานะ

!! มะ มารุเลิกคิดแบบนั้นแล้วน่าซึระ!

วิญญาณ? หมายความว่ายังไงเหรอ?

สมัยเด็กๆ ตอนที่ซึระมารุเห็นกล้องเป็นครั้งแรกน่ะ
กลัวจนร้องไห้เลยล่ะ งอแงว่า “จะถูกดึงวิญญาณแล้วจึระ~!”

เหวอ~! เรื่องนั้น!
ทั้งที่สัญญากันแล้วว่าจะไม่บอกใครแท้ๆ!
โยชิโกะจัง คนทรยศ!

ถ้าอยากให้โยฮาเนะรักษาความลับก็ต้องมีอะไรมาถวายสิ!
จะอุบให้ด้วยช็อกโกแลตที่เพิ่งออกใหม่ก็แล้วกัน

เผยความลับออกมาแล้วแท้ๆ มาพูดอะไรอีกน่ะซึระ~!

อ๊ะ โทษทีนะ ถ่ายไปซะแล้ว

เอ๋~! ทำไมเมื่อกี้ถึงถ่ายล่ะ!?
ยังไม่ได้โพสท่าอะไรเลยแท้ๆ

เห็นทั้งสองคนดูเป็นธรรมชาติดีเลยเผลอไปน่ะ
…โยชิโกะจัง รูปที่ถ่ายเมื่อกี้เดี๋ยวฉันขอด้วยได้รึเปล่า?

เอ่อ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว
มารุก็อยากได้สักใบเหมือนกันซึระ…

เอ๋!?
…เอาเถอะ ในเมื่อขอร้องกันขนาดนั้นก็ย่อมได้
แต่เอาไว้ก่อนเถอะ! จงถ่ายภาพเท่ๆ ของโยฮาเนะให้มากกว่านี้อีก!

โยชิโกะจัง โพสแต่พอดีก็พอซึระ
ขืนเล่นใหญ่มากไปจะกลายเป็นคนพิลึกเข้าจริงๆ นะซึระ

อย่าพูดว่าคนพิลึกนะ! แล้วก็อย่าเรียกว่าโยชิโกะด้วย!