Ruby #718: เดินเล่นยามค่ำคืน
รูบี้
เหวอ มืดสนิทเลย~
รูบี้
ขอโทษนะ เพราะว่ารูบี้ต้องอยู่ซ้อมแท้ๆ…
โยชิโกะ
ไม่เห็นเป็นอะไรเลย
ฉันเป็นคนบอกว่าจะอยู่ซ้อมด้วยเองนี่นา
รูบี้
แต่ว่ามืดขนาดนี้ก็ดูอันตรายออกนะ
รูบี้
ถ้ารีบซ้อมให้เสร็จเร็วกว่านึ้ก็ดีสิ
โยชิโกะ
หึหึหึ…
โยชิโกะ
ลิตเติลเดมอนเนี่ยช่างขี้กลัวจริงๆ นะ ความมืดแค่นี้น่ะ
ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัว! ของแค่นี้น่ะเทียบกับความมืด
ของโลกที่นางฟ้าตกสวรรค์ร่วงหล่นลงไปไม่ได้หรอก…
โยชิโกะ
มันเป็นความมืดมิดที่ไม่มีแม้แต่แสงสว่างส่องถึง!
เมื่อเทียบกันแล้วท้องฟ้าพร่างดาวตอนนี้
ก็เหมือนกับช่วงกลางวันนั่นแหละ…
รูบี้
อืม มืดสนิทขนาดนี้แท้ๆ ไม่กลัวเลยเหรอ?
รูบี้ดันเผลอคิดไปว่าถ้ามีผีหรืออะไรสักอย่างโผล่มาล่ะ
ถ้าอยู่คนเดียวคงเดินไม่ไหวแน่เลย
โยชิโกะ
ผะ ผีอะไรเนี่ยจะไปมะมะมีอยู่ได้ยังไงเล่า!
พูดอะไรของเธอเนี่ย รูบี้!
โยชิโกะ
อะ เอาน่า ถึงจะมืดไปหน่อย
แต่ก็ไม่ถึงกับมองอะไรไม่เห็นสักหน่อย
ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอกนะ
รูบี้
อื้อ นั่นสินะ!
รูบี้
มีท่านโยฮาเนะที่ชินกับความมืดมิดอยู่กับรูบี้ด้วย!
โยชิโกะ
ใช่แล้วล่ะ! ให้โยฮาเนะจัดการเอง!
รูบี้
งั้นต้องขอพึ่งพาหน่อยนะ♪ ฮึบ!
โยชิโกะ
ว้าย!? อะ อะไรเนี่ย
อยู่ดีๆ ก็เข้ามาเกาะหนึบแบบนี้!
รูบี้
แหะๆ กำลังขอพึ่งโยชิโกะจังอยู่ไง!
โยชิโกะ
ชะ ช่วยไม่ได้สินะ…
แล้วก็โยฮาเนะต่างหาก
รูบี้
อื้อ! จะขออยู่แบบนี้จนกว่าจะกลับเลยนะ!
Contributors to this page: