ขอบคุณสำหรับการซ้อมวันนี้นะ
เอ้า กลับกันเถอะ

อยากไปจัง… งานแสดงเปียโน

…นั่นน่ะ หมายถึงงานแสดงเปียโนของริโกะกับฉันคราวก่อนเหรอ?

เป็นงานที่ทั้งสองคนแสดงด้วยกันใช่ไหมล่ะ
ทำไมฉันถึงพลาดโอกาสแสนล้ำค่าแบบนั้นได้นะ…

ก็วันนั้นเธอมีธุระนี่นา ช่วยไม่ได้หรอก

อึก ธุระอะไรนั่นถ้าไม่มีก็ดีหรอก!

ยึดติดจังนะ…
อยากดูขนาดนั้นเลยเหรอ?

อ๊ะ มากิจังรอเดี๋ยว―

ตามมาสิ เดี๋ยวจะเล่นเพลงเดียวกันให้ฟัง

[Fade in/out.]

…

เป็นไงบ้าง?

มีจังหวะหลากหลายสมเป็นมากิจังเลย…
เป็นทำนองที่เพราะมากจริงๆ

คิกๆ ใช่ไหมล่ะ แต่ว่าวันแสดงไม่ใช่แบบนี้หรอกนะ?

เล่นเปียโนสี่มือกับริโกะจังเหรอ…
ทำไมอยู่ๆ ถึงเล่นด้วยกันล่ะ?

ริโกะชวนน่ะ บอกว่าอยากลองเล่นกับฉันดู

ตกใจอยู่หรอก…
แต่ว่าดีใจมากๆ เลยล่ะ เพราะฉันเองก็คิดแบบนั้นอยู่เหมือนกัน

มากิจังก็อยากลองเล่นเปียโนกับริโกะจังเหรอ?

ใช่แล้วล่ะ ฟังเพลงของ Aqours ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบเลย…
เพราะชอบน่ะ

แบบนี้นี่เอง!

แล้วก็… ริโกะเองอาจจะไม่รู้ตัว
แต่ท่าทางตอนที่ตามหาความเปล่งประกายน่ะ
ชวนให้หลงใหลมากๆ เลย

…รู้สึกว่ามีความเปล่งประกายที่ฉันไม่มีเลยล่ะ

งั้นเหรอ คิดแบบนั้นสินะ
แต่ในมุมของฉัน ก็เห็นมากิจังเปล่งประกายพอๆ กันเลยนะ

อะ… ตอนนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องของฉันสักหน่อย!
คุยเรื่องที่ริโกะเปล่งประกายกันอยู่ต่าง―

แต่ไม่ว่าเมื่อไรมากิจังก็เปล่งประกายอยู่เสมอนี่นา

พะ พอเถอะ ไม่ได้อยากคุยเรื่องนั้นสักหน่อย…
อย่าพูดอะไรให้อายสิ

โธ่! ถึงเวลาโรงเรียนเลิกแล้ว รีบกลับกันได้แล้ว