ยังไงฤดูนี้ก็ต้องปลาซัมมะนั่นแหละ!

ให้อารมณ์เป็นฤดูใบไม้ร่วงดีเนอะ~
อ๊ะ แต่เกาลัดก็อร่อยนะ!
อย่างมองบลังค์กับข้าวอบเกาลัดไง

รูบี้คงให้มันเทศเป็นที่สุดละมั้ง
ยังไงมันเผาก็ให้ความรู้สึกเป็นฤดูใบไม้ร่วงด้วยสิ

ขาดเห็ดไม่ได้เลยเหมือนกันนะ

นี่พวกเธอคึกคักอะไรกันขนาดนั้นเนี่ย?

อ๊ะ มีอาจัง
ตอนนี้พวกเรากำลังคุยเรื่องรสชาติของฤดูใบไม้ร่วงอยู่น่ะ

หืม เราไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ

นั่นไง ที่อเมริกาก็มี “วันขอบคุณพระเจ้า” ใช่ไหมล่ะ?
ของที่กินตอนนั้นไม่ได้มีรสชาติของฤดูใบไม้ร่วงหรอกเหรอ?

วันขอบคุณ…? อะไรน่ะ?

มีอาจังน่าจะรู้ลึกกว่าฉันรึเปล่านะ?

อย่าเรียกว่ารู้ลึกเลย ใครอยู่อเมริกาก็รู้จักทั้งนั้นแหละ
เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ช่วงฤดูใบไม้ร่วงของอเมริกาไง

วันนั้นคนในครอบครัว ญาติ ไม่ก็คนสนิทจะรวมตัวกันที่บ้าน
แล้วกินไก่งวง มันบด กับพายฟักทองน่ะ

อย่างนี้นี่เอง
…อ๊ะ จริงด้วย พอเสิร์ชหาแล้วมีรูปขึ้นมาเลย

ว้าว ของกินอลังการจัง! น่ากินดีเนอะ

อื้อ มีของหวานด้วย อยากลองกินดูจัง

จริงด้วย แค่คิดก็หิวขึ้นมาแล้วสิ~

แล้วพวกคนในรูปก็ดูสนุกสนานมากเลยเนอะ

ที่บ้านมีอาจังก็เป็นแบบนี้เหรอ?

ของบ้านเราเจ๋งกว่านี้เยอะเลย
แถมอาหารฝีมือมัมก็อร่อยสุดๆ ด้วย!
ถึงปีนี้จะไม่ได้กินก็เถอะ…

…อ๊ะ นี่ๆ ทุกคน!
พวกโฮโนกะก็จัดวันขอบคุณพระสงฆ์กันบ้างสิ!

โฮโนกะจัง
ไม่ใช่วันขอบคุณพระสงฆ์แต่เป็นขอบคุณพระเจ้าต่างหาก

อ๊ะ งั้นเหรอ!

เอ่อ ยังไงก็เป็นวันที่น่าสนุกดี
ฉันอยากทำอาหารแล้วจัดปาร์ตี้นะ!

เห็นด้วย! ฉันก็อยากกินอาหารงานปาร์ตี้กับทุกคนจัง!

รูบี้ด้วย!

นั่นสิ ฉันก็อยากลองจัดเหมือนกัน

ทุกคนคงไม่รู้สินะ
ว่ามันวุ่นวายถึงขั้นมีครอบครัวที่เตรียมตัวล่วงหน้าหนึ่งวันด้วย
ถ้าพวกเราจะทำกันเองคงยุ่งยากออกไม่ใช่หรือไง?

ฉันว่าอาจจะสนุกกันมากกว่าคิดว่ายุ่งยากนะ
หรือมีอาจังไม่มั่นใจในฝีมือทำอาหาร
แล้วเกิดอายขึ้นมาหรือเปล่านะ?

ระ เราไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย!
เข้าใจแล้ว ถ้าพูดถึงขนาดนั้นแล้วเราก็เอาด้วยคนแล้วกัน!

สำเร็จ! รินะจังบอร์ด “ตื่นเต้นๆ”

งั้นสุดสัปดาห์นี้เราทุกคนก็มาจัดปาร์ตี้กันเนอะ!