แฮ่ก…แฮ่ก…แฮ่ก…

ตะ ต้องรีบ…ต้องรีบหาที่ซ่อน…

ปิกิ๊!!

คิกๆ♪ เจอตัวแล้ว♪

เหวอ มะ มากิจัง…!

ต้องให้โดนอีกกี่ครั้งถึงจะชนะกันนะ?
ถ้าจำไม่ผิดถ้าโดนครบ 5 ครั้งจะถือว่าแพ้สินะ

เอาเถอะ จะยิงสวนมาก็ได้
แต่ก่อนหน้านั้นฉันคง―――

กรี๊ด!

รูบี้จัง หนีไป!

ชิ อายูมุ…!

คุณอายูมุ! ขะ ขอบคุณนะ…!

ไม่ต้องคิดมากหรอกจ้ะ เราอยู่ทีมเดียวกันนี่นา
เอาล่ะ รีบไปเถอะ!

ค่ะ!

หยุดนะ…!

ไม่ให้ไปหรอก มากิจัง!

อ๊า!

ไนซ์ฮิต! มีแต่ช่องว่างนะ อายูมุ~♪

คุณมาริ! ตะ ตั้งแต่เมื่อไหร่…!

เดี๋ยวเถอะมาริ ไม่ได้เล่นเบสบอลกันอยู่สักหน่อย

รุ่นพี่เอริต่างหากละคะที่มีแต่ช่องโหว่!
จงสั่นกลัวต่อทักษะการยิงปืนขั้นเทพของคาสึมินซะเถอะค่า!

ที่จะสั่นกลัวน่ะฝั่งไหนกันแน่นะ?

กรี๊ดดดด!!
ยิงแบบไม่ลังเลเลยสักนิด! น่ากลัวชะมัด!

[Fade in/out.]

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก…

คุณอายูมุ…คาสึมิจัง…จะปลอดภัยไหมนะ…
เหมือนเมื่อกี้ทั้งคู่จะถูกยิงไปแล้วเลย…

รูบี้ก็ต้องไปช่วยทั้ง 2 คน…

กรี๊ดดด!

[Fade in/out.]

คิกๆๆๆๆ♪ บุลเล็ตของมาริน่ะ
จะไม่หยุดจนกว่าจะยิงโดนทาร์เก็ตค่า☆

กรี๊ด! นะ หน็อยแน่~
อย่าได้ใจไปหน่อยเลยค่ะ! ย้ากกก!!

อึก! ไม่เลวนี่ อายูมุ…
ทำหน้าแบบนั้นได้ด้วย ตกใจเลยล่ะ

ถอยไปค่ะ คุณเอริ!
ฉันน่ะ…ไม่อยากยิงคุณนะคะ!

ลืมไปแล้วเหรอที่บอกว่ามีช่องว่างเต็มไปหมดน่ะ?
ข้างหลังว่างอยู่นะ!

[Fade in/out.]

อึก อื้อ…

ทำไมถึง…
ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย~~!?