ตั้งตารอให้ทุกคนมาเลย~
เฮ้อ มาเร็วๆ หน่อยไม่ได้เหรอ~

จิกะจัง เข้าใจนะว่าตื่นเต้น…
แต่ต่อให้ขยับตัวไปมาแบบนั้น ทุกคนก็มาพรุ่งนี้อยู่ดีนะ?

ก็หาข้อมูลไว้หลายอย่างเลยนี่นา
รอไม่ไหวหรอกนะ~!

ต้องแนะนำสถานที่ดีๆ ให้ได้เยอะๆ งั้นต้องตื่นเช้าแล้วล่ะ
ตอนเช้ามาประชุมแผนการกันเถอะ!

จิกะจัง…ตื่นเช้าไหวเหรอ?
ให้มาปลุกไหม?

ไม่เป็นไรหรอก พักนี้ฉันตื่นเองได้แล้วน่า

พวกพี่ชิมะก็บอกว่าฉันเอาการเอางานขึ้นนะ…
วางใจได้เลย!

อ๊ะ! ป่านนี้แล้วเหรอ…
ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ!

จะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอเนี่ย…

เช้าวันต่อมา

[Fade in/out.]

จิกะจัง ตื่นเร็ว! ได้เวลาแล้วนะ!
ทุกคนรออยู่ที่สถานีนูมาสึแล้วนะ!

ม่ายเปนราย ม่ายเปนราย~…
ยังมีเวลาอีกตั้งสิบนาทีนะ~…

โอ้ย รถบัสผ่านไปอีกคันแล้ว…
อาจไปไม่ทันเวลาก็ได้

นี่ จิกะจัง ต้องตื่นแล้วนะ!
จะพาทุกคนเที่ยวนูมาสึไม่ใช่เหรอ?

อืม…อ๊ะ!

…ส้มที่ใหญ่กว่าตึกนี่นา!
จะกินหมดไหมนะ~

เฮ้อ…ไม่ตื่นเลยแฮะ
ฝันอะไรอยู่เนี่ย…?

ช่วยไม่ได้
ขอโทษนะ จิกะจัง

…ฮึบ!

เหวอ อะไรเนี่ย!
ส้มกลายเป็นสัตว์ประหลาดแล้ว!?

…ฝันหรอกเหรอ
โล่งอกไปที

จิกะจัง…อรุณสวัสดิ์จ้ะ♡

อ๊ะ! …ริโกะจัง?

แหะๆ…

ให้ตายสิ…ไม่ไหวเลยนะ

ถ้าไม่รีบไปจะปล่อยให้ทุกคนรอนะ
เอ้า ไปกันแล้ว

เอ๊ะ ป่านนี้แล้วเหรอ!?
เหวอ~ แย่แล้ว ต้องรีบเตรียมตัวแล้วสิ!

…แต่ยังไม่ประชุมวางแผนเลยนี่นา~!!
ฮือ ทำไงดี~??

นั่นสินะ…พาไปดูธรรมชาติที่หลากหลายของอุจิอุระก่อนก็ได้มั้ง?

ตอนที่มานูมาสึครั้งแรก
ฉันคิดว่าทั้งภูเขาและทะเลสวยมาก วิเศษอย่างกับเป็นภาพวาด…

โดยเฉพาะทะเลที่เห็นตอนนั่งรถบัสจากนูมาสึมาอุจิอุระนี่ลืมไม่ลงเลย
ฉันยังจำความประทับใจในตอนนั้นได้อยู่เลยนะ

ฉันอยากแนะนำอุจิอุระที่มีธรรมชาติล้อมรอบให้ทุกคนรู้จักล่ะ
คิดว่าไงบ้าง?

โห~ ริโกะจังคิดแบบนั้นนี่เอง…!

รู้สึกดีใจยังไงก็ไม่รู้♪
งั้นก็ต้องพาไปดูแล้วล่ะ!