(Aqours คนอื่นๆ บอกว่าจะเริ่มการประชุมเรื่องไลฟ์แล้ว
แต่ว่า… ริโกะจัง ไปอยู่ไหนกันนะ)

(…หือ? เสียงเปียโน? หรือว่า…)

โรงเรียนสตรีเอกชนอุระโนะโฮชิ ห้องดนตรี

[Fade in/out.]

(ริโกะจังกำลังเล่นเปียโนอยู่จริงๆ ด้วย!)

(ทำนองสดใสไร้ความลังเล
แสงอาทิตย์อ่อนๆ เสียงลมที่ได้ยินมาจากที่ไกลๆ
ปลายผมที่พลิ้วไหวไปตามการบรรเลง…)

สวยจัง…

สวยจริงๆ ด้วยเนอะ~

เหวอ!!

กรี๊ด!

จิกะจัง!

อ๊ะ ขะ ขอโทษนะ! ทำให้ตกใจสินะ…

ทะ ทั้งสองคน มาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?
น่าจะส่งเสียงเรียกกันสักหน่อยสิ

เพิ่งจะมาเมื่อกี้เอง… ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูหรอกนะ แต่ว่า…

ริโกะจังเนี่ยเล่นเปียโนได้เพราะมาก
เลยเผลอฟังจนเคลิ้มไปเลยเนอะ~

ถึงจะพูดยอไปก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ

ไม่ได้ยอสักหน่อยนะ~
คิดว่าสุดยอดจริงๆ ต่างหาก

ฉันก็คิดว่าเป็นการบรรเลงที่วิเศษมาก
แล้วก็ท่าทางของริโกะจังตอนเล่นเปียโนก็งดงามมาก
ทำเอาหลงเลยล่ะ

งะ งดงามเนี่ย… ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ
แถมเมื่อกี้ฉันรู้สึกว่ายังเล่นได้ไม่ค่อยน่าพอใจ
จนคิดว่าตัวเองเผลอทำหน้ามุ่ยเลยด้วย…

อย่างนี้นี่เอง…
ก็จริงนะ บางครั้งก็มีเรื่องที่ตัวคนเล่นเองเท่านั้นถึงจะเข้าใจเนอะ

ริโกะจังเป็นแบบนี้เสมอเลยล่ะ
ตอนที่เขียนเพลงให้ Aqours ก็จะเล่นซ้ำไปซ้ำมา
จนกว่าจะน่าพอใจ แก้ไขจนเพลงออกมาดีที่สุดน่ะ

อยู่ทำตอนหลังเลิกเรียน จนเกือบถึงเวลาจะต้องกลับบ้าน
พอกลับบ้านแล้วก็ยังพยายามอยู่หน้าเปียโนจนดึกเลยใช่ไหมล่ะ

เห็นด้วยเหรอ?

ก็เป็นเพื่อนบ้านกันนี่นา~

แต่เพราะฉันเล่นเปียโนก็ไม่เป็น เรื่องแต่งเพลงก็ไม่ค่อยเข้าใจ
ตอนที่ริโกะจังกำลังพยายามแต่งเพลงอย่างหนัก
เลยทำได้แค่คอยเป็นกำลังใจให้เท่านั้นเอง…

ไม่เป็นไรหรอก เพราะขั้นตอนที่จำเป็นสำหรับการสร้างอะไรสักอย่าง
คือการลองผิดลองถูกยังไงล่ะ ที่พยายามแต่งเพลงน่ะ
ฉันทำเพื่อ Aqours ก็จริง แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็ทำเพื่อตัวฉันเองด้วยนะ

อยากจะร้องเพลงที่ดีที่สุดกับทุกคน…
ฉันทำเพื่อความปรารถนานั้นล่ะนะ

เพื่อตัวเอง เหรอ…
นั่นสินะ เพราะว่าตัวเองมีความรู้สึกอยากทำจากใจ
ถึงทำอย่างมุ่งมั่นได้เนอะ

เพราะรับความเร้าร้อนของริโกะจังมาเนี่ยล่ะ
พวกฉันก็รู้สึกว่าการร้องเพลงยิ่งมีค่า!
ไลฟ์คราวนี้เองก็ด้วย……. อ๊ะ!

อ๊ะ จริงสิ กำลังจะเริ่มประชุมเรื่องไลฟ์
ฉันเลยมาตามริโกะจังน่ะ

เอ๊ะ!? ดะ เดี๋ยวสิ ขอเถอะ
เรื่องแบบนั้นะช่วยรีบบอกเร็วๆ หน่อยสิ~!