ชิสึคุจัง ซ้อมเหนื่อยหน่อยนะ!
หลังจากนี้จะแวะไปชมรมการแสดงเหรอ?

ค่ะ วันนี้เป็นวันประกาศบทนักแสดง
ของละครเวทีเรื่องถัดไปน่ะค่ะ

งี้นี่เอง แล้วไม่ประหม่าบ้างเหรอ
ที่จะรู้ว่าตัวเองจะได้แสดงบทแบบไหนน่ะ?

ประหม่าสิคะ…!

แต่ฉันพยายามไม่คิดอะไรมากก่อนประกาศค่ะ
ถ้าเผลอคิดว่าอยากลองเล่นบทอื่นมากกว่า
จะพยายามเข้าถึงบทบาทไม่ได้น่ะค่ะ…

ฉันอยากเผชิญหน้ากับบทบาทโดยไม่คิดอะไรค่ะ

อย่างนี้นี่เอง… “มีแต่ต้องเผชิญหน้า!” สินะ

คิกๆ นั่นสินะคะ

ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ!
ไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาบอกบทที่ได้ค่ะ

อื้อ!

[Fade in/out.]

เฮ้อ……

ชิสึคุจัง เกิดอะไรขึ้นเหรอ!?
หรือว่าจะเกี่ยวกับที่ประกาศบทนักแสดงเมื่อวาน…?

ค่ะ…ฉันได้รับบทที่ไม่มีบทพูดเลยค่ะ

บทที่ไม่มีบทพูด?

ค่ะ เพราะไม่มีบทพูด
ฉันเลยต้องปรับให้แสดงโดยสื่อจากสีหน้าและท่าทางค่ะ

แต่ฉันนึกไม่ออกว่าควรทำยังไง เลยกังวลค่ะ…

งั้นเหรอเนี่ย แต่ว่า――

เพราะงั้นลองดูก็ได้นี่นา?
ถ้าลองแล้วยังไงก็ยาก ถึงตอนนั้นค่อยมาคิดกันก็ได้

“มีแต่ต้องเผชิญหน้า!” ยังไงล่ะ

ค่ะ! ขอบคุณค่ะ เกือบลืมสิ่งสำคัญไปแล้วเชียวค่ะ

แต่ฉันอยากลองเผชิญหน้ากับบทบาทนี้
ตามที่ตัวเองรู้สึกโดยไม่อคติไปก่อนค่ะ

ฉันก็จะช่วยเท่าที่ทำได้
ถ้าลองปรึกษากับทุกคนก็น่าจะดีนะ?

ชิสึคุจังต้องทำได้อยู่แล้ว ฉันจะเอาใจช่วยนะ!!

ค่ะ! ขอบคุณนะคะ♡