ตรงนั้นคือศูนย์ประชาสัมพันธ์ล่ะ
อ๊ะ! หรือว่าคนนั้นจะเป็น…!

ขอโทษนะคะ คือว่า…

แม่จ๋า!

อ๊ะ!? เฮ้อ โล่งอกไปที…!
ลูกหายไปไหนมาเนี่ย? แม่เป็นห่วงนะรู้ไหม!

คุณตำรวจน่ะ! ตามหาคุณแม่ให้ด้วย!

งั้นเหรอจ๊ะ?
ขอบคุณมากค่ะ…!
ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ต้องลำบาก…

ไม่ลำบากหรอกค่ะ
ทางนี้เองก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ที่ไม่ได้พาน้องมาหาให้เร็วกว่านี้

ขอบคุณนะคะคุณตำรวจ!

ด้วยความยินดีจ้ะ
โล่งอกไปทีเนอะที่ได้เจอกับคุณแม่

เท่านี้ก็สนุกกับสวนสนุกได้อย่างสบายใจแล้วเนอะ
ลองเป็นอาชีพต่างๆ อย่างคนขายดอกไม้หรือพนักงานส่งของ
ดูนะจ๊ะ คุณตำรวจจะคอยปกป้องพวกน้องๆ อย่างเต็มที่เองจ้ะ

อื้อ!

[Fade in/out.]

อายูมุจัง!

โฮโนกะจัง! แล้วก็ทุกคนด้วย

ช่วยเด็กหลงทางได้งั้นเหรอ?
ทำหน้าที่ได้ดีเลยนี่นา
สมกับเป็นตำรวจผู้ผดุงความยุติธรรมเลยนะ

ทำหน้าที่ได้ดีเหรอคะ…ไม่หรอกค่ะ
เพราะได้ความร่วมมือจากทุกคนต่างหากค่ะ
ที่ฉันทำมีแค่เดินกับเด็กคนนั้นเอง…

เด็กคนนั้นที่พลัดหลงกับแม่ต้องกังวลมากแน่นอนค่ะ
แค่คุณไม่ปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวก็ถือว่าทำได้ดีมากแล้วนี่คะ

เธอตามหาว่าแม่เค้าอยู่ไหนอย่างเต็มที่ไม่ใช่รึไง
แววตาที่มุ่งมั่นและจริงจังนั้นน่ะทำเอาโยฮาเนะประทับใจเลย

การให้ความร่วมมือกับตำรวจผู้อ่อนโยน
เป็นเรื่องที่คนทำงานในเมืองเดียวกันต้องทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ

ใช่แล้วล่ะ เพราะตำรวจจริงๆ
ก็ร่วมมือร่วมใจกับผู้คนในเมืองเพื่อคลี่คลายคดีไงล่ะ!

งะ งั้นเหรอ ได้ยินอย่างนั้นก็โล่งใจขึ้นมานิดเลย
ถ้าฉันทำหน้าที่สมกับเครื่องแบบที่ใส่อยู่นี้ได้…ก็ดีแล้วล่ะ

ฉันคิดด้วยว่าการที่งานของตัวเอง
ทำให้ใครมีรอยยิ้มหรือสบายใจได้
ก็ทำให้ฉันมีความสุขไปด้วยจ้ะ

นั่นสินะ การทำงานอาจจะเป็นการทำเพื่อตัวเอง
กับทำเพื่อใครสักคนทั้งสองฝ่ายก็ได้เนอะ
เพื่อให้ทุกคนได้อยู่อย่างสุขสบายกัน

จะว่าไปทุกคนพักพร้อมกันแล้ว
เราไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันเถอะ!

ก็ดีนะ อายูมุกินแค่นั้นคงไม่พอใช่ไหมล่ะ

แค่นั้นนี่หมายถึงอะไรเหรอ?

น้องผู้หญิงคนนั้น
แบ่งพิซซ่าที่ทำตรงร้านพิซซ่าคุณเอริให้น่ะจ้ะ…
แต่ใช่ค่ะ ไม่พอแหละค่ะ ยังหิวอยู่เลย

ถ้าจำไม่ผิดในเมืองนี้มีร้านฟาสต์ฟู้ดสินะ
พวกเรามีมินิไลฟ์หลังจากนี้ด้วย
มาเติมพลังให้เต็มที่ในตอนนี้กันเถอะ

นั่นสินะคะ
กินมื้อเที่ยงแล้วก็พยายามต่อช่วงบ่ายกันนะคะ!

(โฮโนกะ) อื้อ!
(อายูมุ) ค่ะ!
(เอริ・โยชิโกะ・คาริน) ได้เลย!