เอ้า เร็วเข้าสิ

ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย~

ถึงบอกแบบนั้น แต่ของมีจำนวนจำกัดนะ
ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวของอร่อยก็หมดหรอก

ตื่นเต้นน่าดูเลยนะ คานันจัง

ยังไงเราก็เป็นฝ่ายไปงาน ทำตัวให้สนุกก็ดีกว่าใช่ไหมล่ะ♪

ก็ใช่แหละ ขอโทษด้วยนะที่ให้มาเป็นเพื่อนรูบี้

ไม่เอาน่า ฉันมาเพราะอยากมาเท่านั้นเอง
รูบี้จังไม่ต้องคิดมากหรอก♪

แหะๆ…งั้นก็ค่อยยังชั่วหน่อย ขอบคุณนะ!

ขอบคุณกันซะเป็นคนอื่นคนไกลเลย
จะได้กินของหวานอร่อยๆ เลยนะ ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณที่พามา

จะว่าไปก็เห็นใจไดยะนะ อยากมาขนาดนั้นแท้ๆ เชียว

อื้อ ไม่นึกเลยว่าตอนเช้าจะมีธุระที่เลี่ยงไม่ได้เข้ามา

หุๆๆ น่าสงสารก็จริง แต่จะกินเยอะๆ เผื่อไดยะเลยก็แล้วกัน~

เหวอ ถ้ากินเยอะเดี๋ยวก็อ้วนขึ้นหรอก!?

หือ? ถ้าออกกำลังกายก่อนอ้วนก็ไม่เป็นไรแล้ว!
ขากลับเราวิ่งกลับจากสถานีโตเกียวดีไหม?

ปิกี๊!

ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า
จะว่าไปรูบี้จังรู้เรื่องงานโรงเรียนอื่นดีจัง

ดูเหมือนว่าพี่จะได้ยินมาจากคุณคานาตะอีกที
บอกว่าจะทำขนมให้เป็นพิเศษเลย ถ้าสะดวกก็มาได้นะ

ทำให้เป็นพิเศษเลยเหรอ~! เริ่มน่าไปขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ♪

รู้สึกว่าแผนกไลฟ์ดีไซน์ของนิจิกะซากิเนี่ยสุดยอดเลยใช่ไหม?

ใช่แล้วล่ะ!
มีคนที่จบไปเป็นปาติซิแยร์ไม่ก็เชฟชื่อดังตั้งหลายคน…

จะได้กินขนมสูตรพิเศษฝีมือเด็กทุนของโรงเรียนแบบนั้นเหรอ~…

อดคาดหวังไม่ได้เลยเนอะ♪

อื้อ! รูบี้ก็ตื่นเต้นเหมือนกันว่าจะมีขนมที่วิเศษแบบไหนบ้าง!

โอ๊ะ ไม่ใช่เวลามาคุยกันในที่แบบนี้แล้วสิ
รูบี้จัง!

เอ๊ะ!?

ถ้าแพ้ต่อศึกชิงขนมละก็ฉันไม่ให้อภัยแน่!!

ศะ ศึกชิงขนม!?

เอาล่ะ!

ระ รอด้วยสิ คานันจัง!