Ch. 19 Ep. 7: งานรื่นเริงของเหล่าซอมบี้
เหล่าเมมเบอร์พยายามทุกวิถีทางเพื่อ
เก็บตัวอยู่ในบ้านพัก แต่ด้วยความ
หวาดระแวง ที่ทำให้บางคนตกใจแม้
กับเสียงลมพัด แถมยังหูแว่ว ทำให้
ไม่ค่อยราบรื่นนัก…สุดท้ายพวกเธอ
จึงตัดสินใจพิสูจน์สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยการ
พากันเดินไปเฝ้าหน้าถ้ำ เพื่อคอยดู
ว่าซอมบี้จะออกมาจริงไหม
ไอ
สต็อป ทุกคนหลบก่อน
โคโทริ
เอ๊ะ มีอะไรเหรอ?
ไอ
ก็ดูนั่นสิ…!
ริน
อะไรเหรอๆ?
โฮโนกะ
…ซอมบี้กำลังเต้นระบำรอบกองไฟ!?
คาสึมิ
มะ ไม่เอาน้าาาาาาา!!
ระ รีบกลับบ้านพักแล้วล็อกกุญแจกันด่วนเลยเถอะค่า!!
อุมิ
ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีอยู่จริง…
ขนาดเห็นอยู่กับตายังรู้สึกเชื่อไม่ลงเลยค่ะ
นิโกะ
จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ตอนนี้ก็เห็นอยู่ตำตาไม่ใช่หรือไง!
โคโทริ
ต้องระวังไม่ให้พวกซอมบี้รู้ตัว…
มากิ
นั่นสิ แต่โชคดีที่พวกมันกำลังเต้นกันเพลิน อาศัยจังหวะนี้ล่ะ…
คานาตะ
แต่ว่า ซอมบี้พวกนั้นดูสนุกกันใหญ่เลยเนอะ~
คาสึมิ
นะ น่าเจ็บใจจังค่ะ เป็นแค่ซอมบี้แท้ๆ แต่ดันเต้นจังหวะเป๊ะเชียว…
โฮโนกะ
ใช่ไหมล่ะ! แบบว่า เต้นได้ดีจัง~…
คาริน
นี่ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนั้นนะโฮโนกะจัง!
รินะ
มัวแต่มองเพลิน เดี๋ยวก็ถูกเห็นเข้าหรอก
เซ็ตสึนะ
ซอมบี้สมัยนี้เลเวลสูงมากด้วยนะคะ…
อายูมุ
นี่ ดูเหมือนซอมบี้พวกนั้นจะสวมเครื่องแบบด้วยใช่หรือเปล่า?
โฮโนกะ
เต้นโดยที่สวมเครื่องแบบ…เหรอ
จะใช่พวกเด็กๆ ในเรื่องขนหัวลุกที่นิโกะจังเล่าเมื่อวานหรือเปล่านะ?
เอ็มม่า
เด็กโรงเรียนดนตรีที่ตายเพราะอุบัติเหตุน่ะเหรอ?
นิโกะ
เอ่อ ก็บอกแล้วไงว่านั่นมันแค่เรื่องเล่า
เรื่องจริงเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแหละ…
ชิโอริโกะ
แต่ว่า จำนวนคือ 9 คนตรงกับที่เล่าเลยนะคะ
จะว่าบังเอิญก็ดูจะเกินไปหน่อย
[Fade in/out.]
เอริ
…แปลกดีนะ พอดูไปเรื่อยๆ ก็ค่อยๆ รู้สึกกลัวน้อยลงแล้วล่ะ..
นิโกะ
ก็นะ จะว่าไปก็ดูเพลินดีเหมือนกันเนอะ…
คาสึมิ
คาสึมินเองก็ไม่กลัวเท่าเมื่อกี้แล้วค่ะ แต่ยังไงก็ยังกลัวอยู่ดี
โนโซมิ
คิกๆ ตอนแรกกลัวกันซะขนาดนั้นแท้ๆ
แปลกดีนะที่ใจเย็นลงได้แบบนี้
ไอ
เพราะสิ่งที่พวกซอมบี้ทำสื่อมาถึงพวกเราล่ะมั้ง
โฮโนกะ
พวกเค้าอาจจะเต้นรำแบบนี้มาตลอดนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น…
คงจะรักทั้งการร้องแล้วก็การเต้นมากๆ แน่เลย
อายูมุ
อืม รับรู้ได้เลยจ้ะ
ว่าพวกเค้ารักการเต้นเอามากๆ
โฮโนกะ
ฮ่ะๆๆ เหมือนกับพวกเราเลย!
ฮานาโยะ
พอพูดแบบนั้นแล้ว ก็ให้อารมณ์คล้ายๆ สคูลไอดอลเลยเนอะ
มากิ
จริงด้วย
ริน
เด็กพวกนั้นก็เป็นสคูลไอดอลสินะเมี้ยว!
เซ็ตสึนะ
อาจจะจริงก็ได้ค่ะ ถึงสมัยนั้นจะยังไม่มีคำว่า “สคูลไอดอล”
แต่พวกเค้าเองก็รักในการร้องและการเต้นเหมือนกับพวกเรานี่ล่ะค่ะ!
โฮโนกะ
…นี่ งั้นพวกเราก็ไปเต้นกับเค้ากันเถอะ!
นิโกะ
ดะ เดี๋ยวสิ พูดอะไรของเธอน่ะ?
โฮโนกะ
นิโกะจังก็พูดไม่ใช่เหรอว่าเค้าเหมือนกับพวกเรา
นิโกะ
ก็พูดแหละ แต่ที่บอกว่าจะไปเต้นด้วยนี่หมายความว่าไง!?
เราอาจจะโดนเล่นงานอีกก็ได้นะ!?
โฮโนกะ
แต่เด็กพวกนั้นก็เป็นสคูลไอดอลเหมือนกันนี่นา!
ถ้ามีคนเต้นเป็นเพื่อน พวกเค้าต้องดีใจแน่!
เอริ
ถึงจะบอกว่าหายกลัวแล้ว แต่มันเป็นคนละเรื่องกันนะ
ที่บอกว่าเพื่อนเนี่ย ถ้าถูกทำให้กลายเป็นเพื่อน
ในความหมายของซอมบี้ก็แย่น่ะสิ!
โฮโนกะ
ไม่เป็นไรหรอกน่า!
คาริน
พูดออกมาชัดถ้อยชัดคำเชียว แต่ทำไมถึงเชื่อแบบนั้นล่ะ?
โฮโนกะ
เพราะเป็นสคูลไอดอลเหมือนกันไงล่ะ!!
รินะ
…แค่นั้นเหรอ?
โฮโนกะ
แล้วยังเต้นกันน่าสนุกขนาดนั้น ต้องไม่เป็นไรแน่นอน!
ชิโอริโกะ
คิกๆ มีคำว่า “แน่นอน” ที่ฟังแล้วไม่รู้สึกคล้อยตามได้ขนาดนี้ด้วยสินะคะ
คานาตะ
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่สีหน้าของชิโอริโกะจังบอกอยู่นะว่าเห็นด้วย~
เซ็ตสึนะ
ฉันเองก็เห็นด้วยกับคุณโฮโนกะค่ะ!
คนที่รักสคูลไอดอลเหมือนกัน ไม่มีทางทำร้ายกันแน่ค่ะ!
โฮโนกะ
ใช่ๆ! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะเป็นคนที่มีชีวิตหรือเป็นซอมบี้!
ไอ
ฮะๆๆ! โฮโนกะเนี่ยน้า ยังไงก็จะไปให้ได้สินะ?
มากิ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็คงห้ามไม่อยู่แล้วล่ะ
คาสึมิ
เอ๊ะ!? แต่ว่าๆ!
โฮโนกะ
นี่ ขอพวกฉันร่วมวงเต้นด้วยสิ!
เซ็ตสึนะ
เต้นด้วยกันยันเช้าไปเลยนะคะ!
นิโกะ
อ๋า เข้าไปหาจริงๆด้วย!
โนโซมิ
ฮิๆๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้แล้ว ไปกันเถอะทุกคน!
Contributors to this page: