…ถ้างั้นทั้งเพลงกับท่าเต้นก็เสร็จสมบูรณ์แล้วเนอะ

ค่ะ ท่าเต้นคราวนี้ ไม่ว่าจะรายคนหรือภาพรวมก็มีท่าที่เต้นยากอยู่บ้าง
แต่ในที่สุดก็ทำให้เป็นรูปเป็นร่างได้แล้วค่ะ

แต่ถึงอย่างนั้นจนกว่าจะถึงรอบจริงจะประมาทไม่ได้หรอกค่ะ
เพื่อส่งมอบไลฟ์คุณภาพสูงให้คนที่มาดู
จะค้นหาจุดที่ต้องปรับปรุงต่อไปค่ะ

จะว่าไปไลฟ์ของนิจิกาคุก็เป็นช่วงเดียวกับของ Aqours สินะคะ
เตรียมตัวเป็นอย่างไรบ้างคะ? เรียบร้อยดีไหมคะ?

เรื่องเตรียมตัว…ก็คืบหน้าไปทีละนิด? ละมั้ง~

คำตอบแบบนั้นมันอะไรกันคะ เกิดปัญหาอะไรขึ้นเหรอคะ?
ถ้าไม่รังเกียจปรึกษาดิฉันได้นะคะ…

มะ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ไม่ใช่ว่าหลังเลิกเรียนก็แวะที่นั่นที่นี่บ้าง
วันหยุดก็นอนเพลินบ้าง ไม่ใส่ใจจนเตรียมตัวช้าบ้าง…หรอกนะ~…

คะ? ไม่ใส่ใจอย่างนั้นเหรอคะ?
ถ้าไม่พูดมาให้ชัดเจน ดิฉันก็ตอบไม่ได้หรอกนะคะ

กะ ก็ไม่มีอะไรนี่―――
อ้าว? เหมือนอะไรตกอยู่ นี่มัน…!

ฮึ่ม อุตส่าห์ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วแท้ๆ
ใครมาทิ้งกระดาษเรี่ยราดกันนะ―――

นี่มันรูปถ่าย…ในรูปนี้คุณไดยะสินะ?

!? ทะ ทำไมรูปนี้ถึง!? น่าจะเสียบไว้ในสมุดแท้ๆ…
หรือว่าเมื่อกี้ตอนที่รื้อกระเป๋าเพื่อหยิบสมุดบันทึกกิจกรรมชมรม…

คุณไดยะ นี่รูปอะไรเหรอ!? ตอนใส่ชุดเดรสเนี่ย…
อ๊ะ! รู้แล้ว ตอนที่ไปอาสาเป็นนางแบบแฟชันโชว์ใช่ไหม!

ทะ ทำไมถึงรู้ล่ะคะ!? เพราะอายก็เลยไม่ได้บอกใครแท้ๆ…

คุณไดยะสวยมากๆ เลยล่ะ ทั้งชุดเดรสทั้งการแต่งหน้า
แถมทรงผมก็เข้ากันหมดเลย ทั้งสวยแล้วก็สง่า…
เหมือนเป็นคนที่มาจากต่างโลกเลย

นิทานสมัยก่อนน่ะ ชอบมีเรื่องความรักที่สถานะแตกต่างกัน
เลยคิดว่าตัวเอกในเรื่องนั้นน่ะ รู้สึกแบบนี้นี่เอง~…ฮ่ะๆๆ

พูดโฮเว่อร์เกินไปแล้วค่ะ

ชุดเดรสในรูปนั้นเป็นชุดที่ยืมมา
ทั้งการแต่งหน้าและทรงผมในฐานะนางแบบ
ก็เฉพาะช่วงเวลานั้นเท่านั้นค่ะ เหมือนกับภาพลวงตานั่นแหละค่ะ

ดิฉันที่ยืนอยู่ต่อหน้าคุณตอนนี้ต่างหากที่เป็นตัวจริงค่ะ
ฉันเป็นนักเรียนม.ปลายเหมือนคุณ
ทั้งสถานะทั้งโลกที่อาศัยอยู่มีอะไรต่างกันด้วยเหรอคะ

คุณไดยะ……

ดังนั้นอย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นไปเลยค่ะ

……อื้อ นั่นสินะ
ไม่ว่าจะใส่ชุดที่สวยงามหรือยืนบนเวทีที่วิเศษขนาดไหน…
คุณไดยะก็คือคุณไดยะสินะ

คุณไดยะที่ไม่ชินกับรันเวย์ตื่นเต้นจนหน้าเกร็งนี่น่ารักจังเลยนะ

…ว่าอย่างไรนะคะ?

รูปนี้ตรงแถวปากดูเกร็งๆ นะ~
ตื่นเต้นใช่ไหมล่ะ? ฮ่ะๆๆๆ♪

อึก…! คนที่ไม่ตื่นเต้นเวลาอยู่ๆ ก็ถูกขอให้ไปเป็นนางแบบ
มีแค่คุณไอ คุณโฮโนกะหรือคุณมาริเท่านั้นแหละค่ะ!!

คุณคารินเองก็น่าจะไม่ตื่นเต้นขนาดนั้นนะ~
คุณไดยะก็เคยเป็นนางแบบมาก่อนไม่ใช่เหรอ
ที่สวมชุดกิโมโนะน่ะ ยังไงก็เคยมีประสบการณ์นี่นา?

นั่นมันสถานการณ์ต่างกันค่ะ!
ให้ตายสิ จนถึงเมื่อกี้ยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
เพราะดิฉันเหมือนคนจากต่างโลกอยู่เลยแท้ๆ…

ก็เพราะรู้ว่าไม่จำเป็นต้องร้องไห้แล้วน่ะสิ
ก็คุณไดยะอยู่ข้างๆ ฉันนี่นา

ในฐานะที่เป็นนักเรียนม.ปลาย
แล้วก็พวกพ้องที่เกี่ยวข้องกับสคูลไอดอลเหมือนกัน
จากนี้ไปก็มาพยายามด้วยกันเถอะ

……ค่ะ ตามนั้นค่ะ
ดิฉันกับเธอจากนี้ไปก็จะร่วมกันเดินต่อไปในโลกเดียวกันค่ะ

ดังนั้นหากมีอะไรลำบากก็พึ่งพาได้โดยไม่ต้องเกรงใจนะคะ
อย่างไรก็เป็นประโยชน์กว่าการแวะเที่ยวหลังเลิกเรียน
หรือนอนตื่นสายในวันหยุดแน่นอนค่ะ เนอะ?

อึก คะ ค่า~…!