(ทะเลที่อุจิอุระนี่สวยจริงๆ นะ สีน้ำเงินกว้างสุดลูกหูลูกตา
วันนี้คลื่นไม่แรงด้วย ก็เลยเงียบสงบ…)

(พอมองทิวทัศน์แบบนี้แล้ว จิตใจที่ขุ่นมัวก็สงบลงได้… หืม…?)

ฮ่า!!

เหวอออ!!

ฟู่
…อ๊ะ? นึกว่าใคร เธอเองเหรอ

คะ คะ คุณคานัน…!
ตกใจหมดเลย… จู่ๆ ก็มีเงาขึ้นมาบนผิวน้ำ… นึกว่าฉลามซะอีก

ฮะๆๆ! ฉลามงั้นเหรอ ยังไม่เคยเจอฉลามเลยนะ
วันนี้อากาศก็ดีแถมทะเลก็สงบ เลยออกมาว่ายน้ำสักหน่อยน่ะ~

[Fade in/out.]

คุณคานัน ลงไปในทะเลอย่างกับออกไปเดินเล่นจริงๆ นะ

ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมมาอยู่คนเดียวล่ะ?

…จริงๆ แล้ว ฉันกำลังกังวลนิดหน่อย
ว่าจากนี้ไปจะสามารถสนับสนุนทุกคนได้อย่างดีไหมน่ะ

ทุกคนน่ะ พยายามอย่างหนักทั้งการร้องและเต้น
ไม่ทันไรก็ก้าวหน้าแล้ว…
จะก้าวตามทุกคนที่เป็นแบบนั้นได้ไหมนะ…

…นั่นสินะ
…แต่ว่า งั้นเหรอ…เพราะงั้นเหรอ…

เพราะงั้นที่ว่านี่คือ?

ฉันเองก็มองทะเลเวลาที่ไม่สบายใจเหมือนกัน
ในเวลาแบบนั้น ทะเลจะสงบอย่างประหลาดแถมไม่มีคลื่นด้วย
อย่างกับว่ากำลังปลอบใจฉันเลย

อย่างนี้นี่เอง… ถ้างั้น หรือว่าวันนี้…

อื้ม จะต้องกำลังปลอบใจเธอว่า
“ไม่เป็นไรนะ อย่ากังวลไปเลย” อยู่แน่ๆ

…งั้นเหรอ
ถึงจะไม่พูดอะไรแต่ทะเลก็มองออกสินะ สุดยอดเลย…

ถ้ารู้สึกถึงความสุดยอดแล้วชอบทะเลมากขึ้นละก็
ฉันจะดีใจมากเลยล่ะ

ฉันชอบทะเลมากพอแล้วล่ะ เพราะเป็นสิ่งที่คุณคานันชอบไงล่ะ

แหม~ พูดเรื่องน่าอายออกมาง่ายๆ แบบนั้น…
ร่าเริงขึ้นแล้วสินะ?

ฮะๆๆ นั่นสินะ
เพราะทะเลกับคุณคานันล่ะมั้ง ขอบคุณนะ

ไม่เป็นไร ฉันก็ดีใจที่เธอร่าเริงขึ้นนะ
สำหรับเธอที่ฉันชอบมากๆ ฉันอยากให้ยิ้มตลอดเลยนะ!