คานัน… แผ่นหลังของเธออุ๊นอุ่นล่ะ…

เดี๋ยวเถอะ อย่ามาพูดตรงข้างหูนะ มันขนลุกรู้มั้ย

ตายแล้ว วีกพอยต์ของคานันอยู่ที่หูอย่างนั้นสินะ!

ฟู่~

ว้าย! บอกว่าอย่าไงเล่า!
ไม่ไหวเลย เป็นคนเจ็บก็หัดอยู่นิ่งๆ หน่อยสิ

ไม่งั้นจะไม่ให้ขี่หลังแล้วนะ! จะปล่อยลงเลย!

แบบนั้นไม่เอาอะ~

ให้ตายสิ…
ไม่นึกเลยว่าจะล้มระหว่างขึ้นบันไดหินจนข้อเท้าพลิก
ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเคยขึ้นบันไดนี้สักหน่อย เดินให้มันดีๆ บ้างเถอะ

ฮึ่ม จะบีกินนิงหรือเวเทอรันก็เถอะ
การเคลียร์บันไดหินนี่มันเวรี่ฮาร์ดอยู่นะ?
แต่ละขั้นก็ขนาดไม่เท่ากัน แถมยังขรุขระอีก

ถ้าไม่พูดว่า “มาแข่งกันเถอะค่า~☆” แล้ววิ่งพรวดออกไป
มือสมัครเล่นก็ไม่มีทางล้มกลิ้งหรอก
นี่ถ้าเป็นช่วงต้องขึ้นไลฟ์มีหวังได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ เข้าใจมั้ย?

…ขอโทษค่า

อื้ม จากนี้ไประวังด้วยล่ะ

…จะว่าไป ตอนเป็นเด็กก็เคยอุ้มมาริขึ้นหลังแบบนี้เหมือนกันเนอะ

เคยมีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอ?

อ้าว ลืมไปแล้วงั้นเหรอ ยัยคนเย็นชา
ไม่ใช่บันไดหินก็จริง แต่มาริวิ่งแล้วก็ล้มเหมือนคราวนี้นั่นแหละ…
ตอนนั้นรู้สึกจะเข่าถลอกน่ะ

ตอนนั้นมาริเอาแต่นั่งแล้วร้องไห้ว่าเจ็บๆ…
ในเมื่อไม่มีทางเลือกฉันเลยจับมาริขี่หลังแล้วพาไปส่งบ้าน

อ๋อ… นึกออกแล้วล่ะ

เพราะได้เล่นกับคานันเลยมีความสุขจนอดใจไม่ไหว
ถึงได้วิ่งออกไปน่ะ ถึงจะล้มแล้วเจ็บตัวก็เถอะ…
แต่แผ่นหลังของคานันน่ะอุ่นมากเลย…

ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ คานัน
แผ่นหลังของเธอยังทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจเหมือนกับตอนนั้นไม่มีผิด

…มารินี่เปลี่ยนไปนะ

เอ๋… เหรอ? ตรงไหนล่ะ?

ตรงที่หนักขึ้น

หา! เวลาแบบนี้ต้องชมว่าบิวตี้ขึ้นต่างหากไม่ใช่เหรอ~!
คานัน~~!!