อืม…

คุณเอ็มม่า ทำอะไรอยู่เหรอ?

ทำการบ้านน่ะ งานนี้ให้เขียนกลอนไฮกุมาส่งน่ะ แต่ว่า…

คำว่า “ยะ” หรือ “เคริ” เนี่ย ยากจัง ไม่ค่อยเข้าใจวิธีใช้เลย

เป็นคำที่ไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวันด้วยเนอะ

คำนี้น่ะ ใช้ยังไงเหรอ?

นั่นสินะ ยกตัวอย่างเช่น “บ่อน้ำเก่าแก่ กบกระโดดลงน้ำ เสียงดังจ๋อม”

ฟุรุอิเคะยะ?

อืม เป็นกลอนไฮกุชื่อดังน่ะ

“บ่อน้ำเก่าแก่ (ฟุรุอิเคะยะ)”
เป็นกลอนที่จินตนาการถึงสระน้ำอันเงียบสงบไม่มีแม้เสียงใดมารบกวน

ที่สระน้ำแห่งนั้น กบหนึ่งตัวกระโดดลงไป
มีเพียงเสียงน้ำเท่านั้นที่ดังก้อง แล้วความเงียบสงบก็กลับมาอีกครั้ง

เป็นกลอนที่ทำให้เราเห็นช่วงเวลาอันเงียบสงบ
และเสียงสะท้อนกังวาลที่หลงเหลืออยู่ในใจ

ช่วงเวลากับเสียงที่เหลืออยู่ในใจ

ถึงแม้จะมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น แต่ก็สัมผัสด้วยใจได้
“ยะ” เป็นตัวอย่างที่ใช้ได้ดีเลยล่ะ แต่ว่า…ก็ยากจริงๆ แหละเนอะ

แต่ว่าเพราะโนโซมิจังแท้ๆ เลย ทำให้พอนึกภาพออกแล้วล่ะ
เดี๋ยวจะลองอ่านกลอนไฮกุให้ฟังเลยนะ

“นิจิกาคุยะ ซากุระร่วงโรยโปรยปราย บนเส้นทางไปเรียน”
…ประมาณนี้แหละ คิดว่ายังไงบ้างเหรอ

ว้าว วิเศษเลย

แหะๆ ฉันลองบรรยายภาพช่วงเวลาสนุกสนานของทุกคน
ตอนไปโรงเรียนด้วยคำว่า “นิจิกาคุยะ” ดูน่ะ

เยี่ยมไปเลย อย่างกับภาพปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเลยล่ะ
สมแล้วที่เป็นเอ็มม่าจัง เรียนรู้ไว้มาก

ไม่หรอก เพราะวิธีการสอนของโนโซมิจังดีต่างหากล่ะ
ต้องขอบคุณที่โนโซมิจังมาเป็นคุณครูสอนให้ฉันเลยนะ

พอได้ยินแบบนั้นแล้วเขินยังไงก็ไม่รู้สิ