เพลงที่พวกมีอาจังกำลังแต่ง…
ให้ฉันช่วยแต่งด้วยมันจะดีแน่เหรอ?

เราเป็นฝ่ายขอร้องเองนี่นา
อยากขอยืมความสามารถของเธอหน่อยน่ะ

ฉันปรึกษาและตกลงกับคุณมีอาแล้วค่ะ
ว่านี่คือวิธีที่ดีที่สุดในการแต่งเพลงที่จะสั่นคลอนจิตใจหลานจู

อืม ครั้งนี้เรากะว่าจะลองเอาวิธีของเบบี้จังมาใช้น่ะ

วิธีของฉันเหรอ?

ใช่ เพราะถ้าใช้วิธีของเรา ที่นึกภาพถึงเป็นอันดับแรก
จะมีแต่พวกคนแปลกหน้ามากมายที่ฟังเพลงของเราน่ะ

แต่ครั้งนี้เราว่าวิธีนั้นมันใช้ไม่ได้
เพราะพวกเราจำเป็นต้องสั่นคลอนใจหลานจูให้ได้

ดีนะที่ได้ดูเบบี้จังแต่งเพลงตอนเข้าค่าย

งะ งั้นเหรอ ถ้ามันมีประโยชน์กับพวกเธอก็ค่อยยังชั่วหน่อย

ถ้าจะใช้วิธีของเบบี้จัง ขั้นแรกพวกเราต้องรู้ถึงความรู้สึก…
รู้ถึงตัวตนของหลานจูซะก่อน

แต่ตอนนี้หลานจูไม่อยู่
คงต้องขอความร่วมมือจากคนที่รู้จักหลานจูเป็นอย่างดีก่อนล่ะ

งั้นก็ได้เวลาพวกคุณไอออกโรงแล้วสินะ

อืม ทุกคนที่อยู่ที่นี่คือสมาชิกที่เคยอยู่ร่วมกับหลานจูในชุมนุม

ช่วยบอกหน่อยสิว่าหลานจูเป็นยังไงในความรู้สึกของพวกเธอ

นั่นสิน้า…โดยพื้นฐานแล้ว
หลานจูเป็นคนที่เดาง่ายมากๆ เลยล่ะ

นั่นสิคะ เค้าน่าจะชินกับคำชมแล้วแท้ๆ
แต่พอถูกชมทีไรก็แสดงออกเลยว่าดีใจมากจริงๆ

คิกๆ แล้วก็จะอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ
แค่เห็นก็ชวยให้อมยิ้มแล้วล่ะ

ให้อารมณ์เหมือนคาสึมิจังยังไงชอบกล

ฮิๆๆ นั่นสิคะ ตรงส่วนนั้นอาจจะเหมือนกันจริงๆ ก็ได้

แล้วก็เคยคิดว่าคงเพราะเค้าอยู่ท่ามกลางพวกผู้ใหญ่
เลยทำอะไรคล่องแคล่วไปหมด
แต่ก็ยังมีส่วนที่เป็นเด็กอยู่เนอะ

ตอนเข้าค่ายเก็บตัว
ฉันเห็นคุณหลานจูซ้อมรอบค่ำอยู่คนเดียวบนหาดด้วย

ทั้งที่เรามองว่าสมบูรณ์แบบแล้วแท้ๆ
แต่เค้าก็ยังซ้อมไม่ยอมหยุดจนกว่าตัวเองจะพอใจ
ฉันว่าสุดยอดมากเลยล่ะ

ตรงส่วนนั้นก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากสมัยก่อนเลยค่ะ
สำหรับหลานจูแล้ว
เหมือนเป็นความพยายามที่ไม่ใช่ความพยายามงั้นแหละ

เค้าจะไม่ถอดใจจนกว่าจะไปถึงเป้าหมาย
อย่างสมบูรณ์แบบน่ะค่ะ

เป็นการแสดงที่เกิดจากความทุ่มเทที่มากกว่าใครๆ
ไม่ได้พึ่งสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิดสินะ

ถึงจะอย่างนั้น ฉันก็เห็นด้วยกับคุณไอ
ที่ว่าหลานจูยังมีส่วนที่เป็นเด็กอยู่นะคะ

นั่นสิ ทั้งที่ตัวเองเป็นแฟนตัวยงของทุกคนในชมรมแท้ๆ
แต่แสดงออกได้ไม่ดีเลยเนอะ

แต่เราไม่ได้พูดหรอก พูดไปเดี๋ยวก็โกรธอีก

ตอนไปที่ชุมนุม เค้ากอดต้อนรับพวกฉันด้วยล่ะ

ตอนฉันไปก็โดนเค้ากอดซะแน่นเหมือนกันค่ะ
เป็นกอดที่อบอุ่นมากเลย…

หลานจูเคยบอกว่าจะเอารูปของพวกคุณ
มาประดับห้องชุมนุมด้วยนะคะ

ตอนที่มาชวนเราก็สุดยอดเหมือนกันนะ
เค้าเล่าเรื่องทุกคนในชมรมใหัฟังไม่หยุด
จนกว่าเราจะยอมตอบเยสเลยล่ะ

เอ๊ะ!? ขนาดนั้นเชียว?

เพราะเบบี้จังเอากลุ่มคนที่เจ้าตัวชอบมากๆ ไปครองคนเดียว
เค้าถึงมองเธอเป็นศัตรูไงล่ะ

เอ๊ะ? นี่ฉันถูกมองเป็นศัตรูมาตลอดเลยเหรอ?

โดนขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ?
เราว่าเค้าก็ค่อนขอดใส่เธอออกบ่อยนะ

อืม เรื่องนั้นก็จริงอยู่หรอก แต่ก็คิดว่าช่วยไม่ได้น่ะ
เพราะมองจากมุมของคุณหลานจู ฉันคงเป็นตัวเกะกะสำหรับเค้า

Oh My Gosh. ให้ตายสิ เบบี้จังนี่จริงๆ เลย…

ฮ่าๆๆ…

อ๊ะ จะว่าไปก่อนหน้านี้ฉันเคยโดนหลานจูตื๊อถามด้วยล่ะ
ว่าชอบเธอที่ตรงไหน

คุณไอก็โดนถามเหมือนกัน
พอตอบไปแล้วรู้ไหมว่าเค้าพูดว่าไง?

เอ…ไม่รู้สิ

ฉันพอจะนึกภาพออกอยู่ค่ะ
คงจะเถียงสู้ว่า “แบบนั้นหลานจูก็ทำได้” สินะคะ

สมกับเป็นเพื่อนสมัยเด็ก! รู้ไปหมดเลยน้า~!

พอพูดถึงอีกรอบแล้วพบว่าคุณหลานจูนี่มีหลายด้านจริงๆ นะคะ
ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเค้าเป็นอะไรที่เราเอื้อมไม่ถึงกว่าเดิมอีก…

หลานจูในสายตาของทุกคนเป็นแบบนั้นเองเหรอ

ดีล่ะ งั้นคราวนี้เราจะไปถามพวกรินะบ้าง

[Fade in/out.]

อรุณสวัสดิ์ ทำไมทุกคนถึงมารวมกันล่ะ มีอะไรเหรอ?

เอ่อ คือว่า~ มีอาจิส่งเพลงที่แต่งเสร็จแล้วไปให้เค้า
แล้วในแชตก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ไม่เห็นมีปฏิกิริยาอะไรเลยน่ะ

มันไม่เหมือนกับว่า ฟังแล้วนะ… อะไรแบบนี้เลย…

ฉันว่าคงยังไม่ได้ฟังหรอกค่ะ

ฉันก็คิดว่าหลานจูจังยังไม่ได้ฟังเพลงนั้นหรอก

เพราะมันเป็นเพลงที่สุดยอดมากเลยนะ
ถ้าฟังแล้วไม่มีทางอยู่เฉยได้แน่

คาสึมินก็คิดอย่างนั้นค่ะ เค้าต้องพูดประมาณว่า
“เมนโวคอลของเพลงนี้ต้องเป็นหลานจูเท่านั้น!” แหงๆ

เมื่อกี้เลียนแบบเหมือนอยู่นะ

ถึงจะอยากขัดว่า “โธ่เอ๊ย ทำเป็นเก่ง~”
แต่ถ้าเป็นตอนนี้ ถึงเค้าพูดแบบนั้นก็คงต้องยอมให้แหละค่ะ…

เค้าต้องติดต่อมาแน่ คุณคาสึมิ

ใช่แล้วล่ะเจ้าลูกหมาน้อย
เพราะนั่นคือสารท้ารบจากพวกเรา

ไม่ใช่ลูกหมาสักหน่อยนะคะ!

โอเคๆ ยังไงก็ตาม ถ้าหลานจูได้ฟังเพลงนั้นแล้ว
ไม่มีทางเค้าที่จะไม่มีรีแอคชั่นอะไรเลย

เพราะมันเป็นเพลงที่เราแต่งขึ้นมาได้
จากความร่วมมือของพวกเธอทุกคน

เราใส่ความรู้สึกของเรา…ของพวกเราทุกคนลงไปในเพลง
ถ้าไม่มีการตอบรับกลับมาก็ไม่ใช่หลานจูแล้วล่ะ

ทุกคน เตรียมตัวออกเดินทางเร็ว!

หลานจูเร่งวันกลับฮ่องกงก่อนกำหนดค่ะ!
ถ้าไม่รีบตามไปละก็!