แฮ่ก แฮ่ก… ทำได้แล้ว!

ในที่สุดก็เต้นได้จนจบแล้วนะคะ

ค่ะ! รู้สึกดีเป็นที่สุดเลยค่ะ!

อื้อ ฉันก็รู้สึกดีเหมือนกัน!

ทางโน้นดูต่างจากยูนิตของพวกคาสึมินโดยสิ้นเชิงเลยนะคะ

เหมือนได้เห็นด้านใหม่ๆ ของทั้ง 3 คน

อืม แต่เพลงดีเหมาะกับทั้ง 3 คนจริงๆ เนอะ

คานาตะจังชอบเพลงนั้นจังเลย~

ก็เป็นเพลงที่ดีจริงๆ แหละ
แต่พวกคาสึมินไม่แพ้เค้าหรอกค่ะ! ทางเราก็มีเพลงที่เหมาะสม
เพลงที่รุ่นพี่ตั้งใจแต่งเพื่อพวกคาสึมินเหมือนกันนี่นา!

อืมๆ 2 ยูนิตของชมรมมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทั้งคู่ น่าสนใจดีนะ

เบบี้จัง แต่งเพลงเสร็จเรียบร้อยดีสินะ

ไม่รู้สิ จากสายตาของมีอาจัง
คิดว่าฉันแต่งเพลงได้เหมาะกับทุกคนหรือเปล่า…?

แทนที่จะฟังคำพูดเรา
ไปดูสีหน้าของเด็กพวกนั้นหลังจากแสดงจบเถอะ
คำตอบของเราก็เหมือนกับพวกนั้นแหละ

[Fade in/out.]

ทุกคน ดูนี่!

เท่านี้เมนูฝึกซ้อมสำหรับการเข้าค่ายก็จบหมดแล้ว
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายบนเกาะร้างแล้วด้วย
สนุกกันให้เต็มที่ไปเลยนะ!

ค่า!

ถ้างั้นต้องฉลองให้หายเหนื่อยกันหน่อยแล้วล่ะ~

ดีเหมือนกันนะ ฝึกซ้อมกันมามากแล้ว
วันสุดท้ายมาปลดปล่อยกันหน่อยเถอะ

งั้นไปเตรียมของกันเถอะค่ะ

อ๊ะ ของพวกนั้นฉันเตรียมไว้แล้วล่ะ
ทำอาหารเอาไว้เพียบเลยนะ~

เอ๊ะ!? สุดยอดเลยคานาตะ! ทำไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

พอดีเมื่อคืนซ้อมเสร็จแล้วมันว่างๆ น่ะ
แล้วทุกทีก็ทำแต่ของง่ายๆ วันนี้เลยจัดเต็มหน่อย~

ทั้งที่ตารางฝึกซ้อมแน่นขนาดนั้นน่ะนะ…?
ความสามารถในการบริหารเวลาของคุณคานาตะ…
สุดยอดเลยค่ะ

สมเป็นคานาตะ ถึงชอบทำตัวแบบนั้น
แต่ก็ตั้งใจเรียนไม่เคยขาดตกบกพร่อง! หลานจูรู้ดีเลยล่ะ!

นี่ คานาตะ มาเป็นเชฟส่วนตัวของหลานจูไหม?
หลานจูอยากกินอาหารที่คานาตะทำทุกวันเลยล่ะ!
เพราะมันอร่อยที่สุดในโลกเลย!

ชมกันขนาดนั้นหวั่นไหวหมดแล้ว~

แต่ถ้าเป็นเชฟส่วนตัวก็ไม่มีเวลาทำอาหารให้ฮารุกะจังน่ะสิ
เพราะงั้นคงต้องขอปฏิเสธอะน้า

เอ๋~! อย่างนั้นเหรอ…? แต่ฉันก็ชอบคานาตะ
ที่เป็นพี่สาวที่มีความรับผิดชอบสูงด้วยแหละนะ…
งั้นยอมตัดใจจากเรื่องเชฟส่วนตัวก็ได้…

[Fade in/out.]

อาหร่อยยย! คานะจัง อันนี้สุดยอดเลย!!

อาหารของคานาตะเนี่ย
ไม่ว่าจะกินจานไหนก็อร่อยไปหมดจนหนักใจเลยเนอะ…
ต้องเผลอกินเยอะเกินไปแน่ๆ

พอคิดว่าเสร็จจากตรงนี้แล้วจะได้กินข้าวของคานาตะจัง
ก็มีแรงสู้กับการฝึกสุดโหดขึ้นมาเลยเนอะ~

เข้าใจเลย ที่พยายามมาได้ก็เพราะคิดว่า
ถ้าข้ามผ่านนรกนี้ไปได้ เราจะเจอกับสวรรค์ที่รออยู่
รินะจังบอร์ด “น้ำตาปริ่ม”

อื๋อ…? อันนี้มันเคี้ยวขาดอะ…

อ๊ะ คุณมีอา ไม่ต้องฝืนก็ได้ คายออกมาจ้ะ คายออกมา!

กลืนลงไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ?

มะ ไม่ได้นะ~!

ฉันเปลี่ยนไปจัดของหวานดีกว่าไหมนะ

อ๊ะ คาสึมินด้วย!

อึก…อือออ…

เหวอ!? เป็นอะไรน่ะคะ! สีหน้าดูไม่ดีเลยนะคะ!?

พอกิน…อาหารที่เซ็ตสึนะทำแล้วมัน…วะ…แหวะ~…

…เอ๊ะ? กินอาหารของคุณเซ็ตสึนะเข้าไปแล้วเหรอคะ…
คุณเซ็ตสึนะทำอาหารมาตอนไหนเนี่ย…

ฉันทำไมเหรอคะ?

มะ ไม่มีอะไรค่ะ!

จริงสิ ถ้าไม่รังเกียจ
พวกคุณคาสึมิก็ลองกินอาหารของฉันดูหน่อยไหมคะ?

อันนี้ทำจากวัตถุดิบเหลือๆ ในครัวน่ะค่ะ
เป็นอาหารจีนสูตรออริจินัลที่ฉันบรรจงใส่ความคิดสร้างสรรค์
ลงไปอย่างเต็มเปี่ยม

เอ๊ะ? เอ่อ คาสึมิน…
อ๊ะ จริงสิ! เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีธุระน่ะค่ะ!
เนอะ ชิสึโกะ? แล้วเจอกันใหม่นะคะ รุ่นพี่เซ็ตสึนะ!

ค่ะ แล้วพบกันนะคะ คุณเซ็ตสึนะ

รีบซะขนาดนั้น…ไปห้องน้ำหรือไงนะ?

คาสึมิจังหนีไปแล้ว
พวกเราก็พยายามอย่าให้คุณเซ็ตสึนะเห็นตัวจะดีกว่าล่ะมั้ง…

อาหารของเซ็ตสึนะดูน่าอร่อยดีนี่นา ลองหน่อยดีไหมนะ

มีอาจัง ฉันว่าถ้าออกไปที่ชายหาด
จะเห็นดาวสวยมากเลยล่ะ ไปดูกันไหม?

อืม เราจะไปกับรินะ

อะแฮ่ม โทษทีที่ขัดจังหวะตอนกำลังครึกครื้นนะ
ขอเวลาแป๊บหนึ่งได้ไหม?

วันนี้การเข้าค่ายจบลงแล้ว!
…ที่จริงไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้
แต่พอกลับไปโรงเรียนแล้วจะเริ่มการออดิชันภายในทันทีนะ

ขอให้ทุกคนโชว์สิ่งที่ได้รับจากการเข้าค่ายครั้งนี้ออกมา
ให้เต็มที่ ให้เหล่านักเรียนของนิจิกาคุสนุกสุดๆ ไปเลยนะ

ถะ ถึงไม่บอกก็รู้อยู่แล้วล่ะน่า…
หลานจูคนนี้…จะโปรยเสน่ห์ใส่นักเรียนทุกคนให้หมดเลย…
อึก อื้อ…แหวะ~…

หลานจู นี่ค่ะยาแก้ปวดท้อง อย่าฝืนตัวเองเกินไปสิคะ

ขอบใจนะ…เฮ้อ~…
เซ็ตสึนะอุตส่าห์ทำให้หลานจูกินแท้ๆ… เจ็บใจจัง…
เดี๋ยวกลับไปต้องฝึกกระเพาะให้แกร่งขึ้นด้วยแล้ว…อูย…