ช่วงบ่ายของวันหนึ่ง――

โดนชวนให้ไปถ่ายแบบเหรอคะ?

ใช่แล้ว พอเดินๆ กันอยู่ 3 คน
ก็มีคนมาขอให้ช่วยเป็นนางแบบให้หน่อย ใช่มั้ยล่ะ?

อื้อ พูดจริงนะคะพี่

ความน่ารักของคาสึมินเนี่ย
ไม่ใช่ของที่ปล่อยผ่านไปตามทางเฉยๆ ได้สินะคะ

เห็นเป็นวันหยุดก็ว่าจะสับสวิตช์ปิดสักหน่อย
แต่ยังไงก็ซ่อนออร่าที่แผ่ออกไปไม่ได้ละน้า

ออร่าสินะ

สายตาแบบนั้นเนี่ยหมายความว่าไง?
ถ้าอยากพูดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ สิยะ

ไม่มีอะไรสักหน่อย

ไม่ล่ะ สายตาแบบนั้นแปลว่าไม่เชื่อกันละสิ?
เอ้า มีนามบัตรด้วยนะ เห็นมั้ย!

ดูท่าว่าจะพูดจริงนะคะ

ไงล่ะ นี่แหละพลังที่แท้จริงของฉัน!

จ้าๆ เก่งๆ

อะไรเล่า ตอบรับเย็นชาเชียว!
ฟังนะ ถ้าพวกเราได้เป็นนางแบบขึ้นมา
คนทั้งโลกก็จะจับตามองคงดังในชั่วข้ามคืน แฟนคลับก็เพิ่มขึ้นในชั่วอึดใจ!

นั่นสิคะ แค่คิดภาพคาสึมินสวมชุดกิโมโน
ก็น่ารักพอให้เป็นประเด็นครึกโครมได้แล้วค่ะ!
คิกๆ♪

ถ้าเป็นอย่างนั้น
ก็น่าจะส่งผลดีกับงาน School Idol Festival ด้วยเนอะ

แหงอยู่แล้ว
หรือก็คือภารกิจที่ห้ามทำพลาดยังไงล่ะ!

ตั้งใจจะรับงานนี้เหรอคะ?

ต้องบอกว่าไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธต่างหาก

จะไปได้สวยขนาดนั้นเลยเหรอ
แล้วที่คุยมาเนี่ยไม่เป็นไรแน่นะ?

หมายความว่าไงเหรอคะ?

อย่างเช่นตอนถ่ายแบบเสร็จ
ก็ถูกเรียกเก็บเงินค่าชุดทีหลัง…

เอ๋!? อะ อะไรกัน…
ค่าขนมจะพอจ่ายมั้ยนะ…?

ที่โตเกียวมีเรื่องอันตรายเยอะเลยนะคะรูบี้
เราต้องดูให้ออกว่าอะไรดีหรือไม่ดี

โอ๊ย! ก็คือจะตัดโอกาสพวกนิโกะว่างั้นเถอะ!?

เปล่านะคะ ไม่ได้จะทำแบบนั้น…
ต้องบอกว่าเป็นห่วงมากกว่าค่ะ

งั้นมาด้วยกันซะก็สิ้นเรื่อง
ไหนๆ แล้วมากิก็มาด้วยก็แล้วกัน

ทำไมฉันต้องไปด้วยเล่า?

ถ้ามากิจังได้ศึกษาส่วนที่น่ารักของคาสึมินแล้ว
คราวหน้าอาจมีแมวมองมาชวนมากิจังไปถ่ายแบบก็ได้นะ?

ไม่ได้อยากให้มาชวนสักหน่อย

เอ้า ตกลงแล้วนะ! งั้นฉันติดต่อทางนั้นไปเลยละกัน

เดี๋ยว… ให้ตายสิ ทำตามอำเภอใจชะมัด