ฟู่ ในที่สุดก็ถึงเวลาพัก…

ทั้งสืบสวนคดี เดินตรวจตรา
แล้วก็จัดการที่เกิดเหตุเพลิงไหม้กับเด็กๆ…
งานหนักกว่าที่คิดไว้เยอะเลย

ขนาดลองสวมบทบาทในสวนสนุกยังงานหนักขนาดนี้เลย
แล้วตำรวจจริงๆ จะงานหนักแค่ไหนนะ…

ถึงอย่างนั้นก็คอยปกป้องเมืองที่พวกเราอาศัยอยู่เนอะ…
จะขอบคุณเท่าไหร่ก็คงไม่พอเลย

[Fade in/out.]

อืม ถึงเวลาพักทั้งที เดินดูทั่วๆ เมืองดีไหมนะ
อ๊ะ ลองไปร้านทำเล็บของคุณคารินก็ดีนะ!

หรือว่ากินมื้อเที่ยงก่อนดี…หืม?

อืม อืม…งั้นเหรอ เหงาน่าดูเลยเนอะ
อืมๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ

นั่น…โฮโนกะจัง?
อ๋อ ตรงนั้นคือโซนโรงพยาบาลนี่เอง
น้องผู้หญิงที่อยู่ด้วยกันคือใครกันนะ…?

เอาล่ะ งั้นขอดูหัวเข่าหน่อยนะ
พี่เป็นคุณหมอน่ะ! เพราะงั้นจะรักษาให้เอง

ไหนๆ? แดงนิดหน่อยเนอะ
ความเจ็บปวดเอ๋ยจงหายไป~♪
ความเจ็บปวดเอ๋ย!

คิกๆๆ♪ เป็นไงบ้าง? หายเจ็บรึยัง?
โล่งอกไปที! เอ๊ะ ขอบคุณคุณหมอเหรอ?
ว้าย~! เรียกว่าคุณหมอด้วย! เขินจังแฮะ~~♪

โฮโนกะจัง

อายูมุจัง! ทำไมถึงมาอยู่นี่ล่ะ?
อ๊ะ เดินตรวจตราเหรอ?

เปล่าจ้ะ เพราะถึงเวลาพักแล้วน่ะ…
จะว่าไปเด็กคนนั้นเป็นใครเหรอ?
เด็กที่มาลองเป็นคุณหมอเหรอจ๊ะ?

อ๋อ เอ่อ…ไม่ใช่หรอก
เหมือนเด็กคนนี้จะเป็นเด็กหลงทางน่ะ

เด็กหลงทาง?

เพราะหกล้มร้องไห้อยู่ตรงนั้น ฉันเลยไปทักแล้วถามมา
น้องบอกว่าพลัดหลงกับคุณแม่
ระหว่างไปทดลองเป็นคนขายดอกไม้ล่ะ

งั้นเหรอ…

รู้สึกว่าจะเพิ่งพลัดหลงกันด้วย
ฉันอยากช่วยหาคุณแม่ให้น้องนะ
แต่ยังไม่ถึงเวลาพักของฉันเนี่ยสิ…

แม่จ๋า…ฮือ…

เหวอ ไม่เป็นไรนะ!
เดี๋ยวก็หาคุณแม่เจอแล้วล่ะ! โอ๋นะ ไม่ร้องนะ

โฮโนกะจัง ฝากเด็กคนนี้ไว้เป็นหน้าที่ฉันเองนะ
ฉันจะตามหาคุณแม่ให้เองจ้ะ

จริงเหรอ!?

จ้ะ พอมองโฮโนกะจังเมื่อกี้แล้ว
ฉันคิดว่าตัวเองก็ต้องทำเรื่องที่ควรทำน่ะจ้ะ

แต่อายูมุจังพักอยู่ไม่ใช่เหรอ…

ถึงอย่างนั้นก็ปล่อยเด็กที่เดือดร้อนไว้ไม่ได้หรอก
โฮโนกะจังเองก็เถอะ ถ้าเป็นเวลาพักของตัวเอง
คงจะออกตามหาให้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ?

อืม นั่นสินะ งั้นขอรบกวนได้ไหมนะ?

วางใจฉันได้เลย
เพราะการช่วยเหลือเด็กหลงทางคือหน้าที่ของตำรวจนี่นา!

หนูจะได้เจอคุณแม่ไหม?

เจอสิจ๊ะ ไม่ต้องกังวลนะ
คุณตำรวจจะพาหนูไปหาคุณแม่ให้เองจ้ะ!