story:main:chapter-3:episode-10:th

Ch. 3 Ep. 10: ตาที่คอยเฝ้ามอง

การแนะนำการท่องเที่ยวของรูบี้กับฮานามารุ
สื่อถึงเสน่ห์ของนูมาสึได้อย่างเต็มที่แล้ว
คราวนี้คุณจึงได้ดูการซ้อมเพื่อแสดงใน
ซัมเมอร์เฟสติวัล และสังเกตเห็นว่าช่วงพัก
ไดยะดูตั้งอกตั้งใจจดบางอย่างอยู่ ว่าแต่มัน
คืออะไรกันนะ?

โย

หนึ่ง สอง สาม สี่… ยืดตัวเรียบร้อย!

ริโกะ

พวกฮานามารุจังช้าจัง
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ

ไดยะ

แย่จริง ช่วยไม่ได้สินะคะ……
จะไปดูสักครู่นะคะ

ฮานามารุ

ขะ ขอโทษที่มาสายนะซึร้า~!

รูบี้

ขอโทษค่ะ!

ไดยะ

ช้ามากเลยนะคะ พวกคุณเนี่ย!
ตกลงกันว่าจะมาซ้อมเต้นกันที่ดาดฟ้าตั้งแต่บ่ายสองไม่ใช่หรือคะ!

ฮานามารุ

ขะ ขอโทษค่ะ…

Player

เราคิดบทพูดแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวเพลินไปหน่อย
รู้ตัวอีกทีเวลาก็…

ไดยะ

เข้าใจว่ายุ่งอยู่กับการเตรียมงานนะคะ
แต่การจัดการตารางชีวิตให้ดีก็เป็นเรื่องพื้นฐานในชีวิตประจำวันค่ะ
หากละเลย คนที่เดือดร้อนไม่ได้มีแค่ตัวเองหรอกนะคะ

คานัน

น่าๆ ไดยะ แค่นั้นก็พอแล้ว นะ?
รูบี้จังกับฮานามารุจังก็รีบไปยืดตัวได้แล้ว
ถึงร่างกายอาจจะพร้อมแล้วก็เถอะ แต่ก็เผื่อไว้ก่อนนะ

รูบี้・ฮานามารุ

ค่า

Player

(เฮ้อ…
ตอนเช้าก็ทีหนึ่งแล้ว ตอนนี้ก็ยังจะสายอีก…)

จิกะ

เป็นอะไรหรือเปล่า? ท่าทางไม่ค่อยดีเลย

Player

จิกะจัง! ขอบคุณนะ ฉันไม่เป็นไรหรอก
แต่ว่า เรื่องตอนเช้าน่ะ ขอโทษนะ!
เหมือนจะคอยฉันอยู่สินะ…

จิกะ

ไม่เป็นไรไม่เป็นไร~ อย่าคิดมากนะ!
ฉันต่างหากล่ะ ขอโทษนะที่มาก่อนน่ะ
ระหว่างทางมาโรงเรียนไม่หลงทางใช่มั้ย?

Player

เพราะเธอก็เลยไม่หลงน่ะ

จิกะ

แหะๆ ดีแล้วล่ะ~
ก่อนหน้านี้รู้สึกเป็นห่วงเรื่องนั้นนิดหน่อยน่ะ

Player

เอ่อ ให้ฉันมาดูการฝึกซ้อมด้วยจะดีเหรอ?

โย

ดีสิ~♪ หรือว่าจะมาเต้นด้วยกันเลยมั้ย?

Player

เอ๊ะ! ไม่ล่ะไม่ล่ะ ขอผ่านดีกว่า!
ขอนั่งดูอย่างเงียบๆ อยู่ตรงมุมหนึ่งนะ!

ไดยะ

เอาล่ะค่ะ ทุกคนคะ!
จะทบทวนท่าเต้นกันอีกครั้งนะคะ
มารวมตัวกันด้วยค่ะ

[Fade in/out.]

ไดยะ

―――ค่ะ พอเท่านี้ค่ะ มาพักสิบนาทีกันเถอะค่ะ

จิกะ

เฮ้อ เหนื่อยจังเลย…

Player

ทุกคน เหนื่อยหน่อยนะ!
นี่ผ้าขนหนูกับเครื่องดื่มล่ะ

มาริ

แต้งกิ้ว♪ อืม~ ผ้าขนหนูนิ่มๆ รู้สึกดีจัง~♡

คานัน

ขอบคุณ โทษทีนะ
เผลอใช้งานตามใจชอบไปซะแล้ว…

Player

อย่าคิดมากเลย ฉันทำเพราะว่าชอบเอง
ถ้าช่วยทุกคนได้สักนิดก็ยังดีน่ะ

Player

(การเต้นของ Aqours…
พอมาดูใกล้ๆ แล้วก็รู้เลยว่า
ยิ่งเข้าสู่ระดับสูงขึ้นไปเรื่อยๆ แล้ว)

Player

(ท่าเต้นยังไม่เรียบร้อยดีแท้ๆ แต่ก็ทำได้ขนาดนี้
ที่ผ่านมาต้องซ้อมไปมากขนาดไหนกันแน่นะ)

ไดยะ

จังหวะตอนเริ่มต้นมีแนวโน้มที่ดีขึ้น…
แต่ว่าจังหวะตอนจบกลับช้าลงนิดหน่อย…

Player

(คุณไดยะ?
กำลังพึมพำพลางเขียนอะไรสักอย่างลงในสมุดโน้ตแน่ะ…)

Player

เอ่อ กำลัง… ทำอะไรอยู่เหรอ?

ไดยะ

ไม่ต้องใช้คำสุภาพก็ได้ค่ะ

Player

รับทราบ! อ๊ะ อื้อ!
พออยู่ต่อหน้าคุณไดยะ
ก็เผลอคิดว่าต้องพูดสุภาพไปซะได้…

ไดยะ

ดิฉันดูเข้มงวดขนาดนั้นเลยหรือคะ…
เมื่อครู่เองก็ แทนที่จะพูดว่าตักเตือนเรื่องมาสาย
ก็ดันเผลอพูดจาเข้มงวดไปเสียได้… เฮ้อ

Player

อย่าคิดมากเลยนะ!
ถึงจะทำให้คนกลัวไปนิดหน่อยแต่ว่า…

Player

ฉันคิดว่าการที่มีคนช่วยพูดจาเคี่ยวเข็ญอยู่ในวงเป็น
เรื่องสำคัญมากๆ เลยนะ

ไดยะ

ขอบคุณนะคะ…
พอคุณช่วยพูดถึงขนาดนี้แล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ

Player

ว่าแต่ว่า สมุดโน้ตเล่มนั้น?
เมื่อกี้นี้เขียนอะไรอยู่เหรอ?

ไดยะ

บันทึกการฝึกซ้อมน่ะค่ะ จะดูมั้ยคะ?

Player

ได้เหรอ? งั้น ขอเสียมารยาทหน่อยนะ…

Player

โห! มีตั้งแต่สภาพการฝึกซ้อมของวันนั้น
สภาพร่างกายของเมมเบอร์
ไปจนถึงความคืบหน้าการเตรียมซัมเมอร์เฟสติวัลเลย

Player

สะ สุดยอด ละเอียดมาก…!

ไดยะ

แค่บันทึกไว้ก็เข้าใจเวลาที่ใช้ในการร้องและเต้น
จากนั้นก็จะเข้าใจพลังกายของพวกเราในตอนนี้
หรือได้เกณฑ์สำหรับจัดสรรเวลากำหนดการซ้อมครั้งต่อไปค่ะ

ไดยะ

ตามปกติทุกคนจะดูแลสภาพร่างกายของตัวเอง
แต่เพราะเป็นคนนอก ถึงได้รู้สึกถึงจุดที่ผิดปกติได้ค่ะ
การระวังไว้ก่อนย่อมดีกว่าค่ะ

Player

ยอดเลย…! ฉันเองก็ทำเรื่องคล้ายๆ กันที่นิจิกะซากิ
ยังไงก็ต้องบันทึกไว้สิเนอะ
ทั้งวันที่ เดือน วันนี้ทำอะไรไปบ้าง

Player

ฉันเองก็ต้องพยายาม “จด” ให้มากขึ้น
เพื่อทุกๆ คนด้วย

ไดยะ

คุณน่ะ…

Player

หืม มีอะไรเหรอ?

ไดยะ

คุณน่ะไม่คิดว่าอยากจะขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีบ้างหรือคะ?

Player

บนเวทีเหรอ?

ไดยะ

กรุณาอย่าเข้าใจผิดไปนะคะ
ไม่ใช่ว่าดิฉันเคลือบแคลงในความรู้สึก
ที่อยากจะซัพพอร์ตพวกพ้องของคุณหรอกค่ะ

ไดยะ

ดิฉันแค่สงสัย ว่าหากเป็นคนที่ข้องเกี่ยวกับสคูลไอดอล
แล้วละก็ ไม่มีความคิดว่าอยากไปยืนอยู่ท่ามกลาง
แสงไฟเองบ้างเลยหรือคะ?

Player

…อืม นั่นน่ะ…
อาจจะแปลกสักหน่อย
แต่ว่าฉันไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเลยล่ะ

ไดยะ

เช่นนั้นหรือคะ?

Player

อืม อ๊ะ ไม่ใช่ว่าเกลียดเวทีหรอกนะ?
แต่ฉันอยากคอยให้กำลังใจสคูลไอดอลที่ฉันรัก
ในตำแหน่งที่ใกล้ที่สุด…

Player

อยากจะเป็นคนที่เข้าใจมากที่สุด

Player

แบบนี้เนี่ยมันดีเกินพอแล้ว ยิ่งกว่าการที่ตัวเองไปเป็น
สคูลไอดอลแล้วก็ทำกิจกรรมต่างๆ ด้วย

Player

เพราะงั้น
ถึงฉันจะไม่ได้ขึ้นไปยืนบนเวทีก็ไม่เป็นไรหรอก
อีกอย่างฉันอยากเฝ้าดูทุกคนอยู่ในที่ที่ใกล้ชิดที่สุดน่ะ

ไดยะ

อย่างนั้นหรือคะ…
การที่ทุกท่านที่นิจิกะซากิมีคนอย่างคุณอยู่ด้วยเนี่ย
เป็นโชคดีจริงๆ นะคะ

[Fade in/out.]

Player

เฮ้อ~~~~
วันนี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมากมายเลยนะ

Player

ได้ชิมอาหารของโยจังกับโยชิโกะจัง
ได้คิดบทพูดแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว
กับรูบี้จังและฮานามารุจัง

Player

(การเตรียมงานค่อยๆ คืบหน้า
ท่าเต้นเองก็ใกล้จะเรียบร้อยดี… อยากจะดู
การแสดงของทุกคนที่ซัมเมอร์เฟสติวัลเร็วๆ จัง♪)

ผู้ประกาศ

“ถัดไปจะเป็นรายงานสภาพอากาศ
มีพายุไต้ฝุ่นก่อตัวขึ้นที่ทะเลทางใต้ของประเทศญี่ปุ่น”

Player

(เหวอ พายุไต้ฝุ่นเหรอ~
แต่ถ้าตามเส้นทางพยากรณ์อากาศ
คงจะไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นมั้งนะ?)

Player

(งานเทศกาลทั้งที
ก็อยากจะจัดในวันที่ท้องฟ้าสดใสเนอะ)


Contributors to this page:
story/main/chapter-3/episode-10/th.txt · Last modified: 2022/09/15 10:03 by Aran (Bot)