เหลือวัตถุดิบที่จะซื้อเข้าร้านอะไรที่ยังไม่ได้ซื้ออีกบ้างนะ
เอาเห็ดหูหนูกับเห็ดหอมแห้งใส่ตะกร้าเมื่อกี้แล้ว…

อ๊ะ ใช่ แป้งสาลีชนิดแข็งกับแป้งสาลีชนิดอ่อน!
คงใช้ทำเส้นราเม็งไม่ก็แผ่นเกี๊ยวซ่าสินะ

เป็นวัตถุดิบสำคัญที่ช่วยทั้งร้าน
และทำให้รอยยิ้มของรินจังกลับมา… ต้องไม่ลืมซื้อ

[Fade in/out.]

เอ ชั้นขายแป้ง ชั้นขายแป้ง…
เจอแล้ว ตรงนี้เอง เหวอ!

เหวอ! อ๊ะ อ๋อ ตกใจหมดเลย รินะจังเองเหรอ~
ขอโทษนะ เกือบชนแล้วสิ

ไม่หรอก ฉันก็…

ถืออะไรอยู่เหรอ?

เอ๊ะ? ฮ่ะๆ อย่างที่เห็นแหละ ช็อกโกแลตไง♪

เมื่อกี้คุณไดยะบอกให้เอาขนมกลับไปวางที่ชั้นแท้ๆ…

ช็อกโกแลตห่อเล็กกว่าขนมถุงอยู่แล้ว
ถ้าเป็นเจ้านี่ละก็ความไม่แตกหรอก!
ถ้าเอาซ่อนไว้ใต้ผักกาดขาวไม่ก็ถั่วงอกละก็

คิดยังไงตอนจ่ายเงินก็ความแตกอยู่ดี
ฉันว่าอย่าซื้ออย่างอื่นนอกจากของที่ต้องซื้อเลย

รินะจัง ฉันไม่ได้ซื้อขนมชิ้นนี้เพื่อตัวเองหรืออะไรทั้งนั้น
ฉันซื้อเพื่อทุกคน เพื่อร้านด้วยนะ

เพื่อร้าน?

ใช่แล้วล่ะ หลังจากนี้พวกเราต้องไปฝึกทำอาหาร
ที่ร้านอาหารจีนที่เราจะช่วยเค้าสินะ
คิดว่าคงฝึกเข้มงวดน่าดู เพราะเป็นของที่ทำให้ลูกค้ากินนี่นา

อยู่หน้าเตาที่ร้อนระอุ สะบัดกระทะหนักๆ
แต่พยายามแค่ไหน รสชาติก็ไม่เป็นดั่งใจคิด…
ถ้าเป็นแบบนั้นไปเรื่อยๆ บรรยากาศคงตึงเครียดขึ้นมา

นั่นก็…เป็นไปได้มั้ง

ขนมชิ้นนี้แหละจะช่วยให้บรรยากาศผ่อนคลายลง!
แค่หยิบกินตอนหงุดหงิดก็จะรู้สึกสงบได้ในพริบตา!

จะ จะว่าไปก็ใช่ ถ้าหงุดหงิดแล้วคงทำงานได้ไม่ดี
ถ้าทุกคนเป็นแบบนั้นคงไม่เป็นอันฝึก…
ก็จะช่วยทั้งร้าน ทั้งรินจังไม่ได้

ใช่แล้วล่ะ! ขนมคือของจำเป็นในการช่วยรินจังและร้านนะ
งั้นก็ใส่ช็อกโกแลตนี่ลงตะกร้าเลยเนอะ~♪

…ไม่ล่ะ ยังไงก็ไม่ดีหรอก…!

เอ๋!

ถ้าซื้อช็อกโกแลตแล้วความแตกขึ้นมา
คุณไดยะคงโกรธอีก แล้วคุณโฮโนกะก็จะเสียใจ
จนทำอาหารด้วยความเศร้าหมอง… เพราะงั้นไม่ได้หรอก

เพื่อรินจัง เพื่อร้าน เพื่อคุณโฮโนกะ..
คงให้เอาช็อกโกแลตใส่ตะกร้าไม่ได้…!
รินะจังบอร์ด “ฮึ่ม!”

ไม่น้า! ให้ฉันซื้อเถอะ! ฉันชอบช็อกโกแลตยี่ห้อนี้มากเลยนะ~!
ไม่รู้ด้วยว่าออกของใหม่มาอ่า~!

ขอโทษนะคุณโฮโนกะ…!
ถ้าช่วยงานที่ร้านเสร็จแล้ว ไว้มาซื้อช็อกโกแลตด้วยกันนะ…!