เฮ้อ ราเม็งสาหร่ายวากาเมะอร่อยจัง!

สุดท้ายแล้ว
คุณคานันก็จัดการคนเดียวเกือบหมดเลยนะคะ

ทำออกมาได้อร่อยขนาดนั้นเนี่ย ตัวฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน
ฉันอาจมีพรสวรรค์ในการทำราเม็งก็ได้
ในอนาคตลองเอามาขายในร้านที่บ้านดีกว่า♪

ที่ร้านขายอุกปรณ์ดำน้ำหรือคะ?
เอาเถอะค่ะ ถ้าเป็นอาหารเบาๆ
ถึงจะนำมาเสิร์ฟก็อาจจะไม่แปลกอะไร…

ใช่ไหมล่ะ?

แต่ถ้าเป็นราเม็งแบบเมื่อครู่ละก็
ล้มเลิกความคิดนั้นไปจะดีกว่านะคะ

เอ๋~ ทำไมล่ะ?
ไดยะคิดว่ามันไม่อร่อยเหรอ?

ก็อร่อยอยู่หรอกค่ะ
แต่ถึงอย่างไรก็ใส่สาหร่ายวากาเมะเยอะเกินไป
กว่าจะทานสาหร่ายวากาเมะหมด เส้นก็อืดหมดแล้วนะคะ

นั่นยังคิดว่าน้อยไปอยู่เลยนะ

นี่ล้อกันเล่นใช่ไหมคะ…!?
อย่างน้อยก็ควรจะลดปริมาณเหลือสัก 1 ใน 3
ไม่สิ 1 ใน 4 เถอะค่ะ

เอ๋…!
1 ใน 4 เนี่ยแทบจะกลายเป็น 0 แล้วไม่ใช่เหรอ!

คิดว่าเป็น 0 หรือคะ!
ถ้าคิดถึงเรื่องปริมาณแต่แรกแล้ว ก็ยังมากไปอยู่เลยนะคะ

ถ้าลดปริมาณสาหร่ายวากาเมะไปขนาดนั้นละก็
จะกลายเป็นราเม็งที่ไม่มีรสชาตินะ ลูกค้าคงผิดหวังด้วย

คุณคานันคะ เครื่องราเม็งยังมีอย่างอื่นอีกตั้งเยอะ
อย่างหมูชาชู หน่อไม้ ต้นหอม ไข่ต้ม…
นอกจากนี้ ยังทำออริจินอลทอปปิ้งได้ด้วยนะคะ

ออริจินอลทอปปิ้ง…

ให้โอกาสกับวัตถุดิบอย่างอื่นด้วยเถอะค่ะ
ถ้ามีแค่อย่างเดียวละก็ สาหร่ายวากาเมะคงต้องเหงาแน่ๆ ค่ะ

นั่นสินะ… ก็จริง
ถ้ามีแค่สาหร่ายวากาเมะอย่างเดียวลูกค้าเองก็คงจะเบื่อด้วย

ใช่แล้วค่ะ
ถ้าเช่นนั้นกลับมาเรื่องปริมาณที่เหมาะสมของสาหร่ายวากาเมะ…

อื้ม ใส่หอยซาซาเอะกันเถอะ

หะ หอยซาซาเอะ!?

เมนูออริจินอลทอปปิ้งของมัตสึอุระ คานัน หอยซาซาเอะ!
ใน 1 ชามจะใส่ลงไปเท่าไหร่ดีนะ~♪
ราเม็งหอยซาซาเอะเต็มชาม ต้องอร่อยแน่ๆ เลยเนอะ!

ทำไมถึงได้คิดอะไรสุดโต่งแบบนั้นกันคะ!
ช่วยนึกถึงความพอเหมาะพอควรด้วยเถอะค่ะ!