ฮิๆๆ♪ ได้ของดีมาด้วย
รีบกลับไปสนุกกับเนื้อหาข้างในให้เต็มที่ดีกว่า♪

อ๊ะ อุมิจังล่ะ~ นี่~

คานาตะ! ไม่เจอกันนานเลยนะคะ
ตั้งแต่ตอนไปเดินเขาหรือเปล่านะ

นั่นสิเนอะ~ อุมิจัง
ดูท่าทางดีใจเชียว มีอะไรเหรอ~?

ค่ะ เมื่อกี้ซื้อหนังสือมาน่ะค่ะ
ตื่นเต้นที่จะได้อ่านจนเผลอแสดงออกทางสีหน้าเลย

หืม~ หนังสือเหรอ เพราะเป็นอุมิจัง…
งั้นคงเป็นหนังสืออ้างอิง หรือหนังสือเทรนนิ่งเหรอ?

เสียใจด้วยค่ะผิดทั้งคู่เลย ที่ฉันซื้อมาคือนี่ค่ะ

ไหนๆ… “หัวใจสำคัญในการปีนเขา”
“แนะนำสถานที่เดินเขาฉบับพิเศษ”
“การเดินป่าเบื้องต้น”…

ส่วนเล่มนี้เป็นหนังสือของนักปีนเขาชื่อดังค่ะ
ลองอ่านช่วงแรกๆ ที่ร้านก็ติดใจมากจนซื้อมาด้วยเลยค่ะ!

โอ้… หรือว่าอุมิจัง…
กำลังวางแผนเดินเขาครั้งที่สองอยู่เหรอ~?

ใช่แล้วค่ะ! ถึงกำหนดการการปีนเขาจะถูกพักไป
แต่ถ้าเป็นการเดินเขาแบบคราวที่แล้ว
คิดว่าทุกคนน่าไปอีกได้ง่ายน่ะค่ะ

อยากรู้สึกถึงภูเขากับทุกคนอีกครั้งค่ะ♪

อุมิจังเนี่ย ชอบภูเขาสินะ
ทำไมถึงชอบขนาดนั้นเหรอ?

ตอนที่เสนอเรื่องเดินเขาก็เคยพูดไปแล้ว
ภูเขามีประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในชีวิตประจำวันอยู่เยอะเลยค่ะ

สิ่งอำนวยความสะดวกใช้ได้จำกัด ที่พึ่งได้มีเพียงประสบการณ์
กับความรู้ของตัวเอง พวกเราเคยชินกับยุคปัจจุบันเกินไป
อาจโดนธรรมชาติลงโทษเอานะคะ

ในป่าลึก ผาหินสูงชัน การต่อสู้กับความลำบากเหล่านั้น จะทำให้เรา
ตระหนักถึงความเล็กจ้อยของตัวเอง และเห็นช่องทางในการเติบโตค่ะ!
ภูเขาก็เป็นเหมือนกระจกสะท้อนตัวเองค่ะ!

ดังนั้นฉันจึงตั้งใจจะท้าทายต่อไป
เพื่อเผชิญหน้ากับตัวเอง และเพื่อขัดเกลาตัวเองค่ะ!

…แบบนี้เอง~ จะว่ายังไงดีล่ะ…
อืม พยายามขัดเกลาตัวเองเข้านะ

คานาตะ คุณก็มาค้นพบตัวเองและพัฒนาไปด้วยกันเถอะค่ะ
ฉันจะรอคำตอบเรื่องการปีนเขาอยู่เสมอนะคะ

…อืม จะลองคิดดูนะ~