แล้วก็ปูฟูก… เอาล่ะ ฮานามารุกับโยชิโกะ――
อ๊ะ โยชิโกะอาบน้ำอยู่สินะคะ เชิญนอนบนฟูกนี้ได้เลยนะคะ
เดี๋ยวฉันหยิบชุดนอนส่วนของฮานามารุให้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ

ขอบคุณที่ช่วยดูแลทุกอย่างเลยนะคะ คุณอุมิ

ค่ะ ด้วยความยินดีเลยค่ะ
คิกๆๆ♪ เอาแค่คืนนี้ฉันได้ยินคำว่า “ขอบคุณ” ไม่รู้กี่ครั้งแล้วนะคะ

พูดกี่ครั้งก็ไม่พอหรอกซึระ
เพราะถ้าไม่มีคุณอุมิ พวกมารุอาจจะได้นอนข้างทางจริงๆ ก็ได้…

อย่าคิดมากเลยค่ะ ตอนลำบากก็ต้องช่วยเหลือกันสิคะ
ฉันเองก็โล่งใจเหมือนกันที่ทำให้พวกคุณไม่ต้องถูกทิ้ง
อยู่ในเมืองตอนกลางคืน

ทำไมคุณอุมิถึงใจดีขนาดนี้นะซึระ…
ว่าแล้วเชียวว่าเสาหลักของ μ's ช่างใจกว้างเหลือเกินซึระ…!

สะ เสาหลักอะไรกันคะ! พูดเกินไปแล้วค่ะ

มารุจะทดแทนบุญคุณนี้อย่างแน่นอน!
อยากให้ทำอะไรก็บอกได้ทุกเรื่องเลยนะคะ!

ฮานามารุ นอนกันเถอะค่ะ
คงเหนื่อยกับการไลฟ์ฉุกเฉินกับวิกฤตพักแรมด้านนอกใช่ไหมละคะ
ถ้าได้นอนคงสงบใจได้นะคะ

จะปล่อยคุณอุมิไว้แล้วเข้านอนได้ยังไง!

เห็นบอกให้พูดอะไรก็ได้ ฉันเลยบอกให้เข้านอนไงคะ…

จะเก็บกวาด ซักผ้า ทำกับข้าว…
ไม่ว่าอะไรก็จะทำให้หมดเลยซึระ!

อึก… ดูท่าว่าถ้าฉันไม่วานอะไรสักอย่างคงไม่ยอมสินะคะ…

ถ้างั้น… ช่วยฉันเก็บห้องหน่อยได้ไหมคะ?
ตอนนี้ดึกแล้วเพราะอย่างนั้นเก็บแค่รอบๆ โต๊ะ
กับชั้นวางหนังสืออย่างง่ายๆ ก็พอค่ะ

เข้าใจแล้วค่ะ! วางใจได้เลยซึระ

[Fade in/out.]

วางหนังสืออ้างอิงไว้บนชั้นหนังสือเรียบร้อยแล้วซึระ

ขอบคุณค่ะ ฮานามารุนี่เก็บกวาดเร็วดีนะคะ
ช่วยได้มากเลยค่ะ

ปกติถ้ามีแขกมาฉันจะเก็บห้องให้เรียบร้อยก่อน
แต่คราวนี้กะทันหันเลยวางของทิ้งไว้เต็มไปหมดเลยค่ะ

ขอโทษจริงๆ นะซึระ…

อ๊ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตำหนินะคะ!
ฉันต่างหากที่ไม่เก็บห้องให้เรียบร้อยเป็นกิจวัตร――― อ๋า!

อา สมุดโน้ตนี่…
อุตส่าห์เรียงไว้แล้วแท้ๆ

หรือว่านี่จะเป็นสมุดจดเนื้อเพลง―――
หือ? เหมือนจะไม่ใช่แฮะ…? ประโยคพวกนี้มัน…

ว้ายยย!! มะ ไม่ใช่นะคะ!
นั่นไม่ใช่สมุดรวมบทกลอนของฉันที่จดความอ่อนไหวของจิตใจ
ในแต่ละวันมาเรื่อยๆ มาตั้งแต่ตอนม.ต้นนะคะ!!!!

คุณอุมิ วางใจได้เลย มารุไม่เอาไปบอกใครหรอกซึระ
มารุจะเก็บไว้ในใจไปชั่วชีวิตเลย

ไม่ต้องเก็บไว้ก็ได้ค่ะ!!
ลืมๆ ไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ~~!!!!