ขอบคุณที่ยอมมาด้วยกันนะ

คือว่าเดี๋ยวฉันจะไปเอาของที่ลืมไว้หน่อยนะ
ช่วยหันหลังไปหน่อยได้?

เอ๊ะ ทำไมล่ะ?

ไม่ทำไมทั้งนั้นแหละ! เอ้า รีบหันไปเร็วๆ เข้าสิ!

[Fade in/out.]

เข้าใจนะ?
จนกว่าฉันจะเรียกห้ามหันกลับมาเด็ดขาดเลยนะ

อืม สัญญาเลย

งั้นก็รอแป๊บหนึ่งนะ

อ๊ะ เจอแล้ว

ขอโทษที่ให้รอนะ หันกลับมาได้แล้วล่ะ

[Fade in/out.]

เอ้า ฉันให้เธอ ช็อกโกแลตวันวาเลนไทน์

เอ๊ะ ให้ฉันรับไว้ได้จริงๆ เหรอ?

ก็ต้องได้อยู่แล้วสิ!
กลับกัน เพราะเป็นเธอถึงได้ให้ต่างหากล่ะ!

เพราะงั้น คือ ช่วยรับไปหน่อยได้ไหม?

ได้อยู่แล้วสิ!
ขอบคุณนะ มากิจัง ดีใจมากๆ เลยล่ะ!

คิกๆ โธ่ ดีใจเกินไปแล้ว

แต่ว่าดีแล้วล่ะที่เธอชอบ

ไม่มีใครที่ได้รับช็อกโกแลตวาเลนไทน์จากมากิจัง
แล้วไม่ดีใจหรอกนะ! จะตั้งใจกินอย่างดีเลยล่ะ

อื้ม นี่เป็นช็อกโกแลตที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลกนะ
ตั้งใจชิมให้ดีๆ ล่ะ

เอ๊ะ! หมายความว่าช็อกโกแลตชิ้นนี้มากิจังทำเองเหรอ?

ละ แล้วมันไม่ได้หรือไง?

ยังไงฉันก็ตั้งใจทำเลยนะ

ไม่เลวเลยล่ะ! ดีใจมากเลย!
ขนาดที่อยากเก็บเอาไว้เป็นสมบัติประจำตระกูลเลย!

โธ่เอ๊ย พูดเว่อร์เกินไปแล้วนะ
อย่าเอาไปเก็บเป็นสมบัติสิ แล้วก็กินดีๆ ด้วยล่ะ

แต่ก็ ขอบคุณนะ
ตรงจุดนั้นของเธอน่ะ ฉันก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ

มากิจัง…

อ๊ะ จะว่าไปแล้วเจอของที่ลืมไว้ไหม?

เอ๊ะ? ของที่ลืมอะไรนั่นน่ะมันไม่มีตั้งแต่…

โธ่เอ๊ย! เรื่องแบบนั้นน่ะช่างมันเถอะ!
เอ้า จะรีบไปแล้วนะ!

ฉันรอที่จะได้ใช้เวลาด้วยกันกับเธอในวันนี้มาตลอดเลยล่ะ
เพราะฉะนั้นห้ามคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วมองแต่ฉันคนเดียวนะ!