เฮ้อ… เป็นหนังที่วิเศษไปเลย…!
คุณไดยะคิดว่ายังไงบ้างคะ?

ดิฉันก็คิดว่าวิเศษมากเหมือนกันค่ะ
เนื้อเรื่องผสมผสานความหนักหน่วงและเบาสมองได้อย่างลงตัว
ฝีมือนักแสดงแต่ละท่านก็แสดงได้เป็นธรรมชาติสุดๆ

หนังจบโดยไม่ทันรู้ตัวเลยค่ะ
ดูแล้วอินถึงขนาดนั้นเลยนะคะ

ฉันเข้าใจนะคะ!
ในโลกนั้นพวกเราเป็นแค่คนนอกแท้ๆ แต่พอเรื่องราวเริ่มขึ้น
ความเป็นจริงที่ว่าเราเป็นคนนอกก็ปลิวหายไปเลยค่ะ!

ราวกับว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว
หัวใจได้ใกล้ชิดกับตัวละครในเรื่อง และร่วมฝ่าฟันไปด้วยกันจนถึงที่สุด

และเมื่อไฟเปิด สิ่งที่หลงเหลือในใจคือความเหงาเพียงเล็กน้อย
และความเศร้าที่ต้องแยกจากจากพวกเธอ…
ซึ่งจะนำพวกเราไปสู่เรื่องราวถัดไปยังไงละคะ!

คุณชิสึคุนี่ชอบแนวเรื่องแบบนั้นจริงๆ เลยนะคะ

รักเลยค่ะ! แล้วก็รักการแสดงด้วยนะคะ!
แล้วคุณไดยะละคะชอบไหม?

ชอบเนี่ย…

ชอบการแสดง…หรือเปล่าคะ!?

เอ๊ะ เอ่อ ดิฉันไม่คิดว่าตัวเองจะแสดงละครได้หรอกค่ะ
เหมาะจะเป็นผู้ชมมากกว่า

พูดอะไรกันคะ! ท่าทางที่องอาจตอนแสดงละครด้นสดในแฟชันโชว์!
บทพูดที่เฉียบคมจนแทบทะลวงใจที่พูดมาเรื่อยๆ นั่น!

ตอนนั้นฉันเห็นความเปล่งประกายของคุณไดยะในฐานะนักแสดงค่ะ…
เป็นความเปล่งประกายงดงามดุจเพชรเหมือนชื่อของคุณ!

ดิฉันนึกว่าเป็นภาพลวงตาเสียอีกค่ะ…
ตอนนั้นดิฉันเพลิดเพลินจนจำอะไรแทบไม่ได้เลยค่ะ

ที่คิดว่าทำไม่ได้เพราะไม่มีประสบการณ์หรือเปล่าคะ?
ที่ผ่านมาเคยขึ้นเวทีแสดงไหมคะ?
อ๊ะ ไม่นับที่แสดงไลฟ์สคูลไอดอลนะคะ

นั่นก็…จะว่าไปก็ไม่เคยเลยค่ะ…

ถ้าอย่างนั้นก็เร็วเกินกว่าจะตัดสินใจว่าทำไม่ได้นะคะ
คุณอาจจะมีพรสวรรค์ในฐานะนักแสดงหลับใหลอยู่โดยไม่รู้ตัวก็ได้ค่ะ!

ถ้าคุณไดยะได้สัมผัสการแสดงที่ยอดเยี่ยม
ของนักแสดงที่แสนวิเศษเหมือนกับหนังที่เราดูในวันนี้
คุณไดยะจะต้องเข้าใจถึงเสน่ห์ของ “การแสดง” อย่างแน่นอนค่ะ!

…หรือที่คุณชวนดิฉันมาดูภาพยนตร์วันนี้เพราะว่า…

เสริมให้นะคะว่าหนังเรื่องนี้บังเอิญมีกำหนดทำละครเวทีพอดี
จะได้ดูเรื่องราวที่แสนวิเศษแบบนั้นบนเวทีเลยนะคะ!
คุณไดยะ ไปดูด้วยกันไหมคะ!?

อึก ทั้งที่ดิฉันพอจินตนาการได้ว่าจะเป็นการแสดงที่สุดยอดขนาดไหน
แต่ไม่รู้ทำไมถึงตื่นเต้นไม่ค่อยลงเลยล่ะค่ะ…!

ไปสู่โลกแห่งการเรียงร้อยเรื่องราวและการแสดงด้วยกันเถอะค่ะ!