เฮ้อ~…แค่จ้องก็เหนื่อยเกินคาดเลยล่ะ
เดินสักหน่อยดีกว่า…

ตอนนี้แหละ! รูบี้โกะ ไปเลย!

มะ มากิจัง! เตรียมใจไว้ซะ~!

กรี๊ด!

!?

คิกๆ รอเวลานี้อยู่เลย~♪

คุณมาริ!? ทำไมถึงรู้ที่ซ่อนของฉัน…

ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าดูอยู่ไง
จับตามองมาตลอดตั้งแต่มีตติ้งลับกับคาสึมินแล้วล่ะ~

ดูเหมือนจะคิดแพลนที่น่าสนใจได้สินะ แต่น่าเสียดาย!
มาริน่ะดูอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบเลยล่ะค่า☆

อะไรกัน! แอบดู ไม่สิ แอบฟังเหรอ?
จะอย่างไหนก็ช่างเถอะ ขี้โกงจังค่ะ รุ่นพี่มาริ!

เพราะว่าเกมโอเวอร์ไปแล้ว
แต่ยังเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในฟิลด์ไงล่ะ กรรมตามสนองนะ

ฮึ่มมมม ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่ยังมีครั้งที่สอง…!

คุณอายูมุ คุณคาสึมิ!
ละ หลังจากนี้จะทำไงดี…

อย่าขยับ
คนที่ตั้งตารออยู่ไม่ได้มีแค่มาริหรอกนะ

ถ้ามาริจัดการอายูมุ แล้วเอริจัดการรูบี้ละก็
ดูท่าว่าจะไม่มีงานของฉันสินะ เกมก็จะจบลงเท่านี้ด้วยหรือเปล่า

…ยังหรอก!
ยัง…ไม่ยอมให้จบหรอก~~~~!!

ว้าย!? จะทำอะไรน่ะคาสึมิ! ปล่อยนะ

เอริ!

รูบี้โกะ――――――!!

คะ…ค่ะ!

กรี๊ด!

……

สำเร็จ~~~~!!
เอาล่ะ!!

…มะ เมื่อกี้ผิดกฎนะ!
ยอมรับไม่ได้หรอก! คาสึมิออกจากเกมไปแล้วไม่ใช่หรือไง!

เอ๋~ เรื่องอะไรกันคะ~?
คาสึมิก็แค่บังเอิญ 'หกล้ม'
แล้วดัน 'เผลอ' เข้าไปกอดรุ่นพี่เอริที่อยู่ใกล้ๆ เองนะ~

อะ อะไรล่ะนั่น…ไม่เข้าใจเลย!!

ยังไงก็ตาม! เพราะมากิโกะต้องออกจากเกมแล้ว
ดังนั้นออกไปนอกฟิลด์กับคาสึมินกันเถอะ~♪

เหวอ…ไปซะแล้ว

เอาเถอะ ถึงจะเกิดทรับเบิลขึ้น
แต่เท่านี้ก็เสมอกันเป็น 2 ต่อ 2 แล้วสินะ
ไม่รู้เลยว่าฝ่ายไหนจะชนะเลย

แบทเทิลใจระทึกนอนสต็อปที่คาดเดาไม่ได้!
ไม่นึกเลยว่าจะเอ็กไซต์ได้ขนาดนี้!
ถึงจะอยากเล่นต่อไปเรื่อยๆ ก็เถอะ…

ค่ะ เราต้องทำให้…การต่อสู้นี้จบลงแล้วล่ะค่ะ

คุณมาริน่ะแข็งแกร่งค่ะ
ถึงจะหัวเราะสนุกสนานอยู่ตลอด แต่ก็ไม่ประมาทเลยสินะคะ

ถึงฉันอาจจะสู้ด้วยไม่ได้ก็เถอะ…
แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็สัญญากับทั้ง 2 คนไว้แล้วค่ะ ว่าจะชนะให้ได้น่ะ
ดังนั้นจะเอาชนะคุณมาริให้ได้เลยค่ะ!

…เกรต ทำหน้าแบบนั้นด้วยสินะ อายูมุ
เอาสิ เข้ามาแบบเอาจริงเลย!

จะไปแล้วนะคะ คุณมาริ!