แฮ่ก…แฮ่ก…

ในที่สุดก็ตามทัน คุณคานัน เร็วไปแล้ว

ขอโทษๆ พอได้ว่ายน้ำแล้ว
ฉันก็สนุกเกินจนเผลอว่ายเร็วเลย

ว่ายน้ำในทะเลเนี่ยยากจังเลยนะ
มีทั้งคลื่น ทั้งกระแสน้ำ
ต่างกับสระว่ายน้ำลิบลับเลย

แล้วก็รู้สึกกลัวที่ขาไม่แตะพื้นด้วย

นั่นสินะ ตอนเด็กๆ ฉันก็เคยกลัวเหมือนกัน

ส่วนฉันยังกลัวมาจนถึงตอนนี้นะ

นั่นน่ะเป็นเรื่องดีนะ ทะเลมีเรื่องสนุกๆ ก็จริง
แต่ก็มีเรื่องอันตรายอยู่เยอะเหมือนกัน

ตอนที่เผชิญหน้ากับธรรมชาติน่ะ
การซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองและไม่ฝืน
เป็นเรื่องสำคัญที่สุดเลยนะ

ถ้างั้นฉันก็จะกลัวอย่างไม่ปิดบังนะ

อื้อ แบบนั้นแหละดีกว่า

ที่นี่น่ะไม่ค่อยลึกมาก คลื่นก็สงบ

แต่ว่าพอทะเลอารมณ์ไม่ดี
ทิวทัศน์ก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลย
สิ่งที่พวกเราทำได้ก็มีแค่ปรับไปตามอารมณ์นั้นเท่านั้น

อะ…ท้องร้อง…

คิกๆ งั้นก็ไปเปลี่ยนชุด
แล้วมากินข้าวที่บ้านฉันกันเถอะ

เย้!

เธอมีอะไรที่อยากกินเป็นพิเศษไหม?

ว่าแต่ อาหารกลางวันเนี่ย คุณคานันจะเป็นคนทำเหรอ?

หืม? ก็ใช่นะทำไมเหรอ

ได้ว่ายน้ำในทะเล
แถมยังได้กินอาหารฝีมือของคุณคานันอีกด้วย!
นี่มัน ปิดเทอมฤดูร้อนที่วิเศษที่สุดเลย!

พูดอะไรของเธอน่ะ เธอก็ต้องมาทำด้วยกันนะ

เอ๊ะ ฉันด้วยเหรอ?

แน่นอนสิ แล้วทำอาหารด้วยกันสองคนก็สนุกกว่าด้วย

ก็จริงนะ

ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตกลงได้แล้วก็ไปกันเลยเถอะ
ฉันยังมีเรื่องที่อยากทำด้วยกันกับเธออีกเยอะแยะเลย

ปิดเทอมฤดูร้อนทั้งทีนี่นา ต้องสนุกให้เต็มที่เลยเนอะ!

อื้อ!