ในที่สุด…ก็มาถึงจนได้เนอะ
เตรียมใจพร้อมแล้วหรือยัง?

…อื้อ แน่นอนโฮโนกะจัง ก็เฝ้าฝันถึงวันนี้มาตลอดเลยนี่นา

ฉันก็เหมือนกัน ถ้างั้น…ไปล่ะนะ!

อื้อ!

ขอโทษนะคะ! ขอไอศกรีมแมริเอจแบบไฮเปอร์เวอร์ชันหน่อยค่ะ!

ฉันก็ขอแบบเดียวกันค่ะ!

[Fade in/out.]

อ้าา~! ในที่สุด! ไอศกรีมแมริเอจก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว!!

นะ นี่คือไอศกรีมที่ถึงแม้จะมาที่ร้านทุกวันแท้ๆ
แต่ก็ขายหมดตลอด…สินะ

…ฉันไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหม?
ตอนนี้ถือไอศกรีมที่เค้าเล่าลืออยู่จริงๆ ใช่ไหม?

…เอ๊ะ? เดี๋ยวนะ? ฉันก็เริ่มไม่มั่นใจแล้วล่ะ
ไม่ได้ฝันทั้งๆ ที่ยืนอยู่ใช่ไหมนะ?

ทะ ทำยังไงดีล่ะ! อาจจะเป็นความฝันก็ได้!
ลองทดสอบดูสักนิดน่าจะดีกว่านะ!

ถ้างั้นนับหนึ่งสองแล้วหยิกนะ? หนึ่ง สอง! นี่แน่ะ!

[Fade in/out.]

เจ็บ…

เจ็บ…แต่ไม่ใช่ความฝัน!
ไม่ได้ฝันไป ไอศกรีมนี่เป็นของจริงล่ะ~!

ถึงจะไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องจริงเท่าไหร่
เพราะอยากกินแต่ก็พลาดมาตลอด…
แต่ในที่สุดก็จะได้กินแล้วเนอะ โฮโนกะจัง!

อื้อ! ถ้างั้นมากินกันเถอะ กินล่ะนะคะ!

กินล่ะนะคะ! อ้าม… อื้ม! อร่อยจัง!

อื้อ…จริงด้วย~! อร่อยสุดยอดไปเลย!
เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนต้องบอกทุกคนแล้ว!

ฉันด้วย! …ถึงจะค่อนข้างเยอะ
แต่นี่เผลอแป๊บเดียวก็กินหมดแล้วเนอะ!

ฉันอยากเพิ่มอีกสักลูกด้วยสิ…คิกๆ ฮ่ะๆๆๆ!

หืม? อะไรเหรอๆ?

ฮ่าๆ ตรงปากเธอมีไอศกรีมติดอยู่ด้วยนะ?

จริงเหรอ!? อึก~ ก็มันอร่อยสุดๆ นี่นา…

ใช่ๆ ความรู้สึกนั้นเข้าใจดีเลยล่ะ!
เดี๋ยวฉันเช็ดให้♪ เอ้าๆ อยู่นิ่งๆ นะ~

โฮะ โฮโนะกะจัง…!
…อะ เอ่อ ขอบคุณนะ

ไม่เป็นไร! คิกๆ เธอที่มุ่งมั่นอยู่ก็ไม่ใส่ใจเรื่องอื่นด้วยเหมือนกันเนอะ~
เป็นการค้นพบครั้งใหม่เลย!

แต่ส่วนที่น่ารักแบบนี้
นอกจากฉันแล้วห้ามให้คนอื่นเห็นนะ?

เอ๊ะ หมายความว่าไงเหรอ?

ก็หน้าแบบนั้น ฉันอยากเก็บไว้มองแค่คนเดียวนี่นา!
ซะเมื่อไรล่ะ แหะๆๆ♪