อ๊ะ รินะจัง กำลังจะไปโรงอาหารเหรอ?

อืม

ฉันว่าจะไปกินกับพวกอายูมุจังน่ะ รินะจังก็ไปด้วยกันสิ

ขอบคุณนะ ดีใจจัง

(เอ๊ะ ที่อยู่ตรงนั้นมัน…)

[Fade in/out.]

ถึงกับพังประตูกันเนี่ย ปกติใครเขาทำกัน

ช่วยไม่ได้ ก็มีอาเอาแต่เก็บตัวไม่ยอมออกมานี่นา

จริงอยู่ว่าวิธีการอาจจะไม่น่าชื่นชม
แต่หลานจูเองก็เป็นห่วงคุณมีอานะคะ

ไม่ได้ขอให้มาเป็นห่วงสักหน่อย

แน่นอนฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเธอเคยมาขอ
ฉันแค่ทำในสิ่งที่ฉันอยากทำเท่านั้นแหละ

ว่าแต่ที่สำคัญ เมื่อไหร่ถึงจะได้ฟังเพลงใหม่สักทีล่ะ?
เพราะมีอามัวแต่ชักช้า
พวกคารินเลยเริ่มแซวกันเล่นๆ แล้วนะว่ามีอาฟอร์มตก

…เรื่องเพลงน่ะ เสร็จแล้วล่ะ…

แล้วกัน! งั้นเดี๋ยวเอามาให้ฉันฟังด้วยล่ะ

…ยังไงเราก็อยากกินในห้อง แถมมีรายการที่อยากดูด้วย

รายการ…? อ๋อ หมายถึงเบสบอลเหรอ?
ก็แล้วแต่ละกัน แต่อยู่กับหลานจูกับชิโอริโกะจะไม่สนุกกว่าเหรอ?

เบสบอลสนุกกว่า

วันนี้ต้องกินข้าวกลางวันด้วยกัน 3 คนสิ!

You oppressive tyrant.

เอาเถอะค่ะ เดี๋ยวอาหารจะชืดเสียก่อน
มากินข้าวกันให้เรียบร้อยเถอะนะคะ

ให้ตายสิ…
ต้องอยู่กับคุณหนูจอมเอาแต่ใจแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ
ชิโอริโกะคงเจอเรื่องยุ่งยากมาเยอะเลยสินะ

เรื่องนั้นไม่จริงหรอกน่า!
หลานจูกับชิโอริโกะแล้วก็คาโอรุโกะ
เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนานนมแล้วนะ!

เค้าว่างั้นแน่ะ?

ถึงจะทำให้มีเรื่องยุ่งหลายอย่าง
แต่ฉันก็ปล่อยเค้าไว้คนเดียวไม่ได้จริงๆ ค่ะ

ชิโอริโกะนี่ก็แปลกคนนะ แต่แบบนั้นก็ดูเหมาะจะอยู่กับหลานจูดี

ว่าแต่โรงอาหารที่นี่ให้ปริมาณเนื้อไม่พออิ่มเลยนะ
ฉันไปบอกหม่าม้าให้เพิ่มเนื้อซี่โครงลงในเมนูดีไหมเนี่ย

มีอาก็ด้วย แฮมเบอร์เกอร์มันไม่ช่วยให้มีแรงหรอก

เราชอบแบบนี้นี่นา

กินแต่ของแบบนั้นจะโตได้ยังไงกัน!
มันต้องเนื้อสิ เนื้อ! กินเนื้อเข้าไปเยอะๆ!

[Fade in/out.]

ขนาดมองจากที่ไกลๆ ก็ยังสะดุดตาอยู่ดีแฮะ…

วันนี้พวกชิโอริโกะจังมากินที่โรงอาหารสินะ

คุณมีอา กินแฮมเบอร์เกอร์เหมือนฉันเลย
คุณมีอาก็ชอบเหมือนกันเหรอ?

ฉันขอไปทักชิโอริโกะจังหน่อยจะได้ไหมจ๊ะ?

ฉันไปด้วย

งั้นไปด้วยกัน 3 คนเลยไหม?

[Fade in/out.]

ชิโอริโกะจัง!

คุณอายูมุ!

ว้าย! อายูมุ! รินะ!

…แล้วก็เธอด้วยเหรอ

ฮ่ะๆๆ สวัสดีค่ะ
วันนี้มากินมื้อกลางวันที่โรงอาหารเหรอ?

อะแฮ่ม! ถ้ามาที่นี่ก็ต้องได้เจอพวกอายูมุใช่ไหมล่ะ!

ขะ ขอโทษนะคะ
ถึงจะใช้คำพูดแบบนั้น แต่ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะคะ…

อืม ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจว่าเค้าเป็นคนตรงๆ

อายูมุ รินะ ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว มากินมื้อกลางวันด้วยกันเถอะ!
อ๊ะ เนื้อ! ถ้ามีเนื้อจะดีกว่าสินะ! ฉันจะบอกเชฟให้เอามาให้เดี๋ยวนี้แหละ!

[Fade in/out.]

――ที่ฟังไปเมื่อกี้แหละคือเพลงต่อไปล่ะ

รู้สึกมันให้อารมณ์ต่างจากเดิมนะ?

ใช้ไม่ได้!
มีอา เพลงนี้ไม่ได้เหนือกว่าเพลงคราวก่อนเลยนะ

หลานจู อย่าใช้คำพูดแบบนั้นเลยดีกว่าน่า

คนแสดงที่เจออะไรที่ใช้ไม่ได้แล้วไม่กล้าบ่นว่าใช้ไม่ได้น่ะ
เท่ากับเสียมารยาทต่อการแสดงนะ คาริน หลานจูซีเรียสนะรู้ไหม

อะไรที่ใช้ไม่ได้ก็คือใช้ไม่ได้ อะไรที่ดีก็คือดี
ทุกอย่างต้องเริ่มจากตรงนี้ก่อนนะ

เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมมีอาถึงเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง
เพราะเธอทำเพลงให้กระแทกใจพวกเราไม่ได้นี่เอง

……Shit.

คนที่ควรหัวเสียคือฉันต่างหาก
เพราะฉันคิดว่ามีอาเป็นคนที่สุดยอดนะถึงได้พามาด้วย
การแต่งเพลงออกมาให้ฉันพอใจคือหน้าที่ของมีอานะ

ถ้าเป็นคนของตระกูลเทเลอร์ ก็ควรจะทำได้ไม่ใช่เหรอ?

……อึก

หลานจู พอเถอะค่ะ ที่ผ่านมาคุณมีอาก็แต่งเพลงชั้นเยี่ยม
ด้วยความเร็วอันน่าทึ่งมาตลอดนะคะ
ฉันไม่สงสัยในความสามารถของคุณมีอาเลยสักนิดค่ะ

เรามาถกกันในทางสร้างสรรค์ดีกว่าค่ะ คุณคาริน คุณไอ
ขอฟังความเห็นเกี่ยวกับเพลงที่ได้ฟังเมื่อครู่นี้แบบตรงๆ ได้ไหมคะ

คือว่า คุณไอฟังแล้วรู้สึกว่า
“อ๊ะ บางช่วงให้อิมเมจแบบเพลงของเด็กคนนั้นเลย” น่ะนะ

หา!?
จะบอกว่าคนที่ท่าทางเหมือนเบบี๋คนนั้นเหนือกว่าเรางั้นเหรอ!?

ไอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ มีอาก็คือมีอา
เด็กคนนั้นก็คือเด็กคนนั้นแหละ เพลงของมีอามีแต่มีอาที่แต่งได้
เพลงของเด็กคนนั้นก็มีแต่เด็กคนนั้นที่แต่งได้เหมือนกัน

…ก็หมายความว่าเราด้อยกว่าคนคนนั้นอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?

ประเด็นมันไม่ใช่ว่าใครเหนือกว่าหรือด้อยกว่า
เพราะว่าแนวมันต่างกันล่ะมั้ง… คือคุณไอชอบเพลงของเด็กคนนั้นมาก
แต่ก็ชอบเพลงของมีอามากเหมือนกันน่ะ

พอแล้ว เดี๋ยวเราจะแต่งเพลงที่ทำให้ทุกคนตะลึงให้ดู
เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับเราสักที!