โยฮาเนะจุติ!
ขอโทษที่ให้รอนะ เหล่าลิตเติลเดมอนทั้งหลาย

ก็รอตั้ง 30 นาทีจริงๆ นั่นแหละ

มะ ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย

เป็นการต่อต้านเล็กน้อย
จากเหล่าผู้คนที่หวาดกลัวการมีอยู่ของโยฮาเนะผู้นี้ยังไงล่ะ…

ขอโทษทีนะ พอดีพวกเราไม่ชินตอนเปลี่ยนรถไฟ
เลยมาช้าไปขบวนหนึ่งน่ะ

ฮือ…ขอโทษค่ะ…

ไม่ต้องคิดมากหรอก!
พอคุยกับทุกคนก็เพลินจนลืมว่ารออยู่เลยเมี้ยว~

ทุกคน ขอบคุณที่มารวมตัวกันวันนี้นะ
ช่วยได้มากเลยล่ะ~

จู่ๆ ก็ส่งข้อความมาว่า “ช่วยด้วย” มันตกใจนะคะ!
ช่วยพิมพ์แบบปกติว่า “ไปสวนสนุกกันเถอะ” ทีเถอะค่ะ!

คาสึมินใจเต้นแทบตาย
ตอนนั้นอาบน้ำอยู่แท้ๆ แต่เหงื่อตกเลยนะคะ…

ฮ่าๆ ขอโทษที~
แต่สำหรับคานาตะจังแล้วเป็นเรื่องสำคัญมากนี่นา~

เรื่องสำคัญมากของคุณคานาตะ
คือ “อยากสำรวจสวนสนุกเพื่อฮารุกะจัง” สินะ♪
รักน้องจังเลยเมี้ยว!

แหะๆ… ได้เที่ยวด้วยกันทั้งที
ก็อยากพาเที่ยวอย่างสมบูรณ์แบบ ให้ฮารุกะจังสนุกน่ะ~

เป็นความรักระหว่างพี่น้องที่ฮาร์ตฟูลเนอะ!

แต่ถ้าคานาตะมาสำรวจก่อน
พอถึงวันจริง คนที่ไม่สนุกจะเป็นคานาตะเองไม่ใช่รึไง?

เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก
แค่ได้อยู่กับฮารุกะจังก็คานาตะจังก็มีความสุขแล้วค่า~♪

โอเค! งั้นเล่นให้ครบทุกซอกทุกมุม
แล้ววางแพลนที่สุดยอดให้ฮารุกะจังกันเถอะ

คราวหน้ารินก็อยากมากับคาโยะจินเหมือนกัน
จะพยายามสำรวจนะเมี้ยว!

เราเลิกยืนคุยแล้วไปสวนสนุกกันเถอะน่า!

เห็นด้วยกับที่โยฮาโกะบอกค่ะ!
วันนี้เราจะเล่นทุกอย่างกันนี่คะ รีบไปกันเถอะค่ะ!

ไม่ใช่โยฮาโกะสักหน่อย โยฮาเนะต่างหาก คาสึคาสึ!

คาสึมินก็ไม่ใช่คาสึคาสึสักหน่อย! คาสึมินต่างหาก!

เอาน่าๆ สนิทกันเข้าไว้แล้วไปกันเถอะ~

จริงสิ คานาตะจังพยายามจำลองสถานการณ์
ว่าทำยังไงถึงจะเที่ยวเล่นได้คุ้มที่สุดด้วย…

งั้นก็ไปตามนั้นเลยแล้วกัน

ไม่ได้ค่ะ!
ของแบบนี้ต้องให้ความสำคัญกับอารมณ์สนุกในตอนนั้นสิคะ!

ใช่แล้วล่ะ… อย่าเกรงกลัวความมืดมิด
และพุ่งทะลวงไปตามความเร่าร้อนในใจเท่านั้น!

…พวกเธอนี่เป็นคู่หูที่เข้ากันดีนะ

จะเป็นงั้นได้ไง!!

เห็นไหม ออกจะเป็นคู่หูที่เข้ากัน

รวมรินเข้าด้วยคนสิเมี้ยว!

…เหมือนวันนี้เรากลายเป็นครูคุมเด็กเลยเนอะ

ฮ่าๆๆ~…