ตรงนั้นล่ะ?

ทำไมกันนะ?
จะเก็บเท่าไรก็ไม่รู้สึกว่าจำนวนใบไม้ลดลงเลยสักนิด

เพราะรอบๆ บ้านมีต้นไม้อยู่เยอะ ก็เลยมองไม่เห็นตอนจบเลยซึระ…

งานหนักใช้ได้เลยนะเนี่ย
ฮานามารุจังน่ะ ทำแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ?

ถึงจะลำบากก็เถอะ
แต่ถ้าไม่ทำสักวันต้องกลายเป็นเรื่องยุ่งยากแน่ๆ

ลำบากจริงๆ เลยนะ…

คือว่านะ…หลังจากทำงานเสร็จจะมีรางวัลรออยู่
ก็เลยพยายามได้น่ะ♪

ของรางวัลที่ว่านี่คือ?

มันเผาซึระ!

อ้อ! เผาด้วยใบไม้ที่เก็บมาสินะ!

ถูกต้อง!

ฮ่าๆๆ ถ้าแบบนั้นก็พยายามได้เลยเนอะ คงอร่อยน่าดู

อร่อยสุดๆ เลยซึระ!
อาจกินจนแก้มป่องได้เลยนะ~♪

พูดขนาดนั้นก็ตั้งความหวังซะแล้วสิ

แต่วันนี้พิเศษกว่าปกติ
เพราะเป็นมันเทศที่คนแถวบ้านเขาขุดมาล่ะ♪

ชักอยากกินขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ

แต่เป็นวันหยุดทั้งที
ขอให้มาช่วยงานที่บ้านแบบนี้ ขอโทษนะ?

อย่าคิดมากเลย ไม่รู้จะทำอะไรตอนว่างพอดีด้วย

พอพูดแบบนั้นก็สบายใจขึ้นมาเลยซึระ

ถ้ามีเรื่องอะไรที่ฉันช่วยได้ ก็เรียกได้ตลอดเลยนะ

พูดแบบนั้นจะดีเหรอ? จะเรียกเรื่อยๆ แบบไม่เกรงใจนะ?

ถ้าเป็นเรื่องที่ฮานามารุจังขอร้องละก็ ยินดีล่ะ

เอ๊ะ!? ถะ ถ้าไม่ลำบากใจเรื่องนั้น…
พอพูดแบบนี้แล้วเขินนะ…

อึก…อ๊ะ จะ จริงด้วย
ไหนๆ ก็อุตส่าห์มาแล้ว วันนี้ค้างที่นี่ก็ได้นะซึระ

เอ๊ะ ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้…

ไม่หรอก ตรงกันข้ามเลย มารุอยากให้เธออยู่ที่นี่น่ะ
แล้วก็นอกจากมันเทศแล้ว
อยากให้ลองกินของอร่อยของเมืองอุจิอุระเยอะๆ เลยด้วย

ตอนกลางคืนก็คุยกันนานๆ เถอะนะ
นานพอๆ กับค่ำคืนฤดูใบไม้ร่วงเลยซึระ เพราะจะไม่ยอมให้นอนหรอก!