เฮ้อ ไปเข้าค่ายสนุกก็จริง
แต่ห้องชมรมนี่ล่ะอยู่แล้วสบายใจที่สุด~

อื้อ อารมณ์แบบว่านี่แหละบ้านเรา

หึๆ~ การซ้อมที่ค่ายคงเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับทั้ง 2 คนสินะคะ?
แต่สำหรับคาสึมิน ต่อให้เข้าค่ายนานกว่านั้นก็ยังไหวค่ะ~

งั้นไปซ้อมคนเดียวเลยไหมคะ?

ไม่เอาหรอก!

ใช่ไหมล่ะ? ฉันเองก็ขอไปกับคุณคาสึมิดีกว่า

ชิสึโกะ…ติดคาสึมินขนาดนั้นเลยเหรอ…?

คิกๆ ถึงจะได้ซ้อมจริงๆ แค่วันเดียวก็เถอะ
แต่เป็นการเข้าค่ายที่เข้มข้นมากเลยนะคะ

เพราะมัวแตกตื่นกับซอมบี้…กันนี่เนอะ

ดูเหมือนคารินจังจะแอบช็อก จนเก็บเอาไปฝันแน่ะ
ตอนฉันไปปลุกเมื่อเช้ายังนอนครางฮือๆ อยู่เลย…

ไปปลุกเหรอคะ…?

นะ นี่ เอ็มม่า!

อ๊ะ เรื่องเมื่อกี้เป็นความลับนะ♪ ดูเหมือนคารินจังจะเขินน่ะ

เอ็มม่า! พูดแบบนั้นเค้าก็รู้กันหมดน่ะสิ!?

คิกๆๆ คุณคารินที่ดูเอาการเอางานเสมอ
ตื่นเช้าไม่ค่อยไหวเหรอคะเนี่ย ก็น่ารักดีนะ

ขอร้องล่ะหยุดพูดเถอะ~…

เอ๋~ ดีจัง
คานาตะจังก็อยากให้เอ็มม่าจังกับอายูมุจังมาปลุกบ้างอ่ะ~

คนที่คานะจังอยากให้มาปลุก คือฮารุกะจังมากกว่ามั้ง~

ใช่แล้วล่ะ~♪ พอฮารุกะจังพูดว่า “พี่คะ ตื่นได้แล้ว”
ก็ตาสว่างพรึ่บตื่นขึ้นมาทันทีเลย♪

พลังของคุณฮารุกะนี่ยิ่งใหญ่จริงๆ นะคะ!

ใช่แล้วจ้า~♪

นี่ๆ จริงๆ แล้วระหว่างเข้าค่าย
คานาตะจังก็มีเรื่องที่ตะลึงเหมือนกันนะ
เลยอยากจะคุยเรื่องนั้นกับทุกคนหน่อย…

เรื่องอะไรเหรอคะ?

บางที คานาตะกับฉันอาจจะคิดแบบเดียวกันอยู่ก็ได้…

งั้นเหรอ? จะเหมือนกับที่ฉันคิดด้วยหรือเปล่านะ?

บางที พวกเราทุกคนอาจจะคิดแบบเดียวกันอยู่ก็ได้นะคะ

ใช่เรื่อง PV… ของ Aqours หรือเปล่าคะ?

สุดยอดไปเลยเนอะ…
รินะจังบอร์ด “ไฟลุกพรึ่บๆ~”

PV นั่นอลังการมากค่ะ จะเพอเฟกต์เกินไปแล้ว

นึกว่าพวกเราจะเข้าใกล้ Aqours ได้บ้างแล้วเชียว
ต้องยอมรับจริงๆ ว่าพวกเค้าสุดยอด…

แต่ว่า! ทุกคนคะ!
สีหน้าของทุกคนไม่ได้ดูหม่นหมองเลยนะคะ!

ใช่แล้วล่ะ มันเป็นยากระตุ้นชั้นดีเลย

ได้เห็นการแสดงที่สุดยอดขนาดนั้นไป
ถ้าไม่รู้สึกไฟติดขึ้นมาก็แปลกแล้ว

อยากซ้อมเยอะๆ แล้วก็ขึ้นแสดงไลฟ์อีกเร็วๆ จังค่ะ!

ฉันก็เหมือนกัน ไว้เด็กคนนั้นกลับมาแล้วมาจัดไลฟ์กันนะ

เข้าท่าๆ ถ้ารายนั้นรีบกลับมาไวๆ ก็คงดีหรอก

อีก 20 วันเอง ใกล้แล้วล่ะ!

เฮ้อ~ อยากเล่าเรื่องเข้าค่ายให้รุ่นพี่ฟังเร็วๆ จังค่ะ

ว่าแต่ชิโอริโกะจังมาช้าจังเนอะ
ยุ่งกับงานของสภานักเรียนอยู่เหรอ?

อ๋อ คุณชิโอริโกะเหรอคะ
เจ้าตัวบอกว่าผู้อำนวยการเรียกไปพบน่ะค่ะ

ผู้อำนวยการเหรอ~?

[Fade in/out.]

ขออนุญาตค่ะ

อาจารย์ผู้อำนวยการคะ ที่บอกว่ามีเรื่องจะคุยนี่…

ชิโอริโกะจัง ไม่ต้องใช้คำสุภาพขนาดนั้นก็ได้จ้ะ
ฉันเองก็รู้จักเธอมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วด้วย

…แต่ถึงอย่างไร โดยตำแหน่งในปัจจุบันแล้ว…

คิกๆ เพราะเธอเป็นเด็กที่พึ่งพาได้นี่แหละ
ฉันถึงวางใจที่จะฝากเด็กพวกนั้นไว้กับเธอ รบกวนด้วยนะชิโอริโกะจัง

เอ๊ะ?

ชิโอริโกะ~~!!

หลานจู!?

มะ มีอะไรเหรอคะ กะทันหันแบบนี้!?
ถ้าบอกกันก่อนว่าจะมา ฉันจะได้ไปรับแท้ๆ!

ก็เซอร์ไพรส์ไง กะจะให้ชิโอริโกะตกใจน่ะ♪
ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกฉันจะมาเรียนที่นี่ด้วยนะ! เป็นไง ดีใจใช่ไหมล่ะ?

เอ๊ะ!? มะ หมายความว่าอย่างไรคะ!?

หน้าตาตื่นขนาดนั้นเชียว ฮิๆ แผนทำเซอร์ไพรส์สำเร็จสินะ!
ชิโอริโกะ ไม่ต้องกังวลไปหรอก
ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามครรลองของมันก็พอ!

ตามครรลอง…
หมายถึงเรื่องที่หลานจูจะย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้สินะคะ…?

เดี๋ยวก่อนนะคะ ที่บอกว่า “พวกฉัน” นี่คือ…?

ก็คือฉันกับยัยเปี๊ยกที่อยู่ตรงนั้นไง♪

มีอา แนะนำตัวซะสิ นี่ชิโอริโกะเพื่อนสนิทที่ซี้ปึ้กมาตั้งแต่เด็กของฉันเอง

……Hi. I'm Mia.

โธ่ มีอา แนะนำตัวเป็นยรื่อเหวินสิ! ภาษาญี่ปุ่นน่ะ!

ขี้เกียจจัง… เราชื่อมีอา เทเลอร์
โดนหลานจูบังคับลากตัวมาจากนิวยอร์ก
ไม่ได้อยากจะมาที่บ้านนอกคอกนาแบบนี้หรอก

ไม่เป็นไรน่า ยังไงก็มีฉันอยู่ด้วยนี่นา

หลานจู บังคับพาเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยอีกแล้วเหรอคะ?
คุณมีอาบอกแล้วแท้ๆ ว่าไม่อยากมา――

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย มีอาน่ะขอแค่ได้อยู่กับฉันก็พอแล้ว!
เหมือนชิโอริโกะนั่นแหละ!

shit.

ไม่รู้จะเชื่อใครดีเลย ระหว่างพวกคุณ 2 คน…

ช่างมันเถอะน่า!
ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกเราจะกินมื้อเที่ยงด้วยกัน 3 คน! OK นะ?

ไม่ต้องสนใจเราก็ได้

ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ในเมื่อคุณมาเรียนที่โรงเรียนนี้แล้ว
ฉันก็จะคอยช่วยทุกอย่างเท่าที่ทำได้ มาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย
อาจจะลำบากสักหน่อย แต่ค่อยๆ ปรับตัวกันไปทีละนิดนะคะ

ให้ตายสิ ชิโอริโกะนี่จริงจังเหลือเกินนะ

หลานจูอุตส่าห์ถ่อมาประเทศแคบๆ ที่น่าอึดอัดแบบนี้ทั้งที
หัดแสดงความดีใจออกมาตรงๆ บ้างเถอะ

ระ เรื่องนั้นก็น่าดีใจอยู่หรอกค่ะ แต่ว่า…

คิกๆๆ ลักกี้จริงๆ เลยนะชิโอริโกะ
ในเมื่อฉันมาแล้ว เธอก็เตรียมบ๊ายบายชีวิตที่น่าเบื่อได้เลย♪