เฮ้อ~ อากาศดีจัง ร่างกายก็สดชื่นด้วย♪

ยังไงก็หนีออกมาได้แล้วเนอะ
โล่งอกไปทีที่มือเอื้อมถึงหน้าต่าง

แต่ตัวสิ่งประดิษฐ์จะไม่เป็นไรเหรอ?
ไม่ได้ชัตดาวน์ตามขั้นตอนดีๆ ใช่ไหมล่ะ?
ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่ดันดึงปลั๊กออกเนี่ย

ไม่เป็นไรหรอกๆ เพราะที่ผ่านมา
เวลาที่ไม่รู้จะทำยังไงก็เคยบังคับหยุดการทำงานแล้วรีเซ็ตมาแล้วน่ะ
แล้วเครื่องไม่เคยพังจากการทำแบบนี้เลยด้วย

ก่อนหน้านี้เคยทำแบบนี้กับอุปกรณ์อื่นแล้วพังเหรอคะ…?

เอ๊ะ เอ่อ นั่นสิ เป็นอย่างนั้นรึเปล่านะ ฮ่าๆๆ

ยังไงเราก็อยู่ในฐานะผู้ผลิต
ช่วยถนอมอุปกรณ์ให้มากกว่านี้ทีเถอะ…

ถ้าเครื่องไม่พังจากการบังคับหยุดการทำงานเมื่อกี้ก็คงดีเนอะ

นั่นสิ ถึงจะบอกว่ายังสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์
แต่ก็เป็นสิ่งประดิษฐ์แห่งความฝันที่สร้างขึ้นมาแล้วนี่นา
ถ้าไม่ได้เผยสู่โลกภายนอกก็น่าเสียดายนะ

ก็นะ ถึงสิ่งประดิษฐ์อาจจะพังแล้วหยุดการวิจัยไป
แต่แค่มีประสบการณ์ครั้งนี้ก็น่าจะเอาไปเขียนบทความได้แล้ว…

คะ คุณเอริ ฉันขอร้องตอนอยู่ห้องหัวหน้าแล้วก็จริง
แต่ยังไงก็อย่าเขียนเลยนะ…

คุณเอริ เอ้านี่! ฉันให้นะ!

เอ๊ะ? นี่มัน…ส้มที่ออกมาจากเครื่องควบคุมเวลา?
ให้ฉันเยอะขนาดนี้นี่จะดีเหรอ?

อืม เพราะงั้นช่วยเก็บเรื่องเครื่องควบคุมเวลา
ไว้เป็นความลับอีกหน่อยที แล้วเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน
ถ้าการวิจัยสำเร็จแล้วจะบอกคุณเอริคนแรกเลย!

…เข้าใจแล้วล่ะ ฉันจะรอนะ
ถึงตอนนั้นแล้วให้ทางนิตยสารฉันเก็บข้อมูลคนเดียวด้วยล่ะ

อื้อ!

จะว่าไปส้มพวกนี้… ไม่ใช่ส้มทั่วไปสินะ?
ถ้ากินแล้วจะเกิดอะไรขึ้นไหม?

เวลาอาจจะหยุดเท่ากับส้มที่กินไป!! …มั้งนะ

อาจจะงั้นเหรอ คิกๆ♪ ในฐานะที่เป็นนักเขียน
ของนิตยสารวิทยาศาสตร์ก็ขอลองพิสูจน์ผลลัพธ์ด้วยตัวเองแล้วกัน
ขอบคุณที่วันนี้เล่าอะไรหลายๆ อย่างให้ฟังนะ♪

[Fade in/out.]

งั่ม งั่ม…เฮ้อ กินส้มเท่าไหร่ก็ไม่หมดเลยนะคะ…

หมดมุกทำของหวานแล้วด้วยสิ~
ลองใช้ทำอาหารทั่วไปดีไหมนะ~

ส้มพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของความลับสุดยอดที่สำคัญของแล็บเราด้วยสิ
จะแจกให้คนแถวนี้ก็ไม่ได้เนอะ…
ทุกคนมาพยายามกินให้หมดกันเถอะ

แต่พอวิจัยส่วนประกอบของส้มพวกนี้แล้วก็ไม่ต่างจากส้มทั่วไปสินะ?
ถึงสารอาหารจะสูงมากเลยก็เถอะ…

ไม่รู้สึกว่าเวลาหยุดด้วย…
ฮึ่ม~ ท่าทางว่าอีกนานกว่าจะสำเร็จแฮะ~

อ๊ะ ข้อความจาก…คุณเอริล่ะ!

“จิกะ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ ทุกคนที่แล็บสบายดีไหม?
วันนี้ฉันมีเรื่องอยากบอกเธอเลยติดต่อมาน่ะ”

“พอฉันกินส้มที่ได้รับจากการเก็บข้อมูลก่อนหน้านี้
เวลาก็หยุดจริงๆ ด้วย!”

“ฉันกินก่อนเขียนต้นฉบับก็จริง
แต่พอมองเวลาหลังเขียนต้นฉบับเสร็จก็รู้ว่าเวลาผ่านไปแป๊บเดียวเอง”

“สิ่งประดิษฐ์นั่นสำเร็จแล้วรึเปล่า? ไว้ให้ฉันไปเก็บข้อมูลอีกนะ
อ๊ะ นิตยสารออกวันจันทร์หน้านะ ฝากบอกทุกคนด้วยล่ะ♪”

…หมายความว่าไงน่ะ? เวลาของคุณเอริหยุดเหรอ?
แต่กับพวกเราไม่เห็นหยุดเลยนะ?

นั่นสินะ…
ถ้าให้พูดละก็นอกจากสภาพร่างกายดีขึ้นมาก
ก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว…

หรือพอกินส้มที่อุดมสารอาหารแล้วมีแรงเพิ่มขึ้นมาก
เลยเขียนต้นฉบับเสร็จเร็วงั้นเหรอ~

เป็นไปได้นะคะ!
ในแง่หนึ่งก็อาจบอกได้ว่าเป็นการควบคุมเวลานะคะ
เป็นการควบคุมเวลาที่ร่างกายรู้สึกค่ะ!

หรือก็คือ…ถึงจะล้มเหลวแต่ก็ไม่ล้มเหลวสินะ!
ไชโย! เข้าใกล้เป้าหมายขึ้นอีกก้าวแล้วสิ!

เอาล่ะ งั้นวันนี้ทุกคนมาสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่สนุก
และทำให้ชีวิตง่ายขึ้นกันเถอะ!

(ริโกะ・โคโทริ・คานาตะ) อื้อ!
(เซ็ตสึนะ) ค่ะ!