กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กสาวคนหนึ่งชื่อโฮโนกะจัง
โฮโนกะจังชอบกินขนมมาก และวันนี้เป็นวันฮาโลวีนที่เธอเฝ้ารอ

“ทริกออร์ทรีต ถ้าไม่ให้ขนมละก็จะแกล้งนะเออ~”

โฮโนกะจังและเพื่อนๆ ไปรับขนมด้วยกัน
เธอมีความสุขมากที่ได้รับขนมมากมายจากคนแถวบ้าน

ทว่าโฮโนกะจังรู้ว่ามีบ้านหลังหนึ่งที่เธอไม่ได้ไปเยือน
บ้านหลังนั้นถูกเรียกว่าบ้านแม่มด
เป็นบ้านที่ไม่มีเพื่อนคนไหนกล้าเข้าไปใกล้เลย

“ฉันจะไปบ้านแม่มดด้วยนะ” โฮโนกะจังกล่าวด้วยรอยยิ้ม
และเธอก็ไปโดยทิ้งทุกคนไว้

โฮโนกะนี่ก็นะ ทำไมเห็นแก่กินขนาดนี้คะ

เดี๋ยวนะ นั่นไม่ใช่โฮโนกะจังตัวจริงสักหน่อย

แต่ถ้าเป็นโฮโนกะก็น่าจะไปจริงนะ

เป็นถึงบ้านที่ถูกเรียกว่าบ้านแม่มดเลยนะ
น่าจะมีอะไรที่สุดยอดอยู่ไม่ใช่เหรอ?

เช่นขนมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน?

ใช่ๆ!

อยากรู้เลยแฮะ~
คานาตะจังขอไปด้วยสิ~

[Fade in/out.]

จบแล้วจ้ะ

เฮ้อ~… เป็นไงบ้าง?
เป็นเรื่องที่ตั้งใจแต่งขึ้นมาเลยนะ…

การกระทำสมเป็นโฮโนกะมากเลยค่ะ

ชมตรงนั้นหรอกเหรอ!?

แหะๆ…ดีใจจัง

ได้รับคำชมแบบนั้นจะดีเหรอ!? โคโทริจัง!?

ฉันว่าตรงที่โฮโนกะจังไปบ้านแม่มด
แล้วได้เมล็ดฟักทองมาหนึ่งเมล็ด แต่ก็ไม่ผิดหวัง
เอาเมล็ดไปปลูกลงแปลงและรอฟักทองเติบโตเนี่ยจบได้ดีเลยนะ

ที่บอกว่า “ถ้าปลูกในแปลงแล้วออกผลก็จะได้กินพายฟักทอง” สินะ
เป็นส่วนที่ฉันใช้อิมเมจของโฮโนกะจังมาเขียนมากที่สุดเลย!
ดีใจจังที่มีคนเข้าใจ!

พายฟักทองอร่อยเนอะ~
คานาตะจังอยากทำพุดดิ้งฟักทอง
กับชิราทามะดังโงะโปะฟักทองกวนจัง~

เอกเซอเลนต์! มาริก็อยากกินขนมที่คานาตะทำนะ~

หึๆๆ วันนี้ฉันทำขนมสำหรับวันฮาโลวีนมาด้วย~♪ แต่นแต๊น!

ว้าว~ ไชโย!!

ทาร์ตฟักทอง คุกกี้รูปแมวดำกับหมวกแม่มด…
น่ากินมากเลยจ้ะ~!

อ๊ะ ฉันทำแบบแคลอรีต่ำมาด้วยนะ

ไม่ต้องพูดแล้วมองมาทางฉันก็ได้

แต่ก็ขอบคุณนะ คานาตะ
ฉันชอบขนมแคลอรีต่ำของคานาตะมากเลย

แหะๆ~

ไว้ถึงคิวการแสดงของคานาตะจังแล้วค่อยกินนะ
เพราะยังมีขนมสุดพิเศษอย่างอื่นอีกล่ะ~ ตั้งตารอได้เลย~