เรื่องที่คุณเซ็ตสึนะเล่า
เป็นประโยชน์ต่อการตีความตัวละครในละครเวทีมากเลยค่ะ
น่าสนใจดีนะคะ

จริงเหรอคะ?
เวลาฉันพูดถึงเรื่องที่ชอบทีไรมักพูดไม่หยุดทุกที…

เคยนึกขึ้นได้ตอนกลางคืนระหว่างนอนอยู่บนเตียง
ว่าตัวเองเผลอทำอะไรลงไปเนี่ยจนต้องนอนกุมหน้าด้วยนะคะ…

เวลาคุยกับฉันไม่ต้องคิดมากกับเรื่องแบบนั้นก็ได้ค่ะ!

คุณเซ็ตสึนะเชี่ยวชาญเรื่องราวคนละด้านกับฉัน
เรื่องที่เล่ามาใช้อ้างอิงได้จริงๆ นะคะ

ถ้าอย่างนั้น…ช่วยฟังเรื่องของหนังที่ดัดแปลงมาจากนิยาย
ที่ฉันดูก่อนหน้านี้ได้ไหมคะ?

ในเรื่องมีเด็กสาวคนหนึ่งทำงานรับใช้ให้ราชวงศ์ในยุโรป
แล้วมีตอนที่เด็กสาวได้พบกับภูตในอาคารเก่าหลังใหญ่
ระหว่างติดตามเหล่าราชวงศ์ไปท่องเที่ยวค่ะ

ภูตที่ออกห่างจากอาคารไม่ได้
สนใจในทุกเรื่องที่เด็กสาวเล่าให้ฟังมากเลยค่ะ…

คิกๆ คุณภูตตนนั้นเหมือนฉันในตอนนี้เลยนะคะ

เอ๊ะ?

ฉันก็สนใจเรื่องที่คุณเซ็ตสึนะเล่ามากเหมือนกันยังไงละคะ

ขอบคุณค่ะ! เรื่องหลังจากนี้ก็มีจุดที่น่าตื่นเต้นอีกนะคะ!

เชิญเล่าให้ฟังต่อได้เลยค่ะ!

เฮ้อ… เป็นเรื่องที่สนุกมากเลยค่ะ!

อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉันดันเอาแต่เล่าอยู่ฝ่ายเดียว…

ไม่เป็นไรค่ะ
ฉันก็ต้องขอโทษเหมือนกันนะคะ
ที่ขอให้เล่าเรื่องต่อไปเรื่อยๆ

คุณเซ็ตสึนะ พูดนานขนาดนั้นคอแห้งรึเปล่าคะ?

ถ้าไม่รังเกียจ ตอนกลับบ้านเราแวะคาเฟ่สักหน่อย…

ว้าว ฉันอยากไปนะคะ!
แต่ถ้าแวะคาเฟ่ ฉันอาจจะเผลอคุยเรื่องอะไรอีกก็ได้นะคะ…

แหะๆ ที่จริงก็หวังให้เป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ!