อ้าว? คุณโนโซมิไปไหนแล้วเนี่ย? เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลยนี่นา
ช่วยไม่ได้แฮะ โทรหาแล้วกัน―――

ว้าย!

เหวอ! โธ่~ คุณโนโซมิ… อย่าเข้ามาใกล้ๆ แบบไม่ให้สุ้มให้เสียงสิ…
แล้วก็อย่าหายไปโดยไม่บอกได้ไหม…

เหงาขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่เห็นรู้เลย~
ยกโทษให้ด้วยนะ♪

ไม่ใช่ว่าเหงาแต่เป็นห่วงนี่แหละ!
โธ่เอ๊ย~ ไปตรงนั้นทีตรงโน้นทีตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ
ไม่ใช่ว่าเลือกชุดที่จะใส่ไปงานปาร์ตี้ของคุณคารินอยู่เหรอ?

ฉันก็เลือกอยู่นะ แต่ฉันไม่รู้นี่นาว่าชุดที่ดูดีอยู่ร้านไหน?
เพราะงั้นถึงได้เลือกดูหลายๆ ร้านไง

ที่เข้าไปเมื่อกี้คือร้านแว่นใช่ไหม…?

แว่นตาก็เป็นเครื่องประดับที่เก๋นะ
เธอชอบฉันแบบใส่แว่นหรือไม่ใส่แว่นล่ะ?

นั่นสินะ… เดี๋ยวสิ ที่จะซื้อวันนี้คือเสื้อผ้านะ
ไม่ใช่เครื่องประดับสักหน่อย! ตั้งใจซื้อเสื้อผ้าใช่ไหมล่ะ!?

เอ๋~ เล่นพูดตัดบทกันอย่างนั้น
ก็คาใจกับคำตอบจนซื้อของต่อไม่ได้พอดี~
คาใจสุดๆ จนเดินไปไหนไม่ได้เลยนะ~

คุณโนโซมิ~…เข้าใจแล้วน่า
ตอบก็ได้ คือว่า เอ่อ…ไม่ว่าจะแบบไหน…

เอ๊ะ? อะไรนะ?
ถ้าไม่พูดดังๆ ก็ไม่ได้ยินหรอกนะ

บอกแล้วไง!
ว่าฉันชอบคุณโนโซมิทั้งสองแบบเลย!

…อ๊ะ! เหวอออ ลูกค้าคนอื่นหัวเราะใส่เลยเนี่ย!
น่าอายชะมัด~!

เสียงดังไปหน่อยเนอะ

คุณโนโซมิเป็นคนบอกให้พูดแท้ๆ~!

ขอโทษน้า ฉันเห็นเธอแล้วเกิดอยากแกล้งขึ้นมาน่ะสิ

แต่เมื่อกี้คงแกล้งแรงไปสินะ จะเลี้ยงมื้อกลางวันแทนคำขอโทษแล้วกัน
นี่ ลองบอกของกินที่ชอบมาสิ จะไอศกรีม เครปหรืออะไรก็ได้

นั่นไม่ใช่ข้าวแต่เป็นของหวานแล้ว~

[Fade in/out.]

งั่ม งั่ม…อืม~♪ ไอศกรีมอร่อยจัง♪ ไอศกรีมวานิลลารสเข้มข้น
เข้ากับซอสสตรอว์เบอร์รีหวานอมเปรี้ยวเนอะ~
เธอสั่งรสอะไรมานะ?

ไอศกรีมช็อกโกแลตคุกกี้น่ะ ในเนื้อไอศกรีมมีคุกกี้แทรกอยู่เยอะสุดๆ
จะกินเป็นข้าวเที่ยงอย่างเดียวยังได้เลยนะ

โอ๊ะ ตักส่วนที่น่าจะมีคุกกี้เยอะที่สุดได้แล้ว!
แหะๆ♪ จะทานละนะ―――

งั่ม

อ๊ะ อ๋า! คุณโนโซมิ…!

งั่มงั่มงั่ม… อืม อร่อยจัง! กินแค่นี้ก็อิ่มได้จริงด้วยแฮะ

เอ๊ะ ไม่เอาน่า มะ มาป้อนในที่ที่คนเยอะแบบนี้มันน่าอายออก…

ถ้าคนน้อยก็ทำได้เหรอ?

ไม่ใช่แบบนั้นสัก…
คงเป็นแบบนั้นแหละ

เอ๊ะ! …นึกว่าเธอจะปฏิเสธสุดใจเลยซะอีก

ก็นะ ถ้าไม่มีใครมองก็ไม่จำเป็นต้องอายนี่…
เอ๊ะ คุณโนโซมิ ทำไมจู่ๆ ถึงขยับออกห่างขนาดนั้นล่ะ?

ไอศกรีมเลอะเสื้อเลยว่าจะเช็ดออกน่ะสิ

หูแดงเลยนะ

โธ่~! เรื่องแบบนั้นน่ะถึงจะรู้แต่ก็ไม่ควรพูดนะรู้ไหม~!