คะ คาสึมิจัง…
คาสึมิจังพลาดท่าซะแล้ว…อะไรกัน…

ถ้าเกิดตอนนั้น…ถ้าเกิดตอนนั้น รูบี้…

เจอตัวแล้ว รูบี้!

ปิกิ๊!

เอาล่ะ อีกนัดเดียว―――

อึก!?
อันตราย เกือบยิงโดนซะแล้วสิ

ฮะ! รูบี้ล่ะ…!?

[Fade in/out.]

ฝากเอริจัดการรูบี้…ที่เหลือก็อายูมุสินะ

เอาล่ะ อยู่ที่ไหนเอ่ย…ว้าย!

กรี๊ด! ตะ ตกใจหมดเลย อย่าเสียงดังสิ!

อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ!
หลบอยู่ตรงหัวมุมแบบนั้นอย่างกับโกสต์…
นึกว่าหัวใจจะสต็อปซะแล้ว ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่น่ะ?

ทางนั้นต่างหาก ทำไมถึงยังเดินวนอยู่ล่ะ?
3 ต่อ 2 แล้วนะ แถมคนที่เหลือของฝั่งนั้น
ยังเป็นคนที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้ที่สุดทั้ง 2 คนด้วย…

ไม่คิดว่าฝั่งนั้นจะเป็นฝ่ายเปิดก่อนหรอก
ถ้างั้นฝั่งนี้ก็ไม่ต้องเคลื่อนไหวโดยเปล่าประโยชน์ไม่ใช่เหรอ

ก็สมเหตุสมผลนะ
ฉันก็เข้าใจความรู้สึกอยากซ่อนตัวของมากินะ

ไม่ได้อยากซ่อนตัวสักหน่อย…

แต่ว่านะ ถึงจะเป็นการเล่นเกมกันแต่นี่ก็เป็นสนามรบนะ
ไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
3 ต่อ 2 น่ะก็ยังมีโอกาสที่จะเกมพลิกไม่ใช่เหรอ

ไม่เหมาะกับการต่อสู้
ก็ใช่ว่าจะเท่ากับอ่อนแอเสมอไปใช่ไหมล่ะ

……

อีกอย่าง ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็น่าเบื่อออก… หืม?

อะไรเหรอ?

เปล่า เมื่อกี้มีอะไร…

[Fade in/out.]

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก…

ดีล่ะ ไม่มีใครอยู่
รูบี้จัง ไม่เป็นไรแล้วนะ

แฮ่ก แฮ่ก…คุณอายูมุ ขอบคุณนะ
โดนช่วยไว้…อีกแล้ว…

ไม่ต้องคิดมากหรอก
ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? พวกเราเป็นทีมเดียวกันนี่นา

…อึก

รูบี้จัง?

ชะ ช่วยคาสึมิจังไว้ไม่ได้…ทั้งที่อยู่ทีมเดียวกันแท้ๆ…
อยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่รูบี้มัวแต่ชักช้า…

…ก็น่าเสียดายเรื่องคาสึมิจังอยู่หรอก
แต่ว่ายังเหลือเวลาอยู่นะ
ถ้าผิดพลาดแล้วละก็ มาใช้ประสบการณ์นั้นเอาชีวิตต่อไปดีกว่า

ดังนั้น มาพยายามด้วยกันนะ

คุณอายูมุ…

อื้ม จะพยายามนะ…!
จะพยายามในส่วนของคาสึมิจังเพื่อช่วยอายูมุจังเอง!
จะพยายามให้ถึงที่สุดเลย…!

ใช่แล้วค่ะ!!

โอกาสที่จะได้แก้แค้นต้องวนกลับมาอีกแน่นอน…
ไม่สิต้องสร้างมันเอง! ด้วยจิตใจที่ไม่ยอมแพ้!!

คะ คาสึมิจัง!?