Ch. 19 Ep. 4: ส่ง SOS ด้วยวิทยุสื่อสาร!
เมื่อตรวจสอบจนแน่ใจว่ารอบๆ บ้าน
ปลอดภัยดี เหล่าเมมเบอร์จึงเริ่มกิน
มื้อเช้าแล้วกลับมายิ้มแย้มได้อีกครั้ง
จากนั้นก็ไปลองใช้วิทยุสื่อสารซึ่งอยู่
นอกบ้านพักส่ง SOS ถึงแผ่นดินใหญ่
ทว่า…
โฮโนกะ
ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ เฮ้อ~ อร่อยจัง
อายูมุ
อืม พออิ่มแล้วรู้สึกมีแรงขึ้นมาเลยเนอะ
ริน
ต่อให้เจอกับซอมบี้ตอนนี้ รินก็ไม่รู้สึกว่าจะแพ้เลยเมี้ยว!
โคโทริ
ไม่เจอจะเป็นการดีที่สุดนะ รินจัง
มากิ
แล้วทีนี้จะเอาไงต่อดีล่ะ?
ชิโอริโกะ
ใช้วิทยุสื่อสารที่พูดถึงเมื่อคืน ติดต่อคนข้างนอกดีไหมคะ?
เอริ
นั่นสินะ เราไม่รู้เลยว่าซอมบี้จะมาปรากฏตัวเมื่อไหร่
เพราะงั้นรีบลงมือตั้งแต่ตอนที่ยังปลอดภัยดีกว่า
เซ็ตสึนะ
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเตรียมอาหารเผื่อไว้สักหน่อยนะคะ
ฉันก็ไม่อยากจะคิดแบบนี้หรอก
แต่มันอาจจะเป็นการต่อสู้ที่กินเวลานานก็ได้…
นิโกะ
ถ้าติดต่อคนข้างนอกได้ ก็ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกน่า
เอาล่ะ ไปที่โกดังเก็บของกันเถอะ
[Fade in/out.]
เอริ
…ไม่อยู่…ใช่ไหม นั่นน่ะ
เอ็มม่า
อะไรเหรอ?
เอริ
ก็อย่างที่รู้กันไง…นั่นน่ะ
โนโซมิ
ซอม บี้ ไง
ดูเหมือนเอริจิจะกลัวมากจนไม่กล้าพูดออกมาน่ะ
เอ็มม่า
อย่างนี้นี่เอง…
เอ็มม่า
ไม่ต้องกังวลนะ ดูเหมือนพวกนั้นจะไม่ได้อยู่แถวนี้หรอก
อีกอย่าง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆ ฉันจะปกป้องเอริจังเอง
เอริ
เอ็มม่า…!
โนโซมิ
เอ็มม่าจังใจดีจังเลยนะ~
แต่ฉันเลี้ยงเอริจิมาให้ปกป้องตัวเองได้อยู่แล้วล่ะ วางใจเถอะ♪
เอริ
จำไม่เห็นได้เลยว่าโนโซมิเป็นคนเลี้ยงฉันมา!?
อุมิ
ชู่ว เราไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรโผล่มาเมื่อไหร่นะคะ
รีบจัดการธุระให้เสร็จดีกว่า
เอริ
จะ จริงด้วย
[Fade in/out.]
นิโกะ
มืดแบบนี้ดูยากจัง…
คาสึมิ
อะ อันนั้นหรือเปล่าคะ?
คาริน
เนี่ยเหรอ? แต่มัน…ว่าไงดีล่ะ…
โนโซมิ
เหมือนจะผ่านการใช้งานมานานแล้วนะ
รินะ
อืม ท่าทางจะเป็นรุ่นเก๋ากึ้ก
ชิโอริโกะ
มาถึงนี่แล้วเพิ่งจะนึกได้ ในกลุ่มพวกเรามีคนใช้ไอ้นี่เป็นหรือเปล่าคะ?
เซ็ตสึนะ
คุณรินะใช้เป็นไหมคะ?
รินะ
รุ่นเก่าขนาดนี้ ยอมแพ้…
ไอ
เฮ้อ ก็นั่นสินะ
นิโกะ
ได้ยินมาว่าพวกเครื่องกลรุ่นเก่าๆ เนี่ย
โครงสร้างมันไม่ซับซ้อนนะ ลองกดมั่วๆ ไปก็น่าจะใช้ได้ล่ะมั้ง?
ชิสึคุ
อย่างเช่นปุ่มนี้ ดูมีแววนะคะ
คานาตะ
งั้นก็ ปิ๊บ~
ฮานาโยะ
…ติดไหม?
อายูมุ
ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเนอะ
คาสึมิ
ถ้ากดมั่วไป มันจะพังหรือเปล่าคะเนี่ย
ไอ
ถ้ามัวแต่มองอย่างเดียวก็ไม่ได้อะไรขึ้นมานี่
ไอ
เอ่อ~ ทำแบบนี้ แบบนี้ แล้วก็…แบบนี้
โคโทริ
อ๊ะ ทำงานแล้ว!
คาสึมิ
สมเป็นรุ่นพี่ไอเลย!
ไอ
คิกๆๆ คุณไอเป็นผู้หญิงมีเซนส์นะ ต่อไปตรงนี้ก็ทำแบบนี้…
ไอ
อื๋อ~? อือ~… อ้าว~ แปลกจังแฮะ~
อายูมุ
พยายามเข้านะ ไอจัง!
ไอ
ไม่ไหวอะ~ ติดต่อที่ไหนไม่ได้เลย…
กดแบบมั่วๆ มันไม่เวิร์กจริงๆ สินะ~
นิโกะ
โธ่! สุดท้ายก็เรียกคนมาช่วยไม่ได้อยู่ดีนี่นา!
ชิสึคุ
หมายความว่า พวกเราไม่มีทางออกไปจากเกาะนี้ได้
จนกว่าจะถึงวันมะรืนสินะคะ…
มากิ
…นี่ เมื่อวานนี้พวกเราไม่ได้ดูผิดกันไปเองแน่เหรอ?
เพราะว่าคิดยังไงก็แปลกนะ มันจะไม่เหลือร่องรอยขนาดนี้ได้ยังไง
โคโทริ
แต่ว่า มากิจังก็เห็นไม่ใช่เหรอ?
มากิ
ที่จริงเห็นไม่ชัดหรอกเพราะมันมืด…
แต่มั่นใจนะว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างนอกจริงๆ
มีใครเห็นแบบชัดๆ บ้างไหม?
โฮโนกะ
จะว่าไปฉันเองก็เห็นไม่ชัดเท่าไหร่เหมือนกัน…
คานาตะ
คานาตะจังด้วย~
นิโกะ
แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วนั่นมันคืออะไรล่ะ?
มาทั้งเสียงทุบเรียก ทุกคนก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ?
อายูมุ
อืม ได้ยินเสียงจริงๆ เนอะ
มากิ
ถ้าแค่เสียงอย่างเดียว ก็พอคิดถึงความเป็นไปได้อย่างอื่นได้นะ
รินะ
ความเป็นไปได้เหรอ เช่นอะไรเหรอ?
มากิ
อืม…
เซ็ตสึนะ
…หรือว่าเป็นผู้ประสบภัยจากอุบัติเหตุบางอย่าง
ที่ลอยตามน้ำมาถึงเกาะนี้ อะไรทำนองนี้จะเป็นไปได้ไหมคะ?
แล้วเค้าก็มาขอความช่วยเหลือจากพวกเรา?
ฮานาโยะ
ผู้ประสบภัยเหรอ…
เอริ
อย่างน้อยก็ฟังดูอิงกับความเป็นจริงมากกว่าซอมบี้ล่ะนะ…
โฮโนกะ
ไปตามหากันเถอะ!
นิโกะ
ไปตามหางั้นเหรอ…
เราไม่รู้ด้วยซ้ำนะว่าคนพวกนั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า
โฮโนกะ
แต่ว่า ถ้ามีอยู่จริงก็เรื่องใหญ่นะ!
คนกำลังเดือดร้อน เราต้องช่วยสิ!
โคโทริ
จริงด้วย โฮโนกะจังพูดถูกแล้วล่ะจ้ะ
รีบหาพวกเค้าให้เจอกันเถอะ
โฮโนกะ
งั้นรีบไปตามหาในที่ที่พวกเค้าน่าจะอยู่กันเดี๋ยวนี้เลยเถอะ!
Contributors to this page: