ฟู่ เหนื่อยจังเลยค่ะ…
สงสัยจะใส่แรงมากเกินไปหน่อยล่ะมั้ง…

ถ้าเป็นตอนนี้ แค่ 1 วินาทีคานาตะจังก็หลั… ฟรี้…

ไม่ถึง 1 วินาทีด้วยซ้ำ…

นี่ๆ ไม่มีเวลามานั่งพักหรอกนะ รีบไปเตรียมข้าวเย็นได้แล้ว!
แล้วก็ซักผ้ากับทำความสะอาดห้องนอนด้วยล่ะ!

ใช่ๆ รีบๆเลยนะ หลานจูหิวจะแย่แล้ว
ขอเป็นสเต๊กชิ้นหนาๆ ก็ดีนะ

ส่วนหมอนของหลานจูขอเป็นหมอนเปลือกเมล็ดโซบะนะ
ตั้งแต่มาญี่ปุ่นชอบหมอนแบบนี้มากเลย

นี่แน่ะ

ไอ้หยา! อะไรเนี่ย กล้าทุบหลานจูคนนี้เชียวเหรอ!

เรื่องหุงหาซักล้างในค่ายต้องช่วยกันทำทุกคนสิ
ผู้ใดไม่ทำงานผู้นั้นไม่ได้กิน
ถ้าโดดงานต้องอดข้าวนะ เพราะงั้นอย่าอู้เชียวล่ะ

เว่ยเสินเมอ (ไหงงั้นเล่า)! เรื่องนั้นฉันไม่เห็นรู้เลย!

ถ้าไม่อยากทำจะกลับไปก็ได้นะ
แต่จะให้คนที่เลิกล้มกลางคัน
เข้าร่วมรอบคัดเลือกมันก็ยังไงอยู่นา

พี่คะ ทำหน้าตาชั่วร้ายจัง…

อึก… คะ แค่ทำก็สิ้นเรื่องใช่ไหม!

ใช่ๆ แค่ทำก็สิ้นเรื่องแล้ว

หลานจูทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?

ก็ไม่เคยทำหรอก แต่ถ้าหลานจูคนนี้ลงมือทำ
มันต้องไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!

คุณหลานจูน่ะทำได้ทุกอย่างแหละค่ะ
น่าสนใจจังว่าคุณจะทำอะไร
ทำอาหารจีนที่ต้องสะบัดกระทะใบใหญ่ๆ หรือเปล่านะ…!

คิกๆ ไม่มีอะไรที่หลานจูทำไม่ได้หรอก คอยดูให้ดีละกัน

เอาฟักทองลงกระทะทั้งลูก!? สุดยอด… น้ำมันกระเด็นใหญ่เลย!
นี่น่ะเหรอสไตล์จีนต้นตำรับ… เป็นความสร้างสรรค์นอกกรอบ
คือความลึกล้ำของอาหารสินะ… ได้เรียนรู้เยอะเลยค่ะ

หลานจูก็ยอมรับในความสร้างสรรค์ของเซ็ตสึนะเหมือนกันนะ
อะแคปเปลลาวันก่อนก็เป็นตัวเลือกที่วิเศษมากเลย
พวกหลานจูเองก็ไม่เคยติดอยู่ในกรอบอยู่แล้ว

กับเรื่องอาหารก็เหมือนกัน
เอาล่ะ เซ็ตสึนะ!
โชว์ความคิดสร้างสรรค์ของเธอให้หลานจูเห็นหน่อยสิ!

ค่ะ! ฉันชอบอาหารจีนเพราะมันดูทรงพลังนี่แหละค่ะ
อยากเอาจุดนั้นมาเป็นจุดเด่นในการนำเสนอค่ะ!

ขอร้องล่ะ…ได้โปรด…ใครก็ได้ช่วยหยุดทีเถอะค่ะ…

เราขอกินเอเนอร์จี้บาร์ก่อนล่ะ ที่เหลือตามสบายแล้วกัน

ชิโอริโกะ ถ้าปล่อยหลานจูไว้แบบนั้น บ้านหลังนี้ไฟลุกแน่
ถ้าจะห้ามก็รีบห้ามแต่เนิ่นๆ เถอะ

…งานหนักเลยค่ะ

เดี๋ยวก่อนสิ! เรามาเข้าค่ายกันนะ มีอาจิก็ต้องมากินข้าวด้วยกันสิ!
ถ้าแค่ล้างผักคงทำได้ใช่ไหม?

เข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะเอาไปใส่เครื่องซักผ้าให้

คะ คุณมีอา มาแกะขั้วมะเขือเทศจิ๋วดีกว่าไหม? อะ นี่ไง

ขั้วเนี่ยคืออะไรเหรอ?

ก็…ก็ตรงสีเขียวๆ ตรงนี้น่ะจ้ะ…

คุณอายูมุ ฉันจะช่วยเองค่ะ…
คุณมีอา มะเขือเทศจิ๋วมันนิ่มมากนะคะ เราต้องค่อยๆ…อ๊ะ…!

นี่ ไฟมันยังแรงไม่พอนะ!

คะ คานาตะーーー!
คานาตะ ตื่นขึ้นมาทีーーー!!

ฮ้าว~…

[Fade in/out.]

เฮ้อ~ อิ่มตื้อเลย อาหารที่คานาตะจังทำเนี่ยอร่อยจริงๆ เนอะ
ฉันขอเติมไปตั้งหลายชามเลย

แหะๆๆ ด้วยความยินดีค่า
เห็นทุกคนกินกันได้เยอะก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ~

เจอความอ่อนด๋อยของจง หลานจูกับมีอา เทเลอร์เข้าไป
เล่นเอาใจหายใจคว่ำเลยนะคะ
มีด้วยเหรอคนที่ทำอะไรไม่เป็นถึงขนาดนั้น!?

แต่ว่า…ถ้ามีความสามารถขนาดนั้นแล้วยังเก่งเรื่องจิปาถะด้วย
เราก็คงจิตตกกันน่าดูเหมือนกันนะคะ…

ทั้ง 2 คนเค้าพยายามแล้วนะ

อืม นั่นน่ะสิ เพราะมีอาจังทำมะเขือเทศจิ๋วเละหมด
จากสลัดเลยกลายเป็นอัคควาปัซซาแทน อร่อยมากเลยล่ะ~

พาสต้าที่ทำจากอัคควาปัซซาที่เหลือก็อร่อยเหมือนกัน

ว่าแต่ว่า ยูนิตของคุณไอกับคุณคารินทำเอาตะลึงไปเลยนะคะ…

ค่ะ ไม่นึกเลยว่า 2 คนที่ภาพลักษณ์ตรงกันข้ามกัน
จะมาจับคู่กันเป็นยูนิตแบบนี้

พวกคาสึมินคิดว่าต้องโซโล่เท่านั้นซะอีก

อืม เรื่องนั้นฉันก็ว่าคิดไม่ผิดหรอก
แต่ยูนิตของไอจังกับคุณคาริน
ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของทั้งคู่ลดลงไปเลยเนอะ

ฉันรู้สึกเหมือนเห็นทั้งคู่กำลังแสดงแบบโซโล่นะ
จะว่ายังไงดีล่ะ…
เหมือนเป็นการต่อยอดออกไปอีกขั้นน่ะ

ฉันว่าเสน่ห์ของทั้งคู่พัฒนาขึ้นหลายเท่าเลยล่ะ
รินะจังบอร์ด “ขึงขัง”

อีกอย่าง ฉันสัมผัสถึงความมุ่งมั่น
ที่บ่งบอกว่า “ต้องชนะให้ได้” ด้วยล่ะ

ยูนิตเองก็เป็นอีก 1 ทางเลือกที่เข้าท่ามั้งคะ…

แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างเกรงใจกันเหมือนก่อนหน้านี้
ก็ไม่อยากทำเท่าไหร่อะนะ~

นั่นสิ ถ้าเสน่ห์ของแต่ละคนหายไปก็ไม่มีความหมาย
เพราะงั้นพื้นฐานของนิจิกะซากิยังไงก็ต้องเป็นโซโล่นั่นแหละ

แต่ถ้ามีเป้าหมายเดียวกัน
และสร้างอิมเมจร่วมที่จะนำไปสู่เป้าหมายนั้นได้…
มันอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้นะ

เราอาจจะสร้างการแสดง
ที่ดึงเอาข้อดีของการโซโล่ออกมาได้มากขึ้นอีกก็ได้

ฉันว่านั่นแหละคือสิ่งที่พวกไอจังแสดงให้เราเห็น

ต้องเลือกเป็นยูนิตชั่วคราว
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายแบบเดียวกับตอนลงแข่งอีเวนต์…
อย่างนั้นเหรอคะ?

หมายถึงความเป็นไปได้น่ะ
จะแสดงแบบโซโล่ก็ย่อมได้ออยู่แล้ว
เพราะทุกคนเองก็พัฒนาขึ้นอย่างสม่ำเสมอ

เพียงแต่พอได้เห็นยูนิตของคุณไอแล้ว…

การท้าทายใหม่ๆ ก็เป็นเรื่องที่จำเป็นเหมือนกันละมั้ง…
อยากจะค่อยๆ ลองทบทวนดูเนอะ