คุณไดยะ นั่นไง!
ไปเล่นเกมเต้นตรงนั้นกันเถอะ!

ถ้าเช่นนั้นดิฉันจะคอยดูคุณเล่นเองนะคะ
ดิฉันน่ะ แค่ได้ดูก็สนุกแล้วล่ะค่ะ

อย่าพูดแบบนั้นสิ! นะ!

ไม่ค่ะ ดิฉันไม่ค่อยเล่นเกมแบบนี้เลย…
จะทำให้เห็นภาพที่ไม่น่ามองเอาเสียเปล่าๆ ค่ะ

ฉันก็ไม่ได้เล่นเกมนี้เก่งหรอกนะ
แต่เล่นแล้วสนุกก็เลยชอบน่ะ ไม่ลองดูสักครั้งเหรอ?

แต่ว่า…

ถ้าเล่นด้วยกันละก็ ถึงจะทำได้ไม่ค่อยดีก็ยังสนุกนะ

…นั่นสินะคะ

อาจจะกลายเป็นการแข่งว่าคะแนนน้อยสุดก็ได้นะ

คิกๆ เช่นนั้นดิฉันเลือกตัดสินกัน
ด้วยคะแนนน้อยสุดไปเลยดีกว่าไหมค่ะ?

เอ๋!? แบบนั้นถึงชนะก็คงรู้สึกแปลกๆ นะ…
แต่ว่าไม่แพ้หรอกนะ!

[Fade in/out.]

เริ่มจับหลักได้แล้วค่ะ!

หมุน ก้าว กระโดด!

ทำได้แล้วค่ะ! คะแนนที่ดีที่สุดของวันนี้ค่ะ!
ดูสิคะ! ไม่มีมิสเลยนะคะ!

โธ่ คุณไดยะขี้โกงนี่นา
แค่แป๊บเดียวก็จับหลักได้แบบนี้เนี่ย!
อย่างฉันเนี่ย…ดูสิ คะแนนเท่านี้น่ะ

อา…

ตะ แต่ว่า! เราตัดสินกันด้วยคะแนนน้อยที่สุด
เพราะฉะนั้นชัยชนะเป็นของคุณนะคะ!

ฮ่ะๆ ว่าแล้วเชียว ถึงจะชนะก็รู้สึกแปลกอยู่ดี~

[Fade in/out.]

เฮ้อ…ทั้งๆ ที่มีเรื่องต้องทำเยอะแยะ
แต่กลับเล่นไปเสียเยอะเลย

ช่วยลืม “เรื่องที่ต้องทำ” ไปหน่อยได้ไหมนะ?

เอ๊ะ?

จริงๆ แล้ว พวกคุณมาริขอร้องฉันมาน่ะ
เพราะคุณไดยะพยายามตลอดแม้กระทั่งในวันหยุด
เลยอยากให้พาออกมาข้างนอกหน่อยน่ะ…

พวกคุณมาริน่ะเหรอคะ!?

เป็นอย่างนั้นเองเหรอคะ…

…คือว่า ถ้าไม่ว่าอะไรละก็
ดิฉันอยากจะพักอีกสักหน่อยน่ะค่ะ…

ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะนี้แล้วค่อยกลับกันไหมคะ?
ดิฉันอยากเดินด้วยกันกับคุณสองคนน่ะค่ะ