อายูมุจัง

ค่ะ…

เลิกอายแล้วเอาให้ดูได้แล้วมั้ง~

ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป…
คานาตะจังคงผล็อยหลับซะก่อน… คร่อกฟี้…

อ๊ะ ไม่ได้สิคะ! อย่าหลับสิคะคุณคานาตะ!
ตื่นขึ้นมาก่อนค่า!

อ๊ะ! เกือบไปแล้วไหมล่ะ…

งั้นก็เอาสมุดโน้ตให้ดูสักทีสิ♡

อายูมุจังเป็นคนบอกเองนะ~
ว่าอยากจัดการเรื่องชุดกับการแสดงของไลฟ์ถัดไป
โดยไม่ให้เด็กคนนั้นรู้น่ะ

กะ ก็ใช่อยู่หรอกค่ะ
แต่ฉันวาดรูปอิมเมจออกมาไม่ดีเท่าไหร่เลยอายน่ะค่ะ

มีเรื่องที่อยากทำใช่ไหมล่ะ?
อยากเก็บเป็นความลับแล้วทำให้เด็กคนนั้นตกใจใช่ไหมล่ะ?

ฮือ…

ได้ช่วยทำเรื่องเซอร์ไพรส์นี่น่าสนุกออก!

รีบเอาให้ดูเถอะน่า นี่แน่ะๆ~♪

นะ นี่ค่ะ รบกวนดูให้หน่อยนะคะคุณคานาตะ!

ฉันวาดออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่… แต่เป็นไงบ้างคะ?

อืม…

ว่าแล้วเชียวว่าสื่อได้ไม่ดีสินะคะ…

ไม่ล่ะ ใช้ได้ออกจะตายไป!
ทำไมต้องอายขนาดนั้นด้วยเนี่ย!?

เอ๊ะ?

คือว่านะ วาดออกมาวิเศษมากเลย
พูดตรงๆ คือไม่มีสิ่งที่คานาตะจังช่วยได้หรอก~

ฉะนั้นคานาตะจังจะคอยส่งเสียงเชียร์ก็แล้วกันนะ
ฮูเร่ ฮูเร่ อายูมุ!

ว้าย! คุณคานาตะ เงียบหน่อยสิคะ!
เดี๋ยวเด็กคนนั้นก็รู้เรื่องนี้กันพอดี~!!