จะว่าไปที่ให้ไปรวมตัวด่วนเนี่ย…
นิโกจจินี่รีบจังเลย~

เรียกรวมตัวที่ร้านของเล่นนี่จะเรียกไปทำอะไรกันนะ?

เป็นปริศนาเลยเนอะ แต่ไม่รู้อะไรเลยก็ตื่นเต้นดีออก!

ถึงจะกังวลเพราะไม่รู้ก็เถอะ…
แต่นัดเจอที่ร้านของเล่นก็ตื่นเต้นดีละนะ

หืม ผิดคาดแฮะ

ทำไมล่ะ?

ก็คารินดูเป็นผู้ใหญ่นี่นา
จะว่าภาพลักษณ์ไม่เข้ากับของเล่นก็ใช่…

นี่ ฉันเองก็มีช่วงเวลาสมัยเด็ก
ที่รายล้อมด้วยของเล่นเหมือนกันนะ~

หืม ดูเป็นคนที่เดินอย่างเซ็กซี่แต่เด็กเลยนี่

อะไรล่ะนั่น
ฉันเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักน่าเอ็นดูที่หาได้ทั่วไปนั่นแหละ

ฮ่าๆ ที่บอกว่า “น่ารักน่าเอ็นดู” ก็ถูกแล้วล่ะ!

ฉะ ฉันพูดเล่นต่างหาก พูดขัดหน่อยสิ…
น่าอายจะตายไป…

แล้วตอนเด็กๆ ไอเป็นเด็กแบบไหนเหรอ?
ถ้าเอาที่ฉันคิดคือไม่น่าต่างจากตอนนี้เลย…

คิดว่าคุณไอเป็นคนยังไงเนี่ย!

ถึงจะอยากพูดแบบนั้นแต่ก็ถูกแหละ!
ฮ่าๆ บางทีคงไม่เปลี่ยนไปมากนักหรอก

คิกๆ ว่าแล้วเชียว

พูดถูกเผงก็จริง แต่ฉันดูเหมือนเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ?
ถึงฉันจะไม่ปฏิเสธก็เถอะ

ผิดแล้วล่ะ
เพราะดวงตาของไอเป็นประกายอยู่ตลอดเหมือนเด็กๆ ต่างหาก

เพราะงั้นฉันถึงรู้สึกอิจฉาอยู่ตลอดเลย
ความใสซื่อแบบนั้นคือสมบัติล้ำค่านะ

อะ เอ๋!? จู่ๆ ก็พูดอะไรเนี่ย!
หยุดเลยนะ น่าอายออก!

คิกๆ เรื่องจริงนี่นา

คารินก็เหมือนกันแหละ เวลาท้าทายสิ่งใหม่ๆ
คารินก็ทำหน้ามีชีวิตชีวานี่นา!
คุณไอว่าคารินที่เป็นแบบนั้นสุดยอดเลยนะ!

ขอบคุณนะ งั้นพักเรื่องเราสองคนไว้เท่านี้
แล้วตั้งตารอเรื่องที่นิโกะจังเรียกเราไปกันดีกว่าเนอะ