คุณไดยะ ฉันได้ยินมาแล้วนะ
ที่ว่าก่อนหน้านี้ไปกอดพวกเด็กๆ ที่สวนสาธารณะมาน่ะ

เรื่องนั้นเองหรือคะ
พอเห็นมีเด็กที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ ร่างกายก็ขยับไปเองน่ะค่ะ

ยอดเลยนะ เรื่องแบบนั้นน่ะไม่ใช่ว่าใครก็ทำได้หรอกน่ะ!

ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกนะคะ

เปล่าเลย ถ้าเป็นฉันละก็ทำไม่ได้หรอกนะ

อย่างนั้นหรือคะ?

ใช่แล้วล่ะ

คงเพราะดิฉันมีรูบี้เป็นน้องสาว ก็เลยชินกับเรื่องแบบนั้นน่ะค่ะ

เพราะเด็กคนนั้นมีมุมขี้กลัวอยู่ด้วย
เวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ดิฉันก็มักจะกอดเธอเสมอ

พอถูกกอด ไม่ว่าใครก็ยิ้มขึ้นมาได้ทันทีเลยนะคะ

คุณคานัน?

ใช่แล้วค่ะ ตอนเด็กๆ
คุณคานันกับคุณมาริมักทะเลาะกันบ่อยๆ

แล้วก็คืนดีกันไม่ค่อยได้
เพราะทั้งสองคนต่างไม่ค่อยซื่อตรงกับใจตัวเองเท่าไหร่

ตอนที่เป็นแบบนั้น พอคุณคานันเข้าไปกอดก็คืนดีกันเลยค่ะ

อ๋อ…

ยังมีวิธีสื่อความรู้สึกแบบอื่นนอกจากคำพูดอยู่ด้วย

ดิฉันได้เรียนรู้เรื่องนั้นมาค่ะ

นั่นสินะ

แต่ว่าถ้าทั้งสองคนซื่อตรงกับใจตัวเองมากกว่านี้ละก็
เรื่องแบบนั้นคงไม่จำเป็นล่ะนะคะ

ก็เงอะงะกันทั้งคู่นี่คะ ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

แต่ว่า… ก็รู้สึกชื่นชมยังไงไม่รู้นะ ตรงจุดนั้นน่ะ

คิกๆ… พูดอะไรกันคะ
ไม่มีความจำเป็นต้องพูดอะไรแบบนั้นหรอกนะคะ?

เพราะไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณก็เป็นคนสำคัญของดิฉันแล้วนี่คะ