เอาล่ะ เกี่ยวกับเรื่อง PV วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีไหม

เฮ้อ…หาข้อสรุปไม่ได้สักทีเนอะ

ยังมีเวลาอยู่น่า~ แทนที่จะรีบร้อน
เราพยายามไปให้ถึงจุดที่ทุกคนยอมรับกันเถอะ!

ถ้าถามหลานจูก็ยังมีไอเดียอยู่อีกนะ
วันนี้อาจจะไม่เวิร์กแต่เดี๋ยวคืนนี้จะเรียบเรียงไอเดียอื่นๆ ให้นะ

หลานจูจังสุดยอดเลย
ที่ผ่านมาเธอก็ช่วยออกไอเดียให้ตั้งเยอะแยะแล้วแท้ๆ

เอ็มม่า เรื่องจำนวนน่ะเยอะจริง
แต่หลานจูยังไม่เข้าใจเลยนะ
ว่าสเกลที่พวกเราทำได้อยู่ที่ระดับไหน

อะไรเล่า! ถ้าให้หลานจูจัดการไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะ!
แม้แต่ในทะเลทรายก็เนรมิตเวทีขึ้นมาได้!

ไม่ได้นะหลานจูจัง
ต้องทำอะไรที่ทุกคนในชมรมร่วมมือช่วยกันได้สิ

จะเอาแต่พึ่งหลานจูจังคนเดียวไม่ได้หรอก

อายูมุ…
นั่นสิ ถูกของเธอ ขอโทษนะ

หลานจู… กลายเป็นคนว่าง่ายไปเลย…

ฮิๆ คุณอายูมุนี่มีความเป็นพี่สาวอยู่เกินคาดเลยนะคะ

นี่ วันนี้จะอยู่ดูการซ้อมของพวกคุณไอด้วยไหม?

ขอโทษนะ วันนี้ฉันก็ต้องไปที่โอโตโนะคิซากะอีกแล้วล่ะ

คนส่งเมลมาที่ห้องปรึกษาปัญหาทุกข์ใจกับ μ's
กันเยอะเกินคาดน่ะ ก็เลยตอบไม่เสร็จสักที

เยอะขนาดนั้นเชียว? เฮ้อ…
ยอมรับอีกรอบเลยว่าความนิยมของ μ's นี่สุดยอดจริงๆนะคะ…

พวกเราก็มาพยายามเพื่อเป็นให้ได้อย่างเค้ากันเถอะค่ะ

จริงด้วยนะ มาพยายามเพื่อให้มีโปรเจกต์แฟนไซต์
เข้ามาสนับสนุนพวกเรากันบ้างเถอะ
รินะจังบอร์ด “ฮึ่ม”

อ๊ะ คือว่าเรื่องนั้นน่ะ
อาจจะมีคนมาคุยเรื่องโปรเจกต์กับทุกคนด้วยก็ได้นะ
ถึงจะยังไม่รู้รายละเอียดแน่ชัดก็เถอะ

จริงเหรอคะ!? ไชโย!
แสดงว่าพวกคาสึมินก็ได้รับความนิยมพอๆ กับ μ's จริงๆ สินะคะ

เฮ้อ เจ้าลูกหมาท่าทางมีความสุขดีจัง
เหมือนไม่เคยทุกข์ใจอะไรเลย

[Fade in/out.]

สวัสดีค่ะ!

อ้าว มาเร็วจังนะ

อ้าว? มากิจังอยู่คนเดียวเหรอ?

ใช่ ดูเหมือนวันนี้ทุกคนจะมีธุระน่ะ

งั้นเหรอ …เอ๊ะ เมื่อกี้ซ่อนอะไรน่ะ?

มะ ไม่ได้ซ่อนอะไรสักหน่อย

…หรือว่าเป็นคำตอบที่เขียนตอบคำปรึกษาของทุกคน?

กะ ก็ประมาณนั้น…

ถ้าเขียนเสร็จแล้วก็ฝากฉันไปได้นะ

ไม่ได้ อันนี้ยังไม่เสร็จ

อันนี้เป็นคำตอบของคำถาม
ที่มากิจังบอกว่ารู้สึกติดใจเมื่อวันก่อนเหรอ?
เมลของเด็กที่อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน…

…ใช่แล้วล่ะ

ทำไมมากิจังถึงติดใจกับคำปรึกษาของเค้าล่ะ
บอกหน่อยได้หรือเปล่า?

คือฉันรู้สึกว่ามากิจังดูไม่ค่อยมีอิมเมจ
ที่จะตอบคำปรึกษาแบบนั้นเท่าไหร่ ก็เลยสงสัยน่ะ…

อะไรของเธอ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย

ขะ ขอโทษนะ! ที่พูดอะไรไม่เข้าเรื่อง…

…เฮ้อ

เพราะว่ามันคล้ายกันน่ะสิ คล้ายกับฉัน…

เอ๊ะ?

คนที่บอกให้เด็กที่เขียนมาปรึกษาเรื่องนี้ตัดใจจากความฝัน
กับฉัน…

ค่อนข้างจะคล้ายกันน่ะ

ฉันว่าตัวเองก็เคยพูดเหมือนกัน
ว่า “ความฝันก็คือความฝัน หันไปคิดว่าตอนนี้ควรจะทำยังไง
เพื่ออนาคตของตัวเองดีกว่า”

มากิจัง…

ถ้าเป็นฉันก่อนที่จะมาเข้า μ's ต้องพูดอย่างนั้นแน่ๆ

เพราะฉันเคยเป็นคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับ “ตอนนี้” น่ะ

มากิจังน่ะเหรอ!? ไม่อยากจะเชื่อเลย…

ที่บ้านฉันเป็นโรงพยาบาลน่ะ
ฉันอยากเป็นเหมือนอย่างพ่อแม่ที่มีคนนับหน้าถือตา เลยอยาก
จะเดินบนเส้นทางเดียวกับพวกท่าน ตอนนี้ก็ยังคิดแบบนั้น

เพราะงั้นพอขึ้น ม.ปลาย ฉันเลยตัดสินใจเลิกเรียนดนตรี
เพื่อเตรียมตัวสำหรับอนาคต

เปียโนที่ชอบก็ได้เล่นอย่างเต็มที่จนพอใจแล้วนี่…
ฉันพยายามคิดแบบนั้น

[Fade in/out.]

ตอนอยู่บ้านฉันทำเป็นไม่สนใจเปียโนได้ก็จริง
แต่เวลาอยู่โรงเรียนกลับอยากนั่งตรงหน้าเปียโน

ได้เล่นเปียโนและร้องเพลงอย่างที่ชอบ…
มีความสุขมากเลย

หมายความว่า…

ถึงอยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไร แค่ได้เล่นเปียโนที่โรงเรียนสักนิด
ได้ร้องเพลงสักนิดก่อนกลับบ้านก็พอแล้ว

จนกระทั่งโฮโนกะเข้ามาทัก