นี่คือสถานที่เกิดเหตุสินะ
อย่างนี้นี่เอง ได้กลิ่นของคดีจริงๆ ด้วย!

เอ๊ะ? ฟุดฟิด…ไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลยนะ?

ซ่อนจากการดมกลิ่นของยอดนักสืบโยฮาเนะผู้นี้ไม่ได้หรอก…
เพราะอะไรน่ะเหรอ ใช่แล้ว
เพราะฉันคือยอดนักสืบไฮเปอร์มิราเคิลเอกเซเลนต์ยังไงล่ะ!

เอาล่ะ! เล่าเรื่องตอนเกิดเหตุให้ฉันฟังทีสิ!

ถึงจะบอกให้เล่า แต่ฉันอธิบายได้แค่สิ่งที่เกิดขึ้นละนะ…

ก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง
ฉันมาเช็กพร็อบที่ใช้ในมิวสิคัลน่ะ

แต่เช็กกี่ทีก็ไม่เจอผ้าปูโต๊ะเลย… แน่นอนว่าฉันหาทั่วห้องแล้วนะ

แล้วบนโต๊ะก็มีเจ้านี่แหละ! สารจากจอมโจร!!

สารจากจอมโจร!?

คือการ์ดใบนี้น่ะ ช่วยดูหน่อยสิ

ไหนๆ…? “ขอรับผ้าปูโต๊ะไปละนะ จอมโจร K”

จอมโจร K? …ใครเหรอ?

หึๆๆ ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ก็เอาสิ!
มาเจอโยฮาเนะผู้นี้เนี่ยถือว่าเลือกคู่ต่อสู้ผิดคนแล้ว!
จะทำให้แกเสียใจภายหลังเอง!

ผ้าปูโต๊ะที่เป็นพร็อบจู่ๆ ก็หายไปจากห้อง…

หมายความว่านี่คือ…ทริกห้องปิดตายสินะ!

ไม่หรอกจ้ะ นี่ไม่ใช่ห้องปิดตายนะ?

ระ รู้แล้วน่า แค่อยากลองพูดเฉยๆ เอง!

แค่อยากลองพูดนี่เอง

ยังไงก็เถอะ วางใจได้เลย!
ฉันกับฮานาโยะจะเอาผ้าปูโต๊ะกลับมาให้ได้!!

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ฉันด้วยเหรอ!?
บะ แบบนั้นน่ะไม่ไหวหรอก…

ไม่ไหวได้ยังไงเล่า!
เธอเป็นผู้ช่วยของฉันนะ เราต้องช่วยกันไขคดีอยู่แล้วสิ!

“คนที่จะไขปริศนาลึกลับที่มีบนโลกนี้ให้กระจ่าง”

เอ๊ะ?

ไม่ใช่ “เอ๊ะ?” สิ ต่อไปเป็นบทพูดฮานาโยะไม่ใช่รึไง

อะ เอ่อ…ในมิวสิคัลใช่ไหม? เอ ไม่พูดไม่ได้เหรอ?

ต้องไม่ได้อยู่แล้วสิ! เอ้า เอาละนะ!

“คนที่จะไขปริศนาลึกลับที่มีบนโลกนี้ให้กระจ่าง”

“กะ ก็คือพวกเรา”

“ไม่ว่าจะใช้ทริกที่ชาญฉลาดแค่ไหน”

“ถะ ถ้าอยู่ในมือพวกเราละก็จะคลี่คลายได้ในทันที”

“พวกเราคือผู้เปิดประตูที่เรียกว่าความจริง…!”

อืม ยังไงตอนท้ายก็ไม่พร้อมกันแฮะ

โธ่!

ฮือ ขะ ขอโทษค่ะ…

เอาเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนั้นนี่นา
ฉันคาดหวังในตัวพวกเธอนะ คุณยอดนักสืบและผู้ช่วย!!

นี่เป็นคดีที่เกิดขึ้นในนิจิกะซากิ
อายูมุอาจรู้อะไรเกี่ยวกับจอมโจรก็ได้นะ

ตอนนี้คงคุยเรื่องพร็อบอยู่ที่โรงยิม ลองไปหาดูสิ?

ปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกเราเถอะ!
เอ้า ไปกันเถอะ ฮานาโยะ!

รอด้วยสิ~