ถึงจะบอกว่าให้รู้จักหน้าที่ด้วยตัวเองก็เถอะ…

แต่ถึงบอกไปว่าไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้มาก่อนเลยไม่ค่อยเข้าใจ…
ก็คงฟังไม่ขึ้นสินะ~

(โฮโนกะ) อืม…
(อายูมุ) เฮ้อ…

อ้าว? อายูมุจังนี่นา! สวัสดีจ้า!
บังเอิญจังเลยเนอะ!

โฮโนกะจัง…!
สะ สวัสดีจ้ะ…

…เหมือนจะไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ?

เอ่อ…อืม ตอนซ้อมเต้น ทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ
ถึงจะได้รับคำแนะนำมาว่าให้นึกถึงความเป็นตัวของตัวเองเข้าไว้
แต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเลย…

งั้นเหรอ~ …สำหรับฉันแล้ว
ถ้าพูดถึงอายูมุจังละก็ จะนึกถึงโต๊ะโคทัตสึล่ะ ทั้งอบอุ่น
ทั้งให้ความรู้สึกเหมือนถูกโอบอุ้มไว้ จนอยากเคลิ้มหลับเลย!

…ตะ โต๊ะโคทัตสึ?
เพิ่งเคยมีคนพูดแบบนั้นครั้งแรกเลยจ้ะ…

อะ คิดว่าฉันโกหกเหรอ?
ถ้างั้นจะพิสูจน์ให้ดูเอง! มานี่สิ!

[Fade in/out.]

…ฮะ โฮโนกะจัง ท่านี้มัน…

แหะๆ นอนหนุนตักไงล่ะ~♪
เดี๋ยวดูนะ แป๊บเดียวก็หลับแล้วล่ะ…ฟี้…

เอ๊ะ! หลับจริงๆ ด้วย!?
โฮโนกะจัง แค่กำลังง่วงพอดีใช่ไหม…?

ไม่ใช่สักหน่อย เมื่อวานก็นอนตั้งแต่สองทุ่มเลยด้วย…
เพราะได้เจอกับอายูมุจังต่างหากล่ะ ที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายทันทีเลย…

ทั้งอบอุ่น ทั้งอ่อนโยน แล้วก็…
รู้สึกเหมือนกับว่ามีมือมาลูบที่แผ่นหลังเบาๆ
แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกังวลไปนะ” สบายใจสุดๆ เลย

สำหรับฉันแล้วอายูมุจังเป็นคนที่ให้ความรู้สึกแบบนั้นล่ะ

โฮโนกะจัง… งั้นเหรอ สบายใจสินะ
ถ้าการแสดงของฉัน
ทำให้คนดูสัมผัสถึงความรู้สึกแบบนั้นได้ด้วยก็ดีเนอะ

ต้องทำได้แน่ๆ เลย! ไฟต์นะ♪

ยังไงก็ตาม…เฮ้อ
อายูมุจังเองก็มีเรื่องกลุ้มใจเหมือนกันสินะ…

เหมือนกัน? โฮโนกะจังก็มีเรื่องกลุ้มใจอยู่เหรอ?

อืม~…อุมิจังน่ะสิ
บอกว่าให้ตั้งใจทำกว่านี้หน่อย แต่ว่า…

นั่นก็อยากทำ นี่ก็อยากทำ…
มีเรื่องที่อยากทำมีเยอะเกินไป จนทำออกมาได้ไม่ดีเลยน่ะสิ~
…เฮ้อ

ฉันคิดว่าโฮโนกะจังน่ะ…
เป็นอย่างนั้นแหละดีแล้วนะจ๊ะ
แค่นั้นก็ช่วยดึงทุกคนได้มากพอแล้วนะ ตัวฉันเองก็…

ฟี้~…ฟี้~…

…คิกๆ♪ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ ลีดเดอร์ของทุกคน
ตอนนี้ก็พักผ่อนเถอะ ฝันดีจ้ะ♪